Ο μέγας Μιχάλης Σουγιούλ (με την μουσική του) και ο σπουδαίος Μίμης Τραϊφόρος με τρυφερούς, ερωτικούς στίχους), σκάρωσαν στα 1948 ένα πολύ ωραίο τραγούδι -σε ρυθμό ταγκό- που ερμήνευσε ανεπανάληπτα η διανοούμενη της εποχής Δανάη (Στρατηγοπούλου):

«Ας ερχόσουν για λίγο».

Μολονότι επρόκειτο για εποχή που το ρεμπέτικο άλλαζε πορεία με τον ανανεωτή Τσιτσάνη και τον Χατζιδάκι να ετοιμάζει το κείμενο για την ιστορική διάλεξη που θα έδινε στο ‘Κεντρικόν’, Σουγιούλ και Τραϊφόρος ευτύχησαν να απολαύσουν απίστευτη επιτυχία. Το ‘Ας ερχόσουν για λίγο’ αποδείχτηκε αληθινό διαμαντάκι στο ρεπερτόριο του ‘ελαφρού’ τραγουδιού, όρος μάλλον αδόκιμος αφού μόνο ‘ελαφρύ’ δεν ήταν…

Την βαρύτητα αυτού του καταπληκτικού κομματιού έμελλε να την αντιληφθούν μισό αιώνα μετά, δεκάδες σύγχρονοι καλλιτέχνες του άσματος οι οποίοι τόλμησαν να το ‘πιάσουν στο στόμα τους’ με μέτριο έως θλιβερό αποτέλεσμα. Αυτό, εντούτοις, που δεν μπορεί να συγχωρεθεί στους εν λόγω ερμηνευτές είναι η παραχάραξη του ρυθμού και του ύφους.

Αίφνης, ο Λάκης Παπαδόπουλος, γνωστός συμπαθής ροκάς, έσπευσε πρώτος να ‘φορέσει ρεβέρ’ στο τραγούδι, μάλλον άρεσε στο κοινό του και σκέφτηκες, ας πάει στο καλό, μόδα είναι θα περάσει.

Ελα όμως που ακολούθησαν πλήθος αοιδοί, οι οποίοι πονηρά σκεπτόμενοι, θέλησαν να κάνουν σουξεδάκι (και να οικονομήσουν εύκολο παραδάκι), ‘πατώντας’ πάνω στο αγιασμένο σώμα του τραγουδιού του Σουγιούλ.

Για παράδειγμα, έχω κατά νου τον κ. Μ. Φάμελο (λίαν συμπαθή σε ό,τι τραγούδησε πρωτογενώς…), ο οποίος, όχι μόνο τόλμησε να ‘πειράξει’ άγρια το κομμάτι, αλλά φαίνεται πως η δουλειά του αρέσει ιδιαίτερα στους ανιστόρητους παραγωγούς του ραδιο-φονικού συστήματος, αφού το ανοσιούργημά του, παίζεται με απίστευτη συχνότητα μέσω των ερτζιανών. Τόσο μεγάλη συχνότητα που θα πιθανώς θα κάνει να απορούν ο δημοφιλής Γιάννης Πάριος, η αισθαντική Αρλέτα (βασικά) και ακολούθως η Τσανακλίδου, η Μαρινέλα και η Γλυκερία. Ολοι τους τραγούδησαν επαγγελματικά το ‘Ας ερχόσουν για λίγο’ σεβόμενοι κατά κάποιο τρόπο την μελωδία. Περίπου δέκα ακόμη καλλιτέχνες που αναστέναξαν πάνω στους στίχους του ‘Ας ερχόσουν για λίγο’ θεωρούνται άνευ σημασίας…

ΥΓ: Το γεγονός αποδεικνύει πως έχει πέσει πολύ μεγάλη ένδεια στο τραγούδι, το οποίο αδυνατεί να ανανεωθεί, οπότε οι πονηροί τραγουδιστάδες, λόγω έλλειψης ευκαιριών, επιστρέφουν πάνω σε παλιές συνταγές, ρισκάροντας την φήμη τους. Δημιουργοί σίγουρα δεν υπάρχουν στο σύστημα. Παρακολουθώ, για παράδειγμα, δύο νεαρές κυρίες με ταλέντο, φιλοδοξία και όρεξη να αναδειχτούν, αλλά δυστυχώς ανοιγοκλείνουν το στόμα τους πάνω σε υπέροχους στίχους. Μόνο που η μουσική είναι εντελώς απούσα. Πρόκειται για τις κυρίες Μποφίλιου και Ζουγανέλη. Τις οποίες το σύστημα προβάλει επίμονα, αδιαφορώντας αν το κοινό θα θυμάται μετά από μια δυο ημέρες τα τραγούδια τους…

Γιώργος Αρκουλής