Ανοιχτή πόρτα

Για να μην πάμε και…άψαλτοι, του Δημήτρη Κατσούλα

Spread the love

Δημήτρης Κατσούλας

 

 

 

 

 

 

 

Δημήτρης Κατσούλας

 

 

 

 

 

income.jpg

Έχουν πουληθεί όλα. Έχουμε ήδη πουληθεί όλοι. Είμαστε ήδη πουλημένοι. Ας πάμε στη γωνιά μας λοιπόν που ούτε αυτή μας ανήκει και να φορέσουμε τη λαιμαριά μας. Λυπάμαι, αλλά δεν έχουμε δικαίωμα ούτε τα δεσμά μας να επιλέξουμε.

Ας υμνήσουμε το μπάχαλο λοιπόν και ας του αφιερώσουμε ένα τραγούδι. Τι λέτε για το ”Ντιρλαντά και τέζα όλοι” ; Εμένα μια χαρά μου φαίνεται για να χορέψουμε στα συντρίμμια της ζωής μας.

Ελάτε λοιπόν να πιάσουμε τα χεράκια και να χορέψουμε τουλάχιστον αφού δεν καταφέραμε να τα πιάσουμε για ν’ αγωνιστούμε για τα δίκαιά μας. Μόνο στα χέρια πιαστήκαμε γενικώς. Συγγνώμη, αλλά από τον χορό μου δεν θέλω να πιάσω κανένα χέρι που να χαιρετά ”αρχαιοελληνικά”, εσύ πες το και ναζιστικά. Γιατί θα σηκωθεί το δικό μου χεράκι και θα χαιρετήσει νεοελληνικά και άκρως απολαυστικά…

Όχι, όχι, άλλαξα γνώμη. Πένθιμα και οργισμένα θα επιλέξω να πάμε. Έτσι μας ταιριάζει άλλωστε. Ακυρώνεται ο χορός αφού και η επανάστασή μας ακυρώθηκε…

Παραμένουμε γονατιστοί αλλά τώρα σκύβουμε και το κεφάλι. Υποτακτικά,όπως πρέπει και όχι δήθεν. Εν, δυο, πάμε με βήμα ταχύ προς τα πίσω.Οπισθοχώρηση! Σηκώνουμε λευκή σημαία και αφήνουμε την ”παρέλασή τους” ανενόχλητη.

Πουληθήκαμε και πουλήσαμε τον τόπο μας. Έχουμε όμως και ”υποχρέωση” για να δείξουμε στους ιδιοκτήτες μας τι παραλαμβάνουν και ας μας μείνει η χαρά ότι τουλάχιστον παραδίδουμε ερείπια.

Πάμε τώρα να συνεχίσουμε το χαβαλέ μας γιατί χάνουμε χρόνο και ας προσέχουμε λίγο τα συντρίμμια μη σπάσουμε και τα μούτρα μας μόνοι μας,ας τους δώσουμε και την τελευταία χαρά να μας τα σπάσουν αυτοί.

Γυρίζουμε και πάλι στην επανάσταση των πληκτρολογίων, η πραγματική τελείωσε. Αλήθεια, είχε αρχίσει ποτέ; Περιμέναμε τον σωτήρα να την ξεκινήσει.Η επανάσταση ακυρώνεται επ’ αόριστον. Μπορούμε πλέον να είμαστε ήσυχοι, μας έπαιρνε πολύ χρόνο από την διασκέδασή μας…

Αναρωτιέμαι, τι είναι ανεξαρτησία; Τι είναι αξιοπρέπεια; Tι είναι ζωή; Α!..ξέρω τι είναι…είναι αυτό που έκανε το πληκτρολόγιό μου. Τίναξε τα κουμπιά του στον αέρα. Με βαρέθηκε και επαναστάτησε αυτό.

 

* Το άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του.

 

iPorta.gr

 

 

 

SHARE
RELATED POSTS
Μια φορά κι έναν καιρό στο Αφγανιστάν… – Once upon a time in Afghanistan…, του Γιώργου Σαράφογλου-George Sarafoglou
Η γλωσσική ακηδία ενός ανελκυστήρα και η πικραμένη θυμηδία ενός παγιδευμένου φιλολόγου, του Κωνσταντίνου Μεϊντάνη
Θερμή υποδομή και μήνυμα νίκης από την Άνδρο για τον Μανώλη Γλυνό

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.