Βαγγέλης Παυλίδης

Ένας καλός φίλος -Έλλην εξωτερικού- αντί άλλου σχολίου στην χθεσινή μου ανάρτησή “Συμφωνία και Συμβιβασμός” προτίμησε λίγους στίχους του Σουρή:

Φόρον εις το κατούρημα και φόρον εις το κλάμα
φορολογούνται χωριστά η και τα δυό αντάμα;
Όμως το εις την ύπαιθρον λαμβάνον χώραν χέσιμον
τυγχάνει εξαιρέσιμον!

Δεν άντεξα στον πειρασμό -καμία η ομοιότητά μου με τον Αγ. Αντώνιο, βοήθειά μας- και απάντησα με τον ίδιο τρόπο:

Μόνο σκατά φυτρώνουνε
στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε,
σκατάδες στο τετράγωνο.

Μας έρχεται κάθε σκατάς,
θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε
πως αποσκατωθήκαμε

Διαχρονικός ο Γεώργιος Σουρής κι όχι πως ήταν μάντης ή προφήτης, την κατάσταση της εποχής του σατύριζε ο άνθρωπος. Απλά, η Ελλαδίτσα μας δεν έχει αλλάξει και πολύ τα τελευταία 150 περίπου χρόνια. Σταθερή αξία!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author iPorta.gr

Βιβλίο: ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΕ ΔΕΚΑ ΠΡΑΞΕΙΣ”, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΙΛΝΤΙΣΙ