Γενέθλια του Όσκαρ Ουάιλντ σήμερα(16 Οκτωβρίου 1854) και χαιρετίζω με ένα απόσπασμα από τη “Σαλώμη” του,ένα έργο λογοκριμένο στην εποχή του ως νοσηρό και εξωφρενικό!

Αποτυπώνει όμως την ακρότητα του πόθου σε όλο της το μεγαλείο!

“Σαλώμη: Δε μ’ αφήνεις να φιλήσω το στόμα σου, Ιωάννη; Δεν το θέλησες;
 Καλά λοιπόν! Τώρα θα το φιλήσω. Θα το δαγκώσω με τα δόντια, όπως δαγκώνει κανείς τον ώριμο καρπό.
…γιατί δε με κοιτάς; Τα μάτια σου που ήσαν τόσο τρομερά, γεμάτα οργή και καταφρόνια, είναι κλεισμένα τώρα.
Άνοιξε τα μάτια σου! Σήκωσε τα βλέφαρά σου!
Κι η γλώσσα σου, που ήταν σαν κόκκινο ερπετό που ακοντίζει δηλητήρια, δεν κουνιέται πια, δε λέει τίποτα τώρα,Ιωάννη, η κόκκινη αυτή οχιά που ξέρασε το φαρμάκι της απάνω μου.
Δε με θέλησες, μ’ απόκρουσες. Μου είπες πράματα αποτρόπαια. Μου φέρθηκες σα να ήμουν εταίρα, σα να ήμουν πόρνη, εγώ, η Σαλώμη, η κόρη της Ηρωδιάδας!

[…]

Αχ! Γιατί δε με κοίταξες; Αν με είχες δει, θα μ’ είχες αγαπήσει.
Ξέρω καλά πως θα μ’ είχες αγαπήσει, και το μυστήριο της αγάπης είναι πιο μεγάλο απ’ το μυστήριο του θανάτου. Μόνο την αγάπη πρέπει να κοιτάζει κανείς”.

“Σαλώμη” , Όσκαρ Ουάιλντ-Μετάφραση: Στάθης Σπηλιωτόπουλος

Η Σαλώμη του Ουάιλντ εμπνέει τον Ρίχαρντ Στράους στην ομώνυμη όπερα, που σε κάθε ανέβασμά της προκαλεί ιδιαίτερη αίσθηση και συχνά σκανδαλίζει με τολμηρές σκηνές όπως ο “Χορός των επτά πέπλων” και ο ερωτικός μονόλογος που τραγουδάει η ηρωίδα κρατώντας στα χέρια της το κομμένο κεφαλι του Ιωάννη.

Αναμφισβήτητα η συναρπαστικότερη Σαλώμη, με μια ερμηνεία αισθησιακή, που συνάρπαζε κριτικούς και κοινό ήταν αυτή της Birgit Nilson!

Από την τελική σκηνή ο ερωτικός μονόλογος:

“Du wolltest mich nicht deinen Mund küssen lassen-Δεν με άφησες να φιλήσω το στόμα σου!”

ΠΙΝΑΚΑΣ: “Το φιλί της Σαλώμης”, Lucien Levi Dhurmer

Ελπίδα Νούσα