Ελπίδα Νούσα

Πολύ καλημέρα σας!

Παγκόσμια ημέρα της Μουσικής σήμερα κι έτσι κινούμαστε σε ρυθμούς και ηχοχρώματα, τέτοια, που μας συμπαρασύρουν στη γλυκιά τους δίνη και μας γεμίζουν αληθινά συναισθήματα και μαγικές εικόνες !

Θηλυκού γένους η μουσική πάντα κρύβει, ως γυναίκα λίγο μυστήριο…

Ετσι, η Κυριακάτικη Πόρτα μας, ανοίγει με μια έμπνευση, που έρχεται από μια γυναίκα αινιγματική, που περπατά στους δρόμους της Νέας Υόρκης αλλά κι ένα κονσέρτο του Βιβάλντι…

Ηταν ένα κονσέρτο για βιολί του ιταλού συνθέτη, που τα μοτίβα του εμπνέουν το “Κονσέρτο” του Μάνου Χατζιδάκι όταν στην πολύβουη 5η Λεωφόρο της Νέα Υόρκης κι ανάμεσα στο πλήθος περπατά μια γυναίκα μόνη.

Άγνωστη, μα που η μορφή και το αχνό χαμόγελό της χαρακώνει την ψυχή του συνθέτη και σχηματοποιείται ως Τζοκόντα, μιας και κείνη τη στιγμή η μοίρα των θεών τον ήθελε να χαζεύει τη βιτρίνα του Rizzoli, (το βιβλιοπωλείο της αμερικανικής μεγαλούπολης) κι ένα βιβλίο για τον Ντα Βίντσι με την Τζοκόντα στο εξώφυλλο του…

Πόσο περίεργα γίνανε όλα και πόσο πιο περίεργα γεννήθηκαν, όταν στ’αυτιά του ήχησε του Βιβάλντι το κονσέρτο, που’χε ακούσει κάποιες μέρες νωρίτερα…
Πόσο μαγικά δημιουργείται μια σύντομη και παροδική οπτασία κάποιου παραδείσου…

Αχ, μουσική μου!

Πώς μεταρέπεις σ’ορατά, όλα τ’αόρατα!

Δίνεις φωνή σ’ό,τι βουβό κάνει να σκιρτά ολάκερη η υπόστασή μας!

Άυλη με μορφή καθάρια, των αγγέλων αδερφή, που στο σύμπαν πλανιέται δίχως κορμί.

Λες κι αυτή η μουσική διαθέτει ένα δίχτυ αόρατο, που σε τυλίγει ευθύς όταν ακούγεται… Τόνοι, ημιτόνια μέσα σου μπλεγμένα σαν κείνη τη θάλασσα, την ήρεμη, αλλά βαθιά και συ εκούσιος δύτης να βουτήξεις στο βυθό της…

Μικροί καημοί μουρμουρίζουν απροσδόκητα κι ίσκιοι καλοκαιρινών μεσημεριών σού χαρίζονται να ξαποστάσεις.

Φορούν πουέντ οι πεταλούδες και βηματίζουν πάνω στις χορδές του μαντολίνου και στο κατόπι, χέρι αόρατο μεταμορφώνει σ’άγγελους τις νότες να μετεωρίζονται…

{youtube}k2GeWHZBUiY{/youtube}