Κωστής Α Μακρής

Ξημερώνει στη Γη.

Είναι Άνοιξη.

Τα πουλιά φτεροκοπούν και κρώζουν και κελαηδάνε μερικά.

Ο ήλιος κοκκινίζει τα σύννεφα.

Ο άνεμος χαϊδεύει τις φτέρες και το χορτάρι.

Στη θάλασσα έχουν ξυπνήσει τα ψάρια.

Δεν υπάρχουν πρόσφυγες να θαλασσοπνίγονται.

Δεν υπάρχουν τρομαγμένα μάτια κυνηγημένων παιδιών.

Υπάρχουν τρομαγμένα μάτια αλλά δεν είναι παιδικά.

Δεν ακούγονται κλάματα ούτε και γέλια.

Δεν υπάρχουν πλαστικά κομμάτια στα στομάχια θαλασσοπουλιών.

Δεν υπάρχουν σπασμένα αγάλματα.

Δεν υπάρχουν καθόλου αγάλματα.

Δεν υπάρχουν πόλεμοι.

Δεν υπάρχουν ιερά αλλά ούτε και ανίερα κείμενα.

Δεν υπάρχουν καθόλου κείμενα. Ούτε καλώς κείμενα ούτε κακώς κείμενα.

Δεν υπάρχουν άπληστοι θηρευτές.

Υπάρχουν πεινασμένοι θηρευτές και μερικά θηράματα που δεν θα γλιτώσουν.

Υπάρχει ζωή.

Υπάρχει και θάνατος.

Φυσικός ή βίαιος. Όσο χρειάζεται για την επιβίωση μερικών αρπακτικών.

Δεν υπάρχει εξαιρετική ευφυία αλλά λείπει και η εκκωφαντική βλακεία.

Δεν υπάρχουν μηχανές αλλά όλα τα πλάσματα μηχανεύονται τρόπους επιβίωσης.

Δεν έχει φανεί ακόμα ο άνθρωπος στη Γη.

Είναι ένα όμορφο ανοιξιάτικο πρωινό πριν από πέντε εκατομμύρια χρόνια.

Ή, μετά από μερικά εκατομμύρια χρόνια.

26 Απριλίου 2016

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

  The article expresses the views of the author  

   iPorta.gr