Περιπλάνηση σε χώρους Σαιξπηρικού σκηνικού.

Aπολαμβάνοντας ΦΥΣΗ και ΤΕΧΝΗ!

Το Hatfield House στο Hertfordshire είναι ένα κτίσμα του 16ου αι., κατοικία των παιδικών χρόνων της Ελισάβετ I.

Φιλοξενεί μια Έκθεση μοντέρνας , παραστατικής γλυπτικής με έντονους συμβολισμούς και νοήματα.

Στην είσοδο του παλατιού, μας υποδέχεται ένα γεράκι αγέρωχο , καμωμένο από μπρούτζο.

Έτοιμο για εξόρμηση…με τα γαμψά του νύχια και τα μακριά, δρεπανοειδή του φτερά.

Το “falcon” του Geoffrey Dashwood .

Το βλέμμα του διαπεραστικό …καυτές λεπίδες μέσα στα μάτια!

Κυρίαρχος μέσα στο φθινοπωρινό περιβάλλον της Βρετανικής εξοχής.

Kάλεσμα σε κυκλικό χορό!..σ’έναν ιδιαίτερο χορό από σκελετωμένες φιγούρες απαλλαγμένες απ’των αιώνων, τη ραπισμένη σάρκα…
“Homage to Matisse”!

Άλλο ένα γλυπτό στον κήπο του Hatfield house, έργο του W. Pritchard ,έμπνευση από το γνωστό “χορό” του Ανρί Ματίς.

Εκστασιασμένοι σκελετοί,έτοιμοι για Διονυσιακή, χορευτική επίκληση…νεκρά κορμιά ζωντανεύουν από το πνεύμα του θεού και μια δυνατή οστέινη σειρά παρασύρεται σ’έναν αέναο στροβιλισμό.

Η φρενίτιδα της παγανιστικής βακχανάλιας βρίσκει εκφραστική απήχηση στα μπρούτζινα ,άυλα …στα άκρατα,ασυγκράτητα σώματα .

Με αχαλίνωτη και σχεδόν αρχέγονη χαρά προχωρώ παρακάτω… ανάμεσα σε μυριάδες πανύψηλα δέντρα και θάμνους όμορφα σχηματισμένους από τους κηπουρούς του παλατιού.

Μια χλωμή λιμνούλα …Στα νερά της ξετυλίγεται το παραμύθι.

Φιγούρες …ξωτικά και γκόμπλινς ξεπηδούν ανάμεσα στις λευκές μαργαρίτες και τα νούφαρα.

Η έμπνευση εδώ έρχεται απ’το παρελθόν, κρύβει τη γοητεία της παιδικής ηλικίας με τους θρύλους να ξεπηδούν απ’τα βιβλία του Τόλκιν.

Πιο κάτω κι άλλο μαγικό πλάσμα !

Μισό άλογο, μισό γρύπας με γαμψά νύχια και μαζεμένα τα αετίσια φτερά του!

Ο “ιππόγρυπας” βγαλμένος μοιάζει από τα Σκυθικά στολίδια, έρχεται στη φαντασία του καλλιτέχνη από μέρη μακρινά …

Στέκει καμαρωτός στο βάθρο πάνω , σύμβολο του ήλιου, της σοφίας…της εκδίκησης…

Διηγείται, θαρρείς, παμπάλαιο πάλεμα με τους Αριμασπούς…

Το πάρκο του Χάτφιλντ Χάουζ είναι απέραντο.

Εχω απομακρυνθεί αρκετά. Περπατάω τουλάχιστον μία ώρα .

Δεν θα το καταλάβαινα αν δεν διαμαρτύρονταν μέση και πόδια, που ζητούν επειγόντως …ξαπόστασμα!

Η “καθιστή γυναίκα” του Paul Day από τερακότα, ρητίνη και χαλκό προσφέρεται ,μάλλον με προθυμία,αν και από μακριά έμοιαζε απρόσιτη μέσα στο εποχής φουστάνι της.

Ψηλά το κεφάλι,με το κομψό σινιόν της,τα πόδια σταυρωτά και τα χέρια το ίδιο επίσης, να πέφτουν “επιτηδευμένα”…

Μόνο στήριγμα, τα ακροδάχτυλα στα γόνατα , σε στάση “αφ’υψηλουδίστικη”!

Άκρως σουρεαλιστικά τα γλυπτά του βραβευμένου Andrew Sinclair και μερικά απ’ αυτά με έντονες δόσεις “καυστικού χιούμορ”.

Όπως αυτό που τιτλοφορείται “Προ-Υστερία” παρουσιάζοντας μια προχωρημένης ηλικίας ολόγυμνη γυναίκα ,με ρυτιδιασμένο πρόσωπο και κυτταρίτιδα.. (ναι,μη γελάτε!αυτό θα πει τέχνη!)και μόνο αξεσουάρ της ένα ψηλό καπέλο σα μεγαλοκοπέλα του τσίρκου να καβαλικεύει έναν προϊστορικό δεινόσαυρο!

Πιο πριν είχα παρατηρήσει κι ένα άλλο δικό του δημιούργημα-έμπνευση από τη γνωστή ξυλογραφία του Ντύρερ, αυτή του ρινόκερου, την πρώτη καταγραφή του ζώου από το διάσημο χαράκτη και μάλιστα στηριζόμενη σε μια απλή περιγραφή!

Η φολιδωτή υφή του δέρματος καθώς και το ανύπαρκτο στην πραγματικότητα κέρατο στην πλάτη του γιγάντιου ζώου αποτυπώνονται και στο γλυπτό του Sinclair.

Είναι η ώρα του δειλινού.Τα σύννεφα έχουν πυκνώσει και δέχονται με ευχαρίστηση το αχνό, χρυσοκόκκινο ντύμα που τους χαρίζει απλόχερα ο ήλιος.

Ενα ζευγάρι ετοιμάζεται να δώσει την πρεμιέρα του έρωτά του κι ο κήπος του παλατιού μετατρέπεται σε κήπο της Εδέμ!

Ο νοερός μαέστρος σηκώνει τη μπαγκέτα ν’αρχίσει σιωπής μουσική!

Το σύμπαν παύει να μιλά! …

“Dance the dream” …Ξεκινά ο χορός!Πώς γαληνεύει η ποίησή του!

Ωραίες πύλες ανοίγει η χάρη! ο έρωτας αντίλαλος …η φούστα της ,θριαμβική νεφέλη!και η συνέχεια του ονείρου,σταλαγματιές χρυσού!

Φτάνω στην έξοδο…ΓΕΜΑΤΗ!

Αυτά τα ιδιαίτερα καλλιτεχνήματα με ταξίδεψαν,γέννησαν σκέψεις,άσχετα αν ταυτίζονται ή όχι με την έμπνευση του δημιουργού τους…

Σημασία έχει πως η φαντασία απελευθερώνοντας τη δύναμή της ,δημιούργησε τον προσωπικό της εικονογραφικό κόσμο, επινόησε ευρηματικά και απέδωσε πρωτότυπα!

Τα δέντρα, φαίνεται ν’ακούσαν τη σκέψη μου!

Τα δέντρα του κήπου χαιρετούν με θροϊσματα…

Στρέφω την πλάτη ν’αγναντέψω…

Μια γεροφλαμουριά σα να μου κλείνει το μάτι…

Ελπίδα Νούσα