Κωστής Μακρής

«Είσαστε πολύ μεγάλη θαυμάστριά μου!»

Κάπου, κάποιος, κάποτε, μετά από μια συναυλία ή παράσταση, πλησίασε την κυρία Άντζελα Δημητρίου ―νομίζω ότι ήταν η κυρία Άντζελα Δημητρίου αλλά θα μπορούσε να είναι και κάποια άλλη ή κάποιος άλλος― και γεμάτος συγκίνηση, τρακ και ταπεινότητα της είπε:

«Κυρία Δημητρίου, είσαστε πολύ μεγάλη θαυμάστριά μου!».

Ο άνθρωπος εκείνος μπορεί να έκανε ένα γραμματικό λάθος.

Αλλά από πολιτική άποψη, από άποψη ουσίας και βάθους, ήταν ―κατά τη γνώμη μου― ορθός και όρθιος.

Μόνον οι πολύ μεγάλοι θαυμαστές και κατ’ ουσίαν υπηρέτες των ―δικών τους, έστω― “οπαδών”, η “φιλότεχνων”, ή “φαν” ή όπως αλλιώς λέγονται, μπορούν να είναι καλοί, σπουδαίοι, μεγάλοι, τιτανοπελωριοτεράστιοι καλλιτέχνες ή πολιτικοί ή ηγέτες.

Μόνον εκείνες και εκείνοι που σέβονται βαθιά τον χειροκροτητή τους, τον οπαδό, τον ακόλουθο, τον αναγνώστη, τον ακροατή, τον θεατή, τον σύντροφό τους ή όποιον συντηρεί τη φήμη τους και την περιουσία τους, αξίζουν το μερίδιο και της φήμης τους αλλά και της υστεροφημίας που μπορεί να νικήσει τον χρόνο.

Μόνον εκείνες και εκείνοι που χωρίς ψεύδος, αλλαζονία και άκρατο ναρκισισμό μπορούν να “φοβούνται” (κατά το “είμαι θεοφοβούμενος”) το σεβάσμιο κοινό τους, έχουν ελπίδες να αποφύγουν τον φριχτό εγκλεισμό τους μέσα στα κόπρανα της ιστορίας ή να ξεφύγουν από τη μαύρη τρύπα της λήθης.

Μόνον οι Αρχές Εξυπηρέτησης Πολιτών που σέβονται τόσο τις Αρχές που δηλώνουν ότι έχουν αναλάβει να υπηρετούν όσο και τους Πολίτες, που επίσης υπηρετούν, μπορούν να διεκδικούν τον μισθό τους αλλά και τον σεβασμό των Πολιτών ΟΛΩΝ των φορολογούμενων Πολιτών.

Κι αν πρόκειται για Ένωση Χωρών, οι Υπηρέτες των Αρχών οφείλουν να σέβονται βαθιά και με αυταπάρνηση όλους τους φορολογούμενους Πολίτες ΟΛΩΝ των χωρών που απαρτίζουν την Ένωση που τις πληρώνει.

Και για όσες και όσους νομίσουν ότι αυτό είναι μια αλληγορία για την εσωτερική επικαιρότητα, να καταστήσω σαφές ότι κοιτάζω πολύ μακρύτερα από τα δαντελωτά σύνορα της Ελλάδας, τα οποία μερικοί συνΕυρωπαίοι μας τα θεωρούν ελαφρώς λαστιχένια, κάτι σαν αρχαίο μακεδονικό καλσόν, σαν τη λαστιχένια σφεντόνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή σαν τη ζαρτιέρα της Κλεοπάτρας, αν υπήρξαν ποτέ τέτοια πράγματα βορείως και νοτίως της Βεργίνας.

Και επειδή μερικοί τα θεωρούν ελαφρώς ελαστικά τα σύνορά μας, και επειδή και η συνείδησή τους πολλές φορές είναι ακόμα πιο ελαστική, νομίζουν ότι μπορούν να σκέφτονται μετάθεση των ακραίων συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τους πληρώνει με τον όρο να μην έχουν ούτε ελαστική Συνείδηση ούτε και ελαστικές Αρχές. Και ταυτόχρονα μπορούν αυτοί οι μερικοί, παρά την επιλεκτικά ελαστική σκέψη τους, να νιώθουν καλά με την εμφανώς ανελαστική στάση τους απέναντι στα όσα ανελαστικά απαιτούν από τους πολίτες μιας χώρα που έχει ιστορικά αποδείξει ότι τα σύνορά της δεν είναι και τόσο ελαστικά όσο η συνείδηση μερικών δικών της Υπηρετών του Δημοσίου της Συμφέροντος και έχει επίσης διαχρονικά αποδείξει, και η χώρα αλλά και οι Πολίτες της, ότι, όταν πρόκειται για την υπεράσπιση των συνόρων της αλλά και της αξιοπρέπειάς της, μπορεί να δείχνει άκαμπτο πείσμα.

Δηλώνω ―ενοείται!― πατριώτης αλλά από την άλλη μεριά δεν είμαι και τόσο σοβινιστής ή αιθεροβάμων που να πιστεύω ότι η Ελλάδα κατέχει κατ’ αποκλειστικότητα τα προνόμια της ανικανότητας, της ανεπάρκειας και της βλακείας!

Ζωή να έχουμε οι Ευρωπαίοι, υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ μας στην ηλιθιότητα, τη στενομυαλιά, τη μισαλλοδοξία και τον εαυτουλισμό!
Κι αυτό που θέλω, ονειρεύομαι και ελπίζω, είναι να πλησιάσω κάποια στιγμή την κυρία Ευρωπαϊκή Ένωση και να της πω με τρακ, συγκίνηση και ταπεινότητα:

«Κυρία Ένωση, είστε πολύ μεγάλη θαυμάστριά μου!»

Γιατί αν ποτέ συμβεί αυτό, τότε θα ξέρω ότι τα παιδιά που θα πνίγονται στη Μεσόγειο, στο Αιγαίο και στις γύρω θάλασσες, δεν θα είναι θύματα της απεριόριστης βλακείας της “μεγάλης θαυμάστριάς” μου αλλά θύματα ατυχημάτων που, είτε σε πόλεμο είτε σε ειρήνη, δυστυχώς συμβαίνουν.

Θα ξέρω επίσης ότι τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο βαθμό που συμπίπτουν και με αυτά της χώρας μου, μπορούν ―χωρίς να είναι ηλιθίως ελαστικά― να είναι σύνορα ελεύθερα για τους Πολίτες της Ένωσής μας.

Κατά τα άλλα, προσπαθώ να σκέφτομαι με ελαστικότητα και χωρίς αποκλεισμούς. Το αυτό επιθυμώ και δι’ υμάς και για όλους τους “Μεγάλους Θαυμαστές” μας.

Σημ. Κ.Α.Μ.: Αφορμή για το κείμενο αυτό είναι οι σε τραγελαφικό βαθμό αντιφατικές ειδήσεις περί προστασίας των συνόρων των Σκοπίων από την Ε.Ε., περί μονομερούς εξόδου της Ελλάδας από τη συνθήκη Σένγκεν και περί υποψηφιότητας των κατοίκων της Λέσβου για το Νόμπελ Ειρήνης.

02 Φεβρουαρίου 2016

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

iPorta.gr