Γιώργος Αρκουλής

Αθάνατη Καρλότα!

Εδώ και κάποιους μήνες, οι εκδότες γνώριζαν ότι το κυριακάτικο φύλλο των εφημερίδων της 27.12 θα κυκλοφορούσε τρεις ημέρες πριν από την ημέρα

των Χριστουγέννων, δηλαδή απόγευμα Πέμπτης. Δυστυχώς, η ύλη θα ήταν υποχρεωτικά αρκούντος μπαγιάτικη και η ενημέρωση ανεπαρκής σε βαθμό

εκνευρισμού. Προφανώς οι μάγκες οι επιχειρηματίες πόνταραν περισσότερο στο να πλασάρουν εγκαίρως ημερολόγια, CD, βίους αγίων, περιοδικά

γαστρονομίας και ετήσιας αστρολογίας από το έστω και μερικώς αυτονόητο, που δικαιολογεί την ύπαρξή τους.

Γιατί γκρινιάζω; θα αναρωτηθείτε, χρονιάρες μέρες. Το κάνω ως αγοραστής μεγάλης εφημερίδας (κύρους που λέει ο διευθυντής της), την οποία συνήθως

προτιμώ για τους χαμηλούς τόνους, την σχετική πληρότητα και την αυστηρότητά της όταν κρίνει κυβερνητικό έργο (αν και γέρνει μόνιμα προς τα ‘δεξιά’).

Όλα ωραία και καλά, έως την στιγμή που ξεφύλλισα το έντυπο της έκδοσης με το εβδομαδιαίο πρόγραμμα της τηλεόρασης. Εψαξα την ημέρα των

Χριστουγέννων. Πουθενά. Αναζήτησα πρόγραμμα Σαββάτου 26.12. Τίποτα.

Και ιδού το θαύμα: η Καθημερινή, στον τομέα της τηλεοπτικής ενημέρωσης είχε ξεχάσει το χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα, ξεκινώντας –εντελώς αυθαίρετα-

από αυτό της Κυριακής, προβάλλοντας μάλιστα στο εξώφυλλο φωτογραφίες από ταινίες της NOVA και του ΟΤΕ TV. Δηλαδή των συνδρομητικών καναλιών

που απασχολούν το 7,5% του ελληνικού πληθυσμού, αλλά ας το αφήσουμε στην άκρη.

Τυπικά, η καλή εφημερίδα είχε κρατήσει τα προσχήματα, αφού το πρόγραμμα του τριημέρου είχε δημοσιευτεί στο φύλλο της…περασμένης εβδομάδας.

Οπότε, αν το είχες κρατήσει, μπορούσες να ενημερωθείς κλπ. Συνεπώς, τυχεροί μόνο οι…ρακοσυλλέκτες. Εν πάση περιπτώσει, όσοι από εμάς δεν είχαν την

οικονομική δυνατότητα να βγουν έξω για διασκέδαση (και πιστέψτε με αποτελούσαν την πλειοψηφία…), στήθηκαν απέναντι στο χαζοκούτι, ψάχνοντας…

Και βρήκαν ασήμαντες αμερικάνικες κομεντί, Παπαγιαννόπουλο ως ‘κυρΓιώργη’ να εκπαιδεύεται το σωτήριον έτος 1977, και μερικές σαχλές εκπομπές

τραγουδιού σε επανάληψη…

Τα προσχήματα έσωσε το βραδινό πρόγραμμα της ΕΡΤ2 με την προβολή των τεσσάρων επεισοδίων της σειράς ‘Τζέϊν Εϊρ’. Μπορεί ως παραγωγή να ήταν

φτωχή, απέδωσε όμως εξαιρετικά τον ρομαντισμό και τον λυρισμό που είχε καταθέσει στο μυθιστόρημά της η Σαρλότ Μπροντέ το 1847. Μπορώ να πω ότι

ένα έργο γραμμένο πριν από 168 χρόνια –δηλαδή κατά την μυστηριώδη βικτωριανή εποχή στην Αγγλία- εξακολουθεί να γοητεύει και δικαίως έχει

χαρακτηριστεί κλασικό. Ξέρετε γιατί; Διότι η Σαρλότ Μπροντέ, παιδί πολύτεκνης φτωχής οικογένειας του Γιορκσάϊρ, στο βιβλίο της κατέθεσε ουσιαστικά την

σκληρή σύντομη ζωή της (πέθανε το 1855 σε ηλικία μόλις 38 ετών), γεμάτη ανατροπές, απογοητεύσεις και ανεκπλήρωτο έρωτα.

Το μυθιστόρημα της Μπροντέ, με το που εκδόθηκε στην Ελλάδα, έγινε αμέσως δημοφιλές ως ανάγνωσμα αλλά και στην ραδιοφωνική του μεταφορά σε

συνέχειες. Και όπως πληροφορήθηκα από έγκυρη πηγή, εκείνο τον καιρό, οι μητέρες μας και οι γειτόνισσες έδιναν πιστό ραντεβού με τα ραδιόφωνα

προκειμένου να μη χάσουν σελίδα από το πικρό ανάγνωσμα. Κάποιες, μάλιστα, σκούπιζαν τα δάκρυά τους στην διάρκεια της εκπομπής και χαλάλι τους.

Ποιος είπε, άλλωστε ότι η ζωή γεμίζει μόνο με χάχανα, μπαρούφες και ‘λάϊφ στάϊλ’;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr