Γιάννης Χουρδάς

Τι θα γινόταν, αν δεν ήμουν άνδρας;

Ναι, αν ξυπνούσα ένα πρωί και αυτό που θεωρώ δεδομένο για μένα, μετά από 46 χρόνια σε αυτό τον κόσμο, δεν ίσχυε πια;

Τι θ’ άλλαζε στον τρόπο σκέψης μου;

Πώς θα ‘βλεπα την καθημερινότητά μου και πώς θα βίωνα αυτή την καθολική κρίση της εποχής μας;

Ως γυναίκα πλέον τι θα ‘πρεπε να κάνω για να επιβιώσω μέσα σ’ ένα κόσμο που βασίζεται στην επιβολή και τον ανταγωνισμό;

Θα ‘πρεπε να παραμερίσω τη συναισθηματική λογική μου και να κάνω χώρο απλά στη λογική;

Θα φοβόμουνα περισσότερο ή λιγότερο; Θα είχα τη δύναμη να έρθω σε ρήξη με τα παραδοσιακά στερεότυπα που θα χαρακτήριζαν τη γυναικεία μου φύση ή όχι;

Δεν ξέρω αλήθεια, αλλά και ποιος θα μπορούσε να ξέρει;

Μπορώ μόνο να φανταστώ το γυναικείο εαυτό μου χαμένο μέσα στους ρόλους του… να είναι μητέρα, να είναι σύζυγος, να είναι εργαζόμενη, να είναι όλα μαζί και τίποτα.

Να ισορροπώ πάνω στο τεντωμένο σχοινί της καθημερινότητάς μου και να ψάχνω στήριγμα, κατανόηση, διαφυγή.

Να ξεχνάω τις αρχικές κι έμφυτες ιδιότητες της γυναικείας φύσης μου και ν’ αναζητώ τα κομμάτια της ανδρικής μου. Ν’ αρχίσω δηλαδή να πιστεύω πως τελικά ένα συν ένα κάνει πραγματικά ένα και πάντα ένα.

Αλλά αν ο κόσμος είναι τόσο αρσενικά προβλέψιμος, τότε δεν χρειάζεται η φαντασία μου, η διαίσθησή μου.

Δεν χρειάζεται αυτή η θηλυκή, απόλυτη εμπιστοσύνη στη ζωή, έξω από τα στενά όρια του οργανωμένου νου.

Ετσι, όμως, δεν χρειάζομαι εγώ… κάτι δεν πάει καλά. Εγώ νιώθω ότι με χρειάζομαι. Εγώ νιώθω ότι είμαι η αρχή, το σημείο αναφοράς.

Εγώ δημιουργώ, εγώ στηρίζω, εγώ ενθαρρύνω, εγώ ενώνω, εγώ αγαπώ. Εγώ είμαι ο πόθος, το όνειρο, η παρηγοριά, η ανάγκη, το καταφύγιο.

Εγώ, όχι μόνη, αλλά μαζί σου, σύντροφέ μου, θέλω να νιώσω πως δεν είμαι αποκλειστικά τίποτα. Δεν είμαι αποκλειστικά ούτε μητέρα, ούτε σύζυγος, ούτε εργαζόμενη.

Εγώ είμαι όλα αυτά μαζί, γιατί εγώ είμαι γυναίκα.

Είναι καιρός να το δεις.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr