Κωστής Α. Μακρής

…Που δεν ήθελα να ακούω σαν παιδί και δεν κάνω ως ενήλικος 

Εισαγωγικό κείμενο:

«Με την πρώτη ευχή για «καλό χειμώνα» σκοτώθηκε το καλοκαίρι»

Παραφθορά του γνωστού στίχου του Ελύτη που το μελοποίησε ο Μάνος Χατζιδάκις για να πολλαπλασιάζονται ακαταπαύστως οι αναστεναγμοί των ερωτόπληκτων όλων των εποχών.

Ευχές:

― Άντε! Καλό χειμώνα! (όταν είναι ακόμα Αύγουστος ή Σεπτέμβριος ή και Οκτώβριος με πολλή ζέστη. Την ευχή τη δέχομαι μόνο όταν συνοδεύεται από μια τουλάχιστον τριψήφια

―χώρια τα δεκαδικά, ε;― επιταγή για αγορά καυσίμων.)

― Άντε! Κι από αύριο (μεθαύριο, Δευτέρα κ.λπ.) κάθε κατεργάρης στον πάγκο του!

― Άντε! Τελειώσαν τα ψέματα… Από αααύριοοο… (αυτό το σούρσιμο των φωνηέντων και τα αποσιωπητικά! Γεμάτα νόημα και σαδισμό!)

ή

― Αντε, καλή αρχή από αύριο! (μετά από διακοπές καλοκαιριού, Χριστουγέννων, Πάσχα κ.ά.)
Αυτό το «Άντε», μαχαιριά στην καρδιά μου ήταν… Μεγαλώνοντας, στο Γυμνάσιο πια, το απαντούσα από μέσα μου μ’ ένα «βρεδεμπαναγα… ένας ένας…».

Ερωτήσεις:

― Είσαι καλός μαθητής;

― Σου αρέσει το σχολείο;

― Έχεις διαβάσει για αύριο; (ερώτηση που γίνεται συνήθως το απόγευμα της Κυριακής, κοντά στο αυτοκτονικό σούρουπο, και σου ’ρχεται να του φας τη μούρη αυτού που την κάνει)

― Ποιο μάθημα σου αρέσει; (το διάλειμμα, τα τεχνικά ή η γυμναστική, κλασικά!)

― Είσαι καλός/καλή στην αριθμητική; Να σου βάλω ένα πρόβλημα; (καπάκι η πρόταση για το πρόβλημα πριν ακόμα απαντηθεί η πρώτη ερώτηση. Φως φανάρι ότι έχουμε να κάνουμε με οξυδερκή άτομα που ψάχνουν να βρουν παιδάκια μαθηματικές διάνοιες για να πάρουν απαντήσεις στα δικά τους άλυτα προβλήματα.)

― Ποιον αγαπάς περισσότερο; Τη μαμά ή τον μπαμπά; («Τον Χριστούλη!» είχα απαντήσει υποκριτικά σε μια γλυκανάλατη θεούσα ―σε αναγκαστικό σχολικό εκκλησιασμό―και δεν ήξερε τι να πει και τι να πρωτοκαταπιεί. Τη γλώσσα της, τα παπούτσια της ή το αντίδωρο που κρατούσε).

― Τι ομάδα είσαι; (από μια ηλικία και μετά απαντώ «Μηδέν, ρέζους αρνητικό»)

― Τα αγαπάς τα αδερφάκια σου; (αν υπάρχουν… Πολύ επικίνδυνη ερώτηση, ειδικά αν η μικρή ή ο μικρός ―που πρόσφατα απώλεσε τον Παράδεισο του μοναχοπαιδιού με την εισβολή μικρότερου αδερφιού στη ζωή του― οπλοφορεί)

Σχόλια (με το άκουσμα του ονόματος, εφόσον το παιδάκι είναι καλόβολο και ευγενικό και απαντήσει στο ερώτημα «πως σε λένε»):

― Α! Έχεις το όνομα του/της… (ακολουθεί κάποιο «διάσημο» όνομα).

― Α! Και πότε γιορτάζεις; (αν δεν είναι πολύ γνωστό το όνομα).

― Α! Είναι χριστιανικό αυτό το όνομα; (Από μια ηλικία και μετά, όποτε άκουγα κάτι τέτοιο, μου ερχόταν να πω: Όχι ακόμα αλλά μπορεί να γίνει. Πάντα υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να αγιάσει κάποια ή κάποιος με το όνομα Πλιατσαφλούρα*).

Σχόλια γενικής φύσεως

― Σου έφαγε η γάτα τη γλώσσα; (όταν το μικρό παιδί δεν απαντάει σε μια αδιάκριτη ή βλακώδη ― κατά την κρίση του― ερώτηση)

― Μουγκό είναι; (άκρως αγενής ερώτηση προς τους γονείς, που συνοδεύεται με πονηρό κλείσιμο του ματιού, σε περιπτώσεις όπως η προαναφερθείσα. Δείχνει άτομο με ιδιαίτερα υψηλή νοημοσύνη στη θραύση κροκαλών και άλλων πετρωμάτων)

― Γιατί δεν τρως το φαγάκι σου! Άλλα παιδάκια πεινάνε… (όταν το λέει μια μαμά ή ένας μπαμπάς, ΟΚ, μπορεί ―κάπως― να το δεχτώ. Όταν το λέει όμως ένας άσχετος από διπλανό τραπέζι σε ταβέρνα ή στην παραλία, ε, τότε, ε…)

(*Πλιατσαφλούρα= παραφθορά του γαλλικού Blanchefleure //Ασπρολούλουδη. Από το προβηγκιανό έμμετρο έπος «Flore et Blanchefleur». Το αντίστοιχο ιταλικό ήταν το «Cantare di Florio e Biancifiore» και το Βυζαντινό «Φλώριος και Πλατζιαφλώρα» γράφτηκε στο τέλος του 14ου αιώνα. Στο Γαλλικό Ιστιτούτο, όταν πήρα το πρώτο μου δίπλωμα πριν από πολλά χρόνια, μου δώσανε σαν βραβείο για την καλή μου επίδοση το «Flore et Blanchefleur» το οποίο ―με ντροπή το ομολογώ― δεν το διάβασα ποτέ ολόκληρο.)

24 Αυγούστου 2016

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author
iPorta.gr