Τέλος Μάη κι η φαντασία βολτάρει σε μονοπάτια μαγικά…σ’άπιαστα περιστατικά και θρύλους!

Οδοιπορούμε στο Φραγκοκάστελο της Κρήτης,να αισθανθούμε το ρίγος που σκορπούν πέτρες, χώματα, χορτάρια, σκιές κι ανταύγειες των βράχων!

“…Μ’ ακόμη και το σήμερο,στα τέλη μήνα Μάη,
ούλο τ’ ασκέρι φαίνεται με τον Χατζημιχάλη.
Και πολεμούν στα σύννεφα κι ακούγονται οι μπουρμπάδες
Φωνές κι αλογοπεταλιές στου Καστελιού τσι μπάντες
Ούλοι οι γιαλαφρόστρατοι Θωρούν τσι και τρομάζουν
Μα κείνοι Θεός σχωρέσει των, κανέναν δεν πειράζουν
Άραγες είντα θέλουσι και είντα μας θυμίζουν
Αυτούς που εσφάχτηκαν εκειά και τα βουνά ραΐζουν…”

Κάθε χρόνο, στα τέλη Μάη , στα νότια της Κρήτης, έξω από το βενετσιάνικο κάστρο “Φραγκοκάστελο” μεταξύ της θάλασσας και των βουνών, λίγο πριν ο ήλιος φωτίσει, εμφανίζονται μέσα στην δροσιά και στην πρωινή ομίχλη, σκιές πολεμιστών που ξεκινούν από το παλιό μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους και κατευθύνονται προς την παραλία.

Οι ντόπιοι , τους σκιώδεις αυτούς μαχητές τους λένε “Δροσουλίτες”, απ’την δροσιά του πρωινού…

Και τ’αφύσικα δημιουργήματα παίρνουν ψυχή στο χάος των γκρεμών…

Στρατιά ολόκληρη από ανθρώπινες σκιές …

Μοιάζουν στρατιώτες αρματωμένοι, μαυροφορεμένοι με σπαθιά κι ασπίδες, που λάμπουν!

Άλλοι πεζοί κι άλλοι καβάλα στ’ άλογα…

Κι όλο αυτό, μέχρι οι πρώτες του ήλιου, αχτιδοκόρες φτάσουν στη θάλασσα… μετά εξαφανίζονται όπως ακριβώς εξανεμίζεται κι η πρωινή
καταχνιά…

———

Ο θρύλος, θέλει τους “Δροσουλίτες”σαν τα φαντάσματα των στρατιωτών που σκοτώθηκαν στο μέρος αυτό με το στρατηγό Χατζημιχάλη Νταλιάνη. Στην σύγκρουση που είχαν με ένα απόσπασμα του Τουρκικού στρατού, τον Μάιο του 1828, οι στρατιώτες χάθηκαν στη μάχη.

Δυστυχώς δεν θάφτηκαν ποτέ… παρά μόνο ο αέρας έφερε άμμο από την παραλία και τους σκέπασε. ..η Φύση μερίμνησε για την ταφή τους …
Η ιστορία τους έγινε θρύλος που συνεχίζει να τρομάζει τον κάθε επίβουλο της ελευθερίας, αφού λέγεται ότι είναι τα πνεύματα αυτών των αντρών που επιστρέφουν στο σημείο αυτό κάθε χρόνο!

“Στην άκρη των μύθων γεννιούνται οι θρύλοι…
Πεινασμένος ο χρόνος στου Μάη το δείλι…
Μέσα στη ζωή και τα παραμύθια
μπλέχτηκε το ψέμα με την αλήθεια!
και του Μάη έρχονται τις νύχτες
η δική μου αλήθεια,οι Δροσουλίτες…”
(αφιερωμένο σε όσους κατηγορήθηκαν αλήτες μα,ειν’ του Μάη Δροσουλίτες..)

Ελπίδα Νούσα