Και την πάλη έργο άλλων.
Και την αντίσταση αναρχία.
Και την ελευθερία σαν ελευθερία έκφρασης αλλά όχι σκέψης.
Και τον ύπνο σα δράση.
Και το “σώζων εαυτόν” κοινωνικό λειτούργημα.
Και την καθυποταγή νομιμοφροσύνη.
Και τον κυρίαρχο λαό κομματική πελατεία
Και την εργασία έργο των μεταναστών
Και το Δημόσιο θηλάζουσα λύκαινα της Ρώμης

Και πολλά άλλα, Ιωάννα.
Δεν ξέρω αν από την εποχή της Τουρκοκρατίας ο Νεοέλληνας είχε ποτέ πιο πολύ ραγιάδικη ψυχολογία από ό,τι τώρα.