Διάβασα το “Αλλάζει Πουκάμισο Το Φίδι” του Κώστα Ακρίβου, μ’ αρέσει πολύ ο τρόπος γραφής του που ακροβατεί μεταξύ δημοσιογραφίας και μυθιστορήματος, με το αποτέλεσμα να είναι μια πολύ ευκολοδιάβαστη, ενδιαφέρουσα σπουδή για την πραγματικότητα που ζούμε όλοι.

Το “Love Virtually” του αυστριακού Daniel Glattauer είναι ένα καταπληκτικό ερωτικό μυθιστόρημα γραμμένο σε επιστολική μορφή, με τη διαφορά ότι, καθώς πραγματεύεται έναν έρωτα που ανθίζει μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, είναι ολόκληρο μια αλληλουχία emails. Ξαναδιαβάζεται πολύ εύκολα και δεύτερη και τρίτη φορά.

Ο ιδιοφυής ταξιδιωτικός συγραφέας Bill Bryson περιγράφει με τον μοναδικό του τρόπο ένα καλοκαίρι, αυτό του 1927, που μέσω διαφόρων σημαντικών και όχι τόσο γεγονότων, σημάδεψε την Αμερική και κατ επέκταση όλον τον κόσμο. Στο επίκεντρο η πρώτη υπερατλαντική πτήση του Τσαρλς Λιντμπεργκ, το βιβλίο λέγεται “1927- One Summer”.

Διάβασα και την αυτοβιογραφία του ιρλανδού πρώην ποδοσφαιριστή της Manchester United, Roy Keane, αμιγώς ποδοσφαιρικό βιβλίο και κατά συνέπεια άνευ ιδιαίτερης σημασίας, αλλά περιέργως ο τύπος γράφει ωραία και υπήρξε ένας από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες που πέρασαν από τα αγγλικά γήπεδα, τα οποία διέπονται από εντελώς διαφορετική ποδοσφαιρική κουλτούρα από τη δική μας. Μα γιατί να μην έχει γράψει βιβλίο ο Βαμβακούλας ή ο Ανατολάκης ή έστω ο Μήτρογλου;

Στο μεταξύ, έβαλα μπρος άλλα δύο τεμάχια, το είναι είναι το “Mr Mercedes” του πολυγραφότατου Stephen King, διαφημίζεται ως το πρώτο του αστυνομικό, τύπου νουάρ, μυθιστόρημα. Για να δούμε…

Αυτό που ήδη από τις πρώτες σελίδες είναι τρομερά ενδιαφέρον είναι το “Behind the Dolphin Smile” του αμερικανού ακτιβιστή Ric O’Barry, θα τον γνωρίζουν όσοι έχουν δει το ανεπανάληπτο ντοκιμαντέρ “The Cove”, το βιβλίο του, εν πολλοίς αυτοβιογραφικό, πραγματεύεται την απάνθρωπη συμπεριφορά που επιφυλάσσουν οι άνθρωποι στα δελφίνια, με αποκορύφωμα την αποτρόπαιη σφαγή τους που συμβαίνει στην Ιαπωνία ακόμα και σήμερα.

Στάθης Παναγιωτόπουλος