Αναστασία Φωκά

Τις δύσκολες αυτές ώρες για τη χώρα όσο κι αν θέλουμε να επικρατήσει η σύνεση και η λογική, νομίζω ότι εκεί που έχουν οδηγήσει τα πράγματα ( οι μεν και οι δε) είναι από δύσκολο έως ακατόρθωτο.

Ακούστηκαν πολλά και θα ακουστούν κι άλλα. Ο διχασμός μόνο καταστροφή μπορεί να φέρει. Και δυστυχώς τα συμφέροντα οι αξιώσεις και η δόξα είναι πολύ ισχυρά όπλα για να μείνουν στην άκρη σε κρίσιμες περιόδους όπως αυτή. Δεν ξέρω αν κάπου μέσα σε όλα αυτά υπάρχει μία αλήθεια. Η αλήθεια είναι η μόνη σωτηρία και πραγματικά δεν έχω πού να πιστέψω. Κι αυτό νομίζω ότι είναι το χειρότερο.

Η πολιτική για μία ακόμη φορά σε αυτή τη χώρα στάθηκε κατώτερη των περιστάσεων για πολλούς λόγους. Το ίδιο όμως, και εμείς ο λαός. Μοιραστήκαμε στα δύο εν ριπή οφθαλμού μπροστά στα γεγονότα και στα λόγια. Λόγια “κούφια”, χωρίς καμία συνοχή, χωρίς καμία πειθώ.

Πραγματικά λυπάμαι για ό,τι ζούμε και θα ζήσουμε. Και εύχομαι να μην δούμε από δω και πέρα χειρότερα. Γιατί όσο και αν φωνάζουμε ότι είμαστε προετοιμασμένοι για κάτι χειρότερο, είμαι σίγουρη πως δεν είμαστε.

Κι επειδή της δικαιοσύνης ο ήλιος πάντοτε λάμπει, λάμπει όταν η φουρτούνα και η διχόνοια καταλαγιάσουν… και πρυτανεύσουν το φωτεινό πνεύμα, η δύναμη και η αλήθεια.

Αλήθεια μόνο!

(ας είναι έμπνευση μας αυτές τις δύσκολες ώρες ο Ελύτης για να καταφέρουμε να μην βουλιάξουμε αυτό το καράβι που μα δόθηκε…)

Το τρελοβάπορο (Οδ. Ελύτης)

Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
κι αρχίζει τις μανούβρες “βίρα μάινα”

Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ τις δυο μεριές

Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ’ όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο, ναύτη πονηρό.

Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς,
βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς.

Έλα Χριστέ και Κύριε, λέω κι απορώ,
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο,

Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε,
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε,

Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!