Ματίνα Ράπτη-Μιληλή

Βόρεια Αγγλία, μήνας Ιούλιος.

Φύγαμε από την Ελλάδα με καύσωνα αλλά πηγαίναμε στην Αγγλετέρα υποψιασμένοι και προετοιμασμένοι…Μέχρι καλσόν πήρα μαζί …που, εντάξει, δεν το χρειάστηκα βέβαια, αλλά η πόλη δεν μας απογοήτευσε κι έτσι ένα ψιλόβροχο από το πουθενά το ζήσαμε!

‘Αλλωστε θα ήταν πολύ απογοητευτικό να βρεθείς στην ατμοσφαιρική αυτή χώρα και να μην έχεις μετά να διηγηθείς μιά αυθεντική βρόχινη ιστορία στην παρέα, για τα φεγγαρόλουστα βράδια του ελληνικού μας ζεστού καλοκαιριού!

‘Ωσπου διαπίστωσα πως είχα ξεχάσει να πάρω μαζί … τί πιο λογικό….μιάν ομπρέλα!

Βγήκαμε στην πόλη πεζοδρόμιο πεζοδρόμιο με τα καλά μας, μιας και πηγαίναμε σε αποφόίτηση και το dress code ήταν συγκεκριμένο…

Δεν άργησα να βρω στον μεγάλο πεζόδρομο έναν συμπαθέστατο μικροπωλητή που πουλούσε ομπρέλες σε ένα τεράστιο κουβά και με αποκαλούσε “Love”!

Εγώ άκουγα “λουβ” που μάλλον είναι κάτι σαν το “γιέ μ’ ” που λένε και στην Μεγαλόβρυσο Αγιάς, το χωριό της μιάς γιαγιάς μου!

Η ομπρέλα του δρόμου έκανε μόνο 3 λίρες και είχε μιαν ιδιαιτερότητα. Ήταν διάφανη και σε αγκάλιαζε σχεδόν μέχρι την μέση του σώματος!

‘Ηταν σαν να με είχαν βάλει σε μιά γυάλα και με άφησαν να περιφέρομαι στην βροχούλα αόρατη αλλά και απολύτως ορατή! Το πιο σημαντικό…αδιάβροχη!

Αν και οι βροχές στην Αγγλία δεν είναι σαν τις δικές μας βροχές. ’Εχουν πολλές κατηγορίες και αντίστοιχα ονόματα και εμείς εκείνη την ημέρα του Ιουλίου που ξεκίνησε απόλυτα ηλιόλουστα, πέσαμε πάνω σε μιά βροχούλα που μας είπαν πως λέγεται ¨shower”!

Και ναι …είναι αυτό που καταλάβατε! Ντουζ!

Σαν να σε φτύνουν, σαν να σε πιτσιλάνε και σαν να σου έρχονται οι πιτσίλες από κάτω προς τα πάνω! Καμία σωτηρία! Ακόμα και για την μαγική ομπρέλα της Μαίρη Πόππινς!

Ευτυχώς η βροχή σταμάτησε ακριβώς έτσι όπως άρχισε! Εντελώς ξαφνικά !

Δεν άφησε πίσω της λίμνες με λασπόνερα…Ούτε σκουπίδια να βουλώνουν τους υπονόμους της πόλης…Ούτε καν βρεγμένους ανθρώπους!

‘Ολοι υποδέχτηκαν τον ήλιο που τους έκανε την χάρη να λάμψει για όσο του έκανε κέφι πάνω από την πόλη που λαμποκοπούσε πεντακάθαρη και μάζεψαν τις ετοιμοπόλεμες ομπρέλες τους σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο!

Και ίσως τελικά να ήταν!

‘Ισως το μόνο που θα έπρεπε να αφήνει μια ξαφνική βροχούλα πίσω της να είναι μιά διάφανη ομπρέλα των τριών λιρών και η όμορφη ανάμνηση εκείνης της σημαντικής ημέρας!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr