Πάνος Μπιτσαξής

• Η δημόσια συζήτηση για την αλλαγή του εκλογικού νόμου άνοιξε για τα καλά με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης. Όλα τα προβλήματα τα έχει λύσει η Κυβέρνηση και η μοναδική της εκκρεμότητα είναι ο εκλογικός νόμος. Οι περισσότεροι αναλυτές ερμηνεύουν την κυβερνητική κινητικότητα για τον εκλογικό νόμο ως τμήμα του σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ να μεταβάλλει την «ατζέντα» της πολιτικής αντιπαράθεσης. Από την φορολογική παράνοια σε «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Εν μέρει αυτό είναι αληθές. Μόνο εν μέρει όμως. Το πράγμα είναι πολύ βαθύτερο.

• Κοινό γνώρισμα των τριτοκοσμικών Κυβερνήσεων «αριστερής» προέλευσης, είναι ο καθεστωτισμός. Ο καθεστωτισμός ως εφαρμοσμένη πολιτική δεν είναι όπως πολλοί νομίζουν το να διορίζεις συγγενείς, κολλητούς και κολλητές στα υπουργικά γραφεία. Αποτελεί μορφή συνηθισμένης μικροφαυλότητας αλλά δεν είναι από μόνη της συγκροτημένη πολιτική καθεστωτισμού.

Ο καθεστωτισμός συνίσταται στην αλλοίωση των θεσμών της Δημοκρατίας. Στη δημιουργία προϋποθέσεων έτσι ώστε οι θεσμοί να λειτουργούν πάντα και μόνο υπέρ του καθεστώτος. Να εξασφαλίζουν τη μακροχρόνια διατήρηση και την αναπαραγωγή του.

• Η ποδηγέτηση της Δικαιοσύνης, η συστηματική εκ πλαγίου παραβίαση της νομιμότητας, το εκλογικό σύστημα, η κατάλυση των ανεξάρτητων αρχών, ο έλεγχος της ενημέρωσης, ο επιλεκτικός πόλεμος κατά της διαφθοράς, έτσι ώστε να καταπτοούνται οι αντίπαλοι, η πολιτική δίωξη του φρονήματος και της ελευθεροτυπίας, οι ύποπτες συναλλαγές με τον επιχειρηματικό κόσμο, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του τριτοκοσμικού καθεστωτισμού.

Η απόλυτη κατάληξη μίας τέτοιας πολιτικής, αν δεν συναντήσει αντιστάσεις, είναι ο εκφασισμός. Η άλωση της Δημοκρατίας μέσω της ουσιώδους αλλοίωσης των θεσμών της.

• Όταν η πτώση της Δικτατορίας ήταν ακόμα νωπή και η δημοκρατική έννομη τάξη στα σπάργανα της πρώιμης μεταπολίτευσης, ασταθής και εύθραυστη, τροποποιήθηκε η ποινική διάταξη της εσχάτης προδοσίας. Ήταν το 1982. Δίπλα στη ποινική πρόβλεψη της «ανατροπής ή της απόπειρας ανατροπής του πολιτεύματος», προστέθηκε «η ουσιώδης αλλοίωση του πολιτεύματος» ως ιδιαίτερη μορφή κατάλυσής του. Ήταν μια δική μου πρόταση που υιοθέτησε αμέσως ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης. Έγινε νόμος που όλοι ελπίζουμε να μη ξημερώσει ποτέ η μέρα που θα τεθεί θέμα εφαρμογής του.

• Για να μη μιλάω θεωρητικά, ας δούμε τι συμβαίνει στην Τουρκία. Από τις χούντες και τα πραξικοπήματα, σε μια περίοδο Δημοκρατίας και σήμερα σε ένα ιδιόμορφο «ισλαμικό σουλτανάτο».

Ας νιώσουμε τη μεγάλη οδύνη του λαού της Βενεζουέλας. Ο λιμός και η πείνα εξαπλώνονται. Οι άνθρωποι πεθαίνουν σε τρισάθλια νοσοκομεία-αποθήκες ψυχών από την έλλειψη απλών αντιβιοτικών. Οι γυναίκες δεν έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν γάλα και βρεφικές τροφές για τα μωρά τους. Το έγκλημα οργιάζει. Μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση στην χώρα που μας την πούλαγε ως πρότυπο ο κ. Τσίπρας και η παρέα του, ανταλλάσοντας θερμές επιστολές με το σύντροφο Μαδούρο για τον ερωτύλο πρέσβη. Ο σύντροφος Μαδούρο παραμένει Πρόεδρος της Βενεζουέλας. Η «εκλογική επιτροπή» της χώρας απέρριψε το αίτημα εκατομμυρίων πολιτών για να πάει ο κύριος αυτός από κει που ‘ρθε. Η απάντηση για την παραμονή του στην εξουσία, στο επίκεντρο της καταστροφής που δημιούργησε, είναι μία. Καθεστωτισμός. Οι θεσμοί της χώρας λειτουργούν αποκλειστικά για την παραμονή του συντρόφου Μαδούρο στην προεδρία.

• Ο καθεστωτισμός ως τάση, σε μια ελαφρότερη μορφή από τα παραπάνω παραδείγματα, χαρακτηρίζει και την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Τα δείγματα είναι πολλά και δεν θα τα αναλύσω στη λεπτομέρειά τους σε αυτές τις γραμμές. Κάποιες μορφές όλων όσων ανέφερα παραπάνω, έχουν ήδη εκδηλωθεί και μεγεθύνονται με αυξανόμενο ρυθμό.

• Τώρα προστίθεται ο δόλος και η δολοπλοκία της άδολης αναλογικής. Ενώ η Κυβέρνηση ενεργεί με τον πλέον τυχάρπαστο τρόπο και δεν διστάζει να πλήξει την καρδιά της παραγωγικής Ελλάδας, τώρα εμφανίζεται προνοητική στο εκλογικό σύστημα που θα εφαρμοστεί στις επόμενες εκλογές. Η προνοητικότητα οφείλεται αποκλειστικά στη προσπάθεια εξασφάλισης της μακροχρόνιας παραμονής της στην εξουσία. Ο κ. Παππάς ήταν σαφέστατος και ειλικρινής. «Η αριστερή παρένθεση θα εξελιχθεί σε οκταετία» δήλωσε.

• Ποιος είναι ο στόχος της άδολης αναλογικής; Να κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και ως δεύτερο κόμμα. Η «πρόταση» που υποστηρίζει η πλειονότητα των στελεχών του, συνοδεύεται και από την κατάργηση ή τη μείωση του ελαχίστου ποσοστού εισόδου ενός κόμματος στη Βουλή. Το γνωστό 3%. Βλέποντας τις δημοσκοπήσεις και γνωρίζοντας τη λαίλαπα που επίκειται στο εισόδημα των Ελλήνων, ο προνοητικός ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται ότι η Νέα Δημοκρατία είναι πρώτη. Πως λοιπόν θα συνεχίσει να κυβερνά μετά τις επόμενες εκλογές; Η μέθοδος είναι η εξής:

Να μπουν οι ΑΝΕΛ στη Βουλή όποιο ποσοστό και αν πάρουν. Να μπουν κόμματα και κομματίδια στη Βουλή πρόθυμα να συνεργαστούν μαζί του. Αν βάλεις στη σειρά τα κόμματα αυτά και το συνδυασμό τους θα ωχριά «η φωλιά του κούκου».

Οι κοινοβουλευτικές προϋποθέσεις για να τελέσει ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό το έγκλημα εις βάρος της Δημοκρατίας εν δυνάμει υπάρχουν. Αν ψηφίσουν υπέρ οι 153 των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, το ΚΚΕ, η Χρυσή Αυγή και ο Λεβέντης.

• Θα αποτολμηθεί από το ΣΥΡΙΖΑ ένα εγχείρημα που θα στηρίζεται στις ψήφους της Χρυσής Αυγής; Ελπίζω όχι. Αλλά στη πολιτική ο αμοραλισμός συχνά δεν έχει πάτο. Ας ευχηθούμε να επέλθει εκλογίκευση και η συζήτηση αυτή να κλείσει το ταχύτερο.

• Το εκλογικό σύστημα που έχει προτείνει το ΠΟΤΑΜΙ, με λεπτομερή επεξεργασία και με μελέτη της Ευρωπαϊκής εμπειρίας, αφενός εξασφαλίζει την αναλογικότητα και αφετέρου την κυβερνησιμότητα της χώρας. Παράλληλα, περιορίζει τις εστίες της πελατειακής διαπλοκής. Είναι εξαιρετική πρόταση που θα αποτελούσε τομή στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Δυστυχώς δεν συγκεντρώνει τις πολιτικές προϋποθέσεις για να γίνει νόμος. Πρώτα και κυρίως δεν το θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν τον εξυπηρετεί. Αλλά δεν το θέλουν και οι υπόλοιποι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.

Μια ακόμα πρόταση προοπτικής, μια ακόμα λύση παραμένει προς το παρόν «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».

• Ο κ. Τσίπρας έχει αδιαμφισβήτητες ικανότητες στη πολιτική τακτική. Η στάση του είναι σταθερή. «Όποιος σκάβει το λάκκο του αλλουνού πέφτει ο άλλος μέσα». Δεν υπολογίζει όμως την εξαίρεση. Μερικές φορές «όποιος σκάβει το λάκκο του αλλουνού πέφτει ο ίδιος μέσα». Η εν λόγω παροιμία πρέπει να μελετηθεί με προσοχή και από ένα τμήμα της ευρωπαϊκής δημοκρατικής αντιπολίτευσης, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής, που «τσιμπάει σα χάνος».

Ενώ το παγκόσμιο σκηνικό αλλάζει, την ώρα που η Ευρώπη τρίζει, το ελληνικό πολιτικό σύστημα εγκλωβίζεται σε προοπτικές που μπορεί να κάνουν την χώρα ακόμα πιο μπάχαλο από το σημερινό μπάχαλο.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr