The title is derived from a famous speech Winston Churchill gave on October 5th, 1938 in the House of Commons.

Churchill used this speech to expose Hitler’s expansionist tendencies.
He heavily criticized P.M. Chamberlain and his Munich Agreement which gave the green light to Hitler to annex Sudetenland.

Churchill viewed the Agreement as a show of weakness and argued that it would fail to prevent war or guarantee Hitler’s change of behavior.

As we all know from history, Churchill was right and the appeasement policy towards Hitler had devastating results.

Here I decided to draw a parallel and show the similarities between the events that took place 82 years ago and what has been going on for the past 4 years in Trump’s America where not only his followers, but most importantly the leadership of the Republican Party have empowered and enabled a misfit who is autocratic, divisive, disrespectful, egomaniac, narcissistic, idiotic, skirt-chasing, sexist, racist, undiplomatic, crass, ignorant and driven only for personal profiteering president!

This person that was elected in the highest office, with global responsibilities is becoming an ideology 4 years later, -Trumpism – and that would not matter if it happened in a small and remote country of the world, but in America, the cradle of Constitutional Democracy and its fail/safe institutions, the damage could be critical – and possibly irreversible – beyond America’s shores.

It is imperative that responsible Republicans take action to safeguard the Union, not only from this maniac Trump, but also from future Trump-like types that might come along sporting a higher IQ and a special talent in promoting their “inspiring message”.

Finally, I believe that even though America managed to get Trump out of the White House, we are not or better he is not done with us.
_____________________________

Ο τίτλος του άρθρου είναι ο τίτλος της ομιλίας που έδωσε ο Τσώρτσιλ στην Βουλή των Κοινοτήτων την 5η Οκτ. 1938.

Ο Τσώρτσιλ μίλησε για να ξεσκεπάσει τις κατακτητικές επιθυμίες του Χίτλερ και να επικρίνει τις κατευναστικές ενέργειες του Βρετανού πρωθυπουργού Τσάμπερλαιν που μέσω της Συμφωνίας του Μονάχου έδωσε το πράσινο φως στον Χίτλερ να προσαρτήσει την Σουδητία και συνάμα ν’ ανοίξει την όρεξη του Χίτλερ.

Ο Τσωρτσιλ προσέλαβε την Συμφωνία ως σημάδι αδυναμίας λέγοντας ότι δεν θα μπορούσε να αποσοβήσει τον πόλεμο αλλα και ούτε να αλλάξει την συμπεριφορά του Χίτλερ.

Από ότι μάθαμε στην ιστορία, η μέθοδος του κατευνασμού του Χίτλερ από τον Τσάμπερλαιν είχε καταστροφικές συνέπειες.

Εδώ προσπάθησα να τραβήξω παράλληλους και ομοιότητες μεταξύ των συμβάντων προ 82ετίας και του τι συμβαίνει στην Αμερική του Τραμπ 4 χρόνια τώρα.

Με τον ίδιο τρόπο της ανοχής και του κατευνασμού, οι οπαδοί του Τραμπ – και σπουδαιότερο οι ηγέτες του Ρεπουμπλικανικού κόμματος – γίνονται οι ενεργοποιητες ενός ατόμου ανίκανου να διαχειριστεί όχι μια υπερδύναμη, μια πλούσια χώρα όπως η Αμερική, αλλά απλά να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρα!

Μια χώρα με ανεπτυγμένους δημοκρατικούς θεσμούς βρίσκεται στα πρόθυρα να μεταλλαχθεί σε μπανανία λόγω Τραμπ!
Στους «τυφλωμένους» οπαδούς του το όνομα του έχει γίνει ιδεολογία, τραμπισμός.

Πιστεύω ότι εάν το υπεύθυνο παλιό ρεπουμπλικανικό κόμμα και η ηγεσία του δεν πάρουν σύντομα κάποια μέτρα αποστασιοποίησης από τον Τραμπ και τον τραμπισμο του, – με λίγα λόγια να τον μαζέψουν – η «Αμερικανική αυτοκρατορία« όπως την ξέρουμε – όπως και άλλες της ιστορίας – θα πάρει την κατιούσα.

Σε κάποια στιγμή , στο μέλλον, αν δεν προσέξουμε, ίσως μας έρθει ένας άλλος «Τραμπ», πιο νέος, πιο έξυπνος κι εύστροφος, με υψηλότερο IQ, με ευφράδεια λόγου, με καμουφλαρισμένο τον αυταρχισμό του και αυτός θα συνεπάρει πολύ περισσότερους και μαζί τους θα χαθεί ανεπιστρεπτί και η Αμερική όπως την ξέραμε και την υπολογίζαμε ως ένα δυναμικό κράτος σταθερότητας.

Αν και οι εκλογές αυτες έβγαλαν τον Τραμπ έξω από τον Λευκό Οίκο, πολύ φοβάμαι ότι θα παραμείνει στο «παιχνίδι» για πολύ καιρό ακόμα.