Στη ζούγκλα, δεν υπάρχει πρόοδος. Περνάνε οι αιώνες, αλλά τα ζώα δεν αναπτύσσονται ιδιαίτερα νοητικά ή κοινωνικά, πέραν αυτού που ορίζουν τα ένστικτά τους.

Και οι άνθρωποι. Όποτε αποκτηνώθηκαν και επικαλέστηκαν την Ισχύ ως οδηγό στην διαβίωσή τους, τότε πισωγύρισαν. Η ενασχόληση με Υπεράνθρωπους, Άριους και άλλα φαιδρά κατασκευάσματα, αιματοκύλισε την Ανθρωπότητα, παρά την θεωρητικώς αστεία τεκμηρίωσή τους. Φαιδροί μεν, επικίνδυνοι δε.

Είναι θεμιτό οι άνθρωποι να επιδιώκουν την πρόοδο. Θεμιτό και να προσπαθούν να αποκτήσουν κοινωνική ισχύ. Αλλά η ανεξέλεγκτη, ακοινώνητη και άνευ ορίων επίκληση στην Ισχύ ως υπέρτατου κανόνα της κοινωνικής διαβίωσης, αποτελεί πισωγύρισμα της κοινωνίας.

Είναι υποχρέωσή μας ως Ενεργών Πολιτών, να μην εντυπωσιαζόμαστε από την επίδειξη ισχύος όσων μας κυβερνούν, διότι έτσι αποκτηνώνουμε και αδυνατίζουμε τα καλά χαρακτηριστικά μας που οδηγούν στην πρόοδο. Να δίνουμε σημασία στην συμπόνια, την συνεργασία, την ανθρωπιά, το ειλικρινές χαμόγελο.

Η πρόοδος δεν περνάει μέσα από ζούγκλες ούτε από “γορίλες” που προσπαθούν να μας εντυπωσιάσουν με τις κραυγές επιβολής τους.

Αυτοί που προσπαθούν να μιλήσουν στα ένστικτά μας , το κάνουν γιατί αδυνατούν να μιλήσουν στη λογική μας. Μιλούν με τους φόβους μας γιατί δεν μπορούν να αρθρώσουν τεκμηριωμένο λόγο.

Αυτές οι πρακτικές ανήκουν σε αρχαϊκές εποχές της ανθρώπινης ιστορίας και αποτελούν , πλέον, αντι-αποδοτικά και αντι-αναπτυξιακά απολιθώματα.

Οι κοινωνίες προοδεύουν με τους ανθρώπους να στέκονται σε οριζόντια παράταξη.

Δίπλα η μία στον άλλο.

Η Ισχύς των σύγχρονων κοινωνιών είναι η ανεκτικότητα, η συμπόνια, η ανθρωπιά, η συνεργασία και η αποδοχή του πλούτου της διαφορετικότητας, ως κινητήρα ανάπτυξης.