Υπάρχει το [συγγνωστό] ψυχιατρικό ακαταλόγιστο ,όπου ο δράστης ενός εγκλήματος  [ισχυρίζεται ότι] δεν έχει επίγνωση [κι ευθύνη] των πράξεών του

Υπάρχει το [μη συγγνωστό] ιδεολογικό ακαταλόγιστο , όπου ο δράστης [νοιώθει υπερήφανος επειδή] έχει [αυτο]νομιμοποιήσει το έγκλημά του.

Υπάρχει το [μη συγγνωστό] ηθικό ακαταλόγιστο, όπου ο δράστης αδιαφορεί [ή και αρνείται ] να συνειδητοποιεί τον πόνο και την οδύνη που προκαλεί στα θύματά του [κι όχι μόνον]

Στην περίπτωση της τραγωδίας των Γλυκών Νερών αντιμετωπίζουμε μία περίπτωση [μη συγγνωστού] πολιτισμικού ακαταλόγιστου, με την έννοια ότι ο δράστης υπερέβη όλο το πλαίσιο των αρχών και αξιών του πολιτισμού του Ανθρώπου [γυναικοκτονία, ζωοκτονία, ψυχικός βασανισμός ανήλικου παιδιού, διπροσωπία δήθεν συμπράστασης σε πενθούντες συγγενείς, υποκρισία απέναντι στην τρομαγμένη κοινή γνώμη].

Αυτό το ‘’πολιτισμικό ακαταλόγιστο’’ δεν τιμωρείται μόνον με ποινή κατά του δράστη, ως φορέα ενός ανείπωτου Κακού, αλλά πρέπει να συνοδεύεται και με αλλαγή παραδείγματος στο ρόλο του συζύγου, συντρόφου, πατέρα, φίλου, πολίτη κι εντέλει ανθρώπου. Ακόμα και όσοι διατείνονται ότι η φύση μας έχει ‘χτηνώδη’ κατάλοιπα , οφείλουν ν’αντιληφθούν ότι η ιστορία μάς έχει διδάξει, πολλές φορές με αίμα, τι σημαίνει σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και ύπαρξη [του εχθρού συμπεριλαμβανομένου].

Η Αστυνομία έκανε τη δουλειά της. Τώρα είναι η σειρά της Κοινωνίας να κάνει τη δική της, συνειδητοποιώντας ότι η ανοχή είναι πολλές φορές μορφή συνενοχής.

ΥΓ. Σε αυτές τις ακραίες καταστάσεις βίας το Πολιτικό σύστημα [στο σύνολό του] καλά θα κάνει να σιωπά. Προφανώς και δεν ευθύνεται για τη δράση τέτοιων εγκληματιών αλλά ούτε στους πολιτικούς αναγνωρίζεται κάποιο [μη συγγνωστό] ειδικό ακαταλόγιστο αλληλοκαταγγελίας για φαινόμενα τα οποία έχουν άπαντες εδώ και χρόνια αποφύγει να στιγματίσουν σε όλο τους το βάθος [τόσο αναφορικά με τον πατέρα-αφέντη, όσο και σχετικά με τον άντρα-φονιά].

ΥΓ2.

“Ο πατέρας σκότωσε τη μητέρα αλλά απαλλάχτηκε

Το έμβρυο που ήταν στην κοιλιά της μητέρας

σώθηκε και μόλις μεγάλωσε

έψαξε να βρει τον πατέρα

να του πει ότι τα είχε δει όλα’’ [Γιάννης Πανούσης, Αυτόπτης μάρτυρας]