Σμάρω Σωτηράκη

Τηλ.Επικοινωνίας:210-8020230 

Φθινοπωρινή ισημερία: ο Ήλιος εισέρχεται στο ζώδιο του Ζυγού, στις 23 Σεπτεμβρίου, ημέρα κατά την οποία αρχίζει το φθινόπωρο για να ξεκινήσει έναν νέο κύκλο στη σφαίρα του «εμείς», της ενότητας με τη Φύση. Η φθινοπωρινή ισημερία αποτελεί την απαρχή της μυητικής διαδικασίας του μύστη που καλείται να περάσει και από τα τέσσερα στάδια των φυσικών εορτών (τις δύο ισημερίες και τις δύο τροπές του Ηλίου) μέχρι να αναγάγει την ψυχή του στη σφαίρα της ηλιακής του υπόστασης.

Σε όλες τις εσωτερικές δοξασίες και θρησκείες στο διάστημα από τις αρχές του Σεπτέμβρη μέχρι τη φθινοπωρινή ισημερία γιορτάζεται η προετοιμασία της «Παρθένου», δηλαδή της άμωμης ψυχής για την κάθοδό της στην ύλη.

Στα Ελευσίνια μυστήρια κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία γινόταν η εισαγωγή των αμύητων με τελετή που διαρκούσε 9 μέρες και αποτελούσε τα Μεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια. Σε αυτή τη μύηση οι μύστες έπρεπε να αποκαλυφθούν μέσα στην ουσία, το «Είναι» της Κόρης της Πρωτογόνης.

Η Κόρη η Πρωτογόνη είναι κόρη του Ουρανού και της Γης. Αποτελεί την επιμιξία των δυνάμεων του Ουρανού που συμβολίζει τον άπειρο χώρο, τη Συλλογική ή Αμέριστη Ουσία και της Γης που συμβολίζει την Ατομική ή Μεριστική ουσία). Με την τελετή αυτή οι Μύστες της Ελευσίνας απέδιδαν ευγνωμοσύνη προς την θεία Φύση η οποία έφερε στο Είναι Της το ψυχικό Είναι κάθε οντότητας. Έτσι οι Μύστες έπρεπε να εξετάσουν ως πρώτο αντικείμενο ποία ήταν η Κόρη η Πρωτογόνη, δηλαδή πως εμφανίσθηκε η ψυχή της Φύσεως.

Στις τελετές της Φθινοπωρινής Ισημερίας οι Ορφικοί εκδήλωναν τη λατρεία τους προς την Φύση. Ωστόσο, πρωτίστως ο εορτασμός στρεφόταν στο γεγονός της εμφάνισης της ανθρώπινης ψυχής. Την ψυχή αυτήν την ονόμαζαν Κόρη Πρωτογόνη (όπως την ονόμαζαν και οι μύστες των Ελευσινίων).

Όπως στα Ελευσίνια μυστήρια, έτσι και στα Ορφικά, ακριβώς μετά την φθινοπωρινή ισημερία, πραγματοποιείτο η μύηση εισδοχής αμύητων. Το συγκεκριμένο τυπικό των Ορφικών σχετιζόταν με τους νόμους και τις δοξασίες που αφορούσαν στην Μητέρα Γη και την εμφάνιση της ανθρώπινης ψυχής στο πεδίο της Παγκόσμιας Μητέρας.

Η χρονική περίοδος που ακολουθεί, από τη Φθινοπωρινή Ισημερία μέχρι τη Χειμερινή Τροπή του Ηλίου, είναι το διάστημα όπου η μητέρα γη αναπαύεται και αναδιοργανώνει τις δυνάμεις της για να είναι έτοιμη να δεχθεί στους κόλπους της τα σπέρματα των καρπών με σκοπό να τα γονιμοποιήσει. Αναλογικά, οι τελετές της Φθινοπωρινής Ισημερίας συμβόλιζαν το πρώτο μυητικό στάδιο εξελίξεως της ανθρώπινης Ψυχής που ταυτίζεται με την καλλιέργεια των σπερμάτων, τα οποία κυοφορούνται κατά τις διαδοχικές ενσαρκώσεις και, με την επενέργεια του νόμου της αιτίας και του αποτελέσματος, το νόμο του κάρμα ή –κατά τους ορφικούς- την ειμαρμένη, μας δίνουν ως αποτέλεσμα τη γονιμοποιημένη ιδέα.

Συμπερασματικά, στην περίοδο μεταξύ της Φθινοπωρινής Ισημερίας και της Χειμερινής Τροπής του Ηλίου, η ανθρώπινη Ψυχή θα δεχθεί τις επιδράσεις του Ουρανού (συμβολίζονται από την βροχή που προετοιμάζει τη γη για να δεχθεί τον σπόρο), θα διαπλάσει τον χαρακτήρα του με γνώμονα την ηθική και την αρετή και θα κατέλθει στα βάθη της συνειδήσεώς του με σκοπό να αντιμετωπίσει τα σκότη του (μεγαλώνει η νύχτα), να αποκαλύψει τη Φως της Αλήθειας και ως Συνειδητό Ον να εναρμονίσει την Ύπαρξή του με τους άλλους, προκειμένου να εδραιώσει το οικοδόμημα μιας γόνιμης και καρποφόρας σχέσης μαζί τους (Ζυγός).