Τζίνα Δαβιλά

 Ακούστε την εκπομπή “Πόρτα στα Ερτζιανά…”

κάθε Σάββατο 11-1 και Τρίτη 12-1 στο ΣΚΑΙ 100.8

Είναι ένας μοναδικός καλλιτέχνης. Είναι και ένας θαυμάσιος άνθρωπος. Τον έχω χαραγμένο στη μνήμη μου πριν από είκοσι χρόνια με ένα κόκκινο-κοραλλί παντελόνι, ένα μαύρο T-shirt και αρκετές κιθάρες κοντά του απολογούμενος στις μουσικές σκηνές της Αθήνας που εμφανιόταν  “είμαι αυτάρκης, θα ήθελα μόνο με μια κιθάρα να παίζω όλα μου τα τραγούδια, αλλά…” .Ο Αλκίννος Ιωαννίδης με την “Νεροποντή” μας επι-κοινώνησε τις ανησυχίες του, τις μνήμες του, τους φόβους του. Με την “Μικρή Βαλίστα” του μας καλεί κοντά του για να γίνουμε μια μεγάλη συντροφιά ετερόκλητων ανθρώπων, μια τεράστια ομάδα πολιτών που θα φέρουν την ανανέωση και την εξυγίανση πάντα μέσα από την ανθρωπιά. Ο Αλκίνοος, Κύπριος και ευαίσθητος, ξέρει τι σημαίνει ανθρωπιά, Πατρίδα, αξιοπρέπεια, ήθος. Εμείς πάντα μέσα από τους δρόμους της μουσικής, παίρνουμε σήμερα μια γεύση των σκέψεων συνομιλώντας μαζί του και τον περιμένουμε ως δροσερό αεράκι την Δευτέρα 10 Αυγούστου στην Μεσαιωνική Τάφρο Ρόδου σε μια μοναδική συναυλία στην ακριτική Ελλάδα, στο υπέροχο ανατολικό Αιγαίο. 

Από την «Αγορά του Αλ Χαλίλι» μέχρι τη «Μικρή Βαλίτσα» πόσο εύκολος ήταν ο δρόμος για να κοινωνήσετε την δουλειά σας, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς σας;

Τα πρώτα χρόνια, τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα για μένα. Παρ’ όλη την τεράστια αποδοχή που είχαν τα τραγούδια (ίσως και εξαιτίας της), αισθανόμουν πως ο περισσότερος κόσμος ενδιαφερόταν πιο πολύ για την επιφάνεια της παρουσίας μου, παρά για την ουσία. Δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ όλο αυτό, με αποτέλεσμα να ζω ενοχικά και μπερδεμένα. Σιγά-σιγά, μέσα από την πορεία της ζωής, την καλύτερη γνωριμία με το κοινό και την οικειότητα που φέρνουν τα χρόνια, όλα μπήκαν στη θέση τους. Οι συναυλίες είναι σήμερα πιο ζωντανές, τα τραγούδια αγγίζουν τους ακροατές και επιστρέφουν πιο πλούσια. Η επικοινωνία μου με τον κόσμο είναι πιο ανεπιτήδευτη, άμεση και ουσιαστική. Και αυτό είναι ανεκτίμητο.

Πολιτική κατάσταση της Ελλάδας: ελπίζετε; Τι περιμένετε;

Δεν ξέρω πόσο «προσωρινή» είναι η ήττα που ζούμε, πάντως είναι τεράστια. Η διαχείριση της είναι δύσκολη υπόθεση, τόσο προσωπικά για τον καθένα μας, όσο και συλλογικά. Προέκυψαν και θετικά, όπως το γεγονός πως δεν είμαστε ίδιοι με την περσινή μας εικόνα, ούτε στα δικά μας μάτια, ούτε και στα μάτια των ξένων. Ταξιδεύω πολύ και έχω πάντα την ευκαιρία να διαπιστώνω από πρώτο χέρι το πώς μας βλέπουν οι πολίτες άλλων χωρών, καθώς και το πώς αντιλαμβάνονται όλο αυτό που συμβαίνει. Δεν είναι όμως αρκετό: Η κοινωνία περπατά σε τεντωμένο σχοινί. Παρά την όποια αφύπνιση, δείτε για παράδειγμα την ανθρωποφαγία που αναπτύσσεται: Όλοι, με πρωτοφανή ευχαρίστηση και μίσος, είμαστε έτοιμοι να εκμηδενίσουμε, να εξευτελίσουμε και να εξοντώσουμε τον άλλον, στο πρώτο στραβοπάτημά του, ή στην πρώτη διαφωνία. Αυτό φανερώνει πολλά για την κατάστασή μας.

Περιμένω ακόμα κάποιες σημαντικές αλλαγές, όπως μια εκ βάθρων, σύγχρονη και ευφάνταστη αναβάθμιση της Παιδείας, δίκαιο σύστημα Υγείας, τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος, ίσα δικαιώματα για όλους (συμπεριλαμβανομένων των ομοφυλοφίλων), την αποδυνάμωση των ολιγαρχών, την αναβάθμιση του Πολιτισμού στις ζωές μας, το τέλος της γκλαμουριάς, το να μπορεί ένα άτομο με ειδικές ανάγκες να κυκλοφορήσει, να δημιουργήσει και να ζήσει σαν άνθρωπος στις πόλεις και στα χωριά μας, δικαιοσύνη γενικώς και Δικαιοσύνη ειδικώς, έμπρακτη στήριξη των μικρο-καλλιεργητών, των βιοτεχνών και των δημιουργικών ανθρώπων, περισσότερη αυτο-οργάνωση και αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών και άλλα πολλά. Δεν περιμένω να γίνουν όλα αμέσως. Όμως, αν δεν αρχίσει μια ενθουσιώδης συνολική και συλλογική μεταρρύθμιση άμεσα, δεν μας βλέπω να προοδεύουμε σαν κοινωνία. Και αν δεν προοδεύσουμε σαν κοινωνία, τίποτα από τα υπόλοιπα δεν θα πάει καλά.

Τι θαυμάζετε;

Θαυμάζω τους ανθρώπους που, μέσα στην καταιγίδα, έχουν την έγνοια του συνανθρώπου τους. Για παράδειγμα, τους πολίτες των νησιών μας, που, μέσα στη δίνη της κρίσης, συμπαραστέκονται με ό,τι έχουν στους απελπισμένους μετανάστες που ξεβράζει η θάλασσα.

Τι απεχθάνεστε;

Απεχθάνομαι τον μικρό εαυτό που κρύβω. Αυτόν που το σκέφτεται να μιλήσει μήπως παρεξηγηθεί, αυτόν που, όταν κάποιος τον χρειάζεται, θέλει να γυρίσει αλλού το κεφάλι, αυτόν που θα ήθελε να είχε μαζέψει αρκετά χρήματα, ώστε να μπορεί σήμερα να τα παρατήσει όλα και να καλοπερνά στην ησυχία του.

Ποια είναι η φράση που χαρακτηρίζει την ψυχοσύνθεση του Αλκίνοου Ιωαννίδη;

Θα χρειαζόταν σοφία που δεν διαθέτω για να αντιληφθώ την ψυχοσύνθεσή μου και να την περιγράψω με μια φράση. Οι αγράμματες γιαγιάδες μου θα μπορούσαν να σας απαντήσουν αμέσως, χωρίς δεύτερη σκέψη, με μια λέξη ή με μια ματιά. Οι σύγχρονοι άνθρωποι μπορούμε να φλυαρούμε βαθυστόχαστα περί παντός επιστητού (καλή ώρα), όταν όμως έρχεται η στιγμή να συμπυκνώσουμε την ύπαρξή μας και να τη μοιραστούμε, μένουμε άλαλοι. Το τραγούδι, αποτελεί τη μόνη γλώσσα που μας απέμεινε για να πούμε όσα δεν λέγονται. Γι’ αυτό είναι πολύτιμο!

Πληροφορίες: 

Γενική είσοδος: 12 ευρώ

Προπώληση:

— Περίπτερο στην Πλατεία Κύπρου από 29 Ιουλίου 10πμ – 1μμ και 6μμ-9μμ καθημερινά εκτός Κυριακής

–Είσοδος Μεσαιωνικής Τάφρου, θέατρο “Μελίνα Μερκούρη”

— Καφενές Κούκος