Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Το παγκάκι των 6.000 ευρώ, του Νίκου Βασιλειάδη

Spread the love

Νίκος Βασιλειάδης

llll.png

Pane di capo στις ΠηγέςΚαλλιθέας-Άνοιξε & μας περιμένει με ευχάριστες εκπλήξεις

 

Την λένε Αντωνία και την βλέπω στο παγκάκι. Μεγάλης ηλικίας. Αξιοπρεπής, καλοβαλμένη κάθεται στο παγκάκι. Νομίζεις πως έχει βγει περίπατο αλλά το βαλιτσάκι δίπλα της προδίδει την σκληρή πραγματικότητα. Μια παλιά, φθαρμένη μικρή λαδί πλαστική βαλιτσούλα. Το παγκάκι έγινε σπίτι της, εδώ βδομάδες ή και μήνες, συνεχώς. Είναι όμως μέρικές μέρες που οι κάτοικοι την πρόσεξαν. Βλέπεις το lockdown, τα σφαλισμένα σπίτια και η ερημιά στον δρόμο την είχαν κάνει αόρατη. Ένα μεσημέρι με βροχή βρισκόταν εκεί, καθισμένη στο ίδιο σημείο. Δεν κρατήθηκα και πλησίασα. Τη ρώτησα τι κάνει εκεί και μου απάντησε πολύ ήρεμα «εδώ μένω». Πήγα λίγο πιο κάτω και πήρα δυο τυρόπιτες και δυο καφέδες. Της πρόσφερα το μικρό αυτό γεύμα και κάθισα μαζί της. Μείναμε πολύ ώρα σιωπηλοί. Κάποια στιγμή ξεκίνησε να μου μιλά. Χωρίς κλάμα, χωρίς καμία συγκίνηση. Δούλευε καθαρίστρια, έκλεισε η εταιρεία. Δεν έχει οικογένεια, δεν έχει χρήματα και μένει στο δρόμο. Το ξενοδοχείο που πάει και πλένεται ή κάποια βράδια κοιμάται έχει 10 ευρώ. Εδώ κάποιοι περαστικοί, σαν και μένα λόγου χάρη της δίνουν χρήματα, ή κάτι να φάει. Όχι πολλά, δεν τα χρειάζεται… Ίσα να περνάει η μέρα.

Καμιά φορά αφήνει τη βαλίτσα πιο πίσω μέσα στο παρτέρι με τα λουλούδια, και βγαίνει βόλτες. Χαζεύει ρούχα στα μαγαζιά και ονειρεύεται να αγοράσει μαλακά μαξιλάρια. Έχουν περάσει τέσσερις μήνες και είναι ακόμα στο δρόμο. Είναι μια άστεγη «προσωρινά». Και μένει στο παγκάκι. Άλλος ένας άνθρωπος που βρέθηκε στο δρόμο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, της υγειονομικής κρίσης, της παγκόσμιας κρίσης …δεν έχει σημασία ποιάς. Πιστεύει ότι κάποια μέρα θα επιστρέψει σε μια ζωή πιο κανονική. Δεν είναι θυμωμένη, μόνη είναι. Πολύ μόνη και πολύ λυπημένη.

Σκέφτηκα να της πω πως το παγκάκι που έγινε σπίτι της, αξίζει 6.000 ευρώ. Ύστερα ντράπηκα. Δεν άρθρωσα κουβέντα. Γιατί με 6.000 ευρώ πολλές Αντωνίες θα είχαν ένα κρεββάτι και ένα μαλακό μαξιλάρι να περιμένουν τις καλύτερες μέρες που ονειρεύονται. Να κάνουν ξένοιαστα…μεγάλους περιπάτους.

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Ξανά δουλειές θα έχω . . ., του Δημήτρη Κατσούλα
Τα παιδιά δεν πρέπει να πληγώνονται, της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
Αρώματα μνήμης αλλά και ταξιδιού πρωτίστως, του Δημήτρη Κατσούλα

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.