Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ρόδου κ.κ. Κύριλλος 

Ακολουθούν:

α) ΟΜΙΛΙΑ

τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ρόδου κ. Κυρίλλου κατά τήν ἐξόδιο Ἀκολουθία τοῦ Καθηγητοῦ Δημητρίου Κρεμαστινοῦ  (9 Μαΐου 2019)

β) Πατριαρχικό γράμμα του Παναγιότατου  κ.κ.Βαρθολομαῖου Κωνσταντινουπόλεως

           Πενθηφόρος ὁμήγυρις

          Ἀδόκητος πρό πολλῶν ἡμερῶν, ὑπερμεσοῦντος τοῦ μηνός Μαρτίου, ἔφθασε ἡ εἴδηση ὅτι ὁ Καθηγητής Δημήτριος Κρεμαστινός ἀσθένησε ἀπό τήν λοιμική ἀσθενεία τοῦ Κορωνιοῦ καί εἰσήχθη στή Μονάδα Ἐντατικῆς Θεραπείας τοῦ Θεραπευτηρίου Εὐαγγελισμός. Ἡ τοπική μας κοινωνία, οἱ δικοί του ἄνθρωποι, ὅλοι ἐμεῖς, σταθήκαμε νοερά μέ ἀγωνία δίπλα του, προσευχόμενοι ὁ Θεός νά τοῦ χαρίσει τήν ὑγεία, τό ἀγαθό τοῦτο τῆς ἀνθρώπινης ζωῆςς, τό ὁποῖο ἐκεῖνος μέ συνέπεια καί αὐταπάρνηση ὑπηρέτησε καθ᾿ ὅλη τή διάρκεια τῆς ἐπιγείου ἀναστροφῆς του, τηρώντας τόν ὅρκο του καί ἐπιδεικνύοντας ἑαυτόν γνήσιο Καθηγητή ἰατρικῆς ἐπιστημοσύνης καί ἀνθρωπιστικῆς πράξεως. 

         Ἐμβρόντητοι προχθές ἀκούσαμε τή θλιβερή ἔκβαση τῆς νοσηλείας του.  Ὁ Καθηγητής κατέληξε καί σήμερα πλήρεις αἰσθημάτων τῆς κατά τό ἀνθρώπινον λύπης καί μέ τή βεβαιότητα τῆς πίστεως στή κοινή τῶν ἀνθρώπων Ἀνάσταση συγκεντρωθήκαμε ὑπό τήν στέγη τοῦ Καθεδρικοῦ τούτου ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἐμεῖς οἱ ὀλίγοι ἐξαιτίας τῶν καιρικῶν ὑγειονομικῶν μέτρων, μέ τήν νοερά ὅμως παρουσία ἄλλων δυσαριθμήτων, γιά νά τόν προπέμψουμε στίς οὐράνιες καταπαύσεις,  στό ἐπέκεινα τῆς ἀθανάτου ζωῆς, ψάλλοντες τό “Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος”. 

       Ἡ Αὐτοῦ Θειοτάτη Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, στό θλιβερό ἄκουσμα, ἀπό τά Μέσα Γενικῆς Ἐπικοινωνίας, τῆς τελευτῆς τοῦ μεταστάντος, ἐκφράζοντας τήν μεγάλη ἐκτίμηση τῆς Παναγιότητός Του πρός τήν προσωπικότητά του, ἀνέθεσε στήν ἐλαχιστότητά μου τήν ἐκπροσώπηση Αὐτοῦ κατά τήν θλιβερή τούτη ὥραν τοῦ ἐξοδιαστικοῦ του καί ἀπέστειλε σχετικό σεπτό συλλυπητήριο Πατριαρχικό Γράμμα, τό ὁποῖο ἀναγινώσκω.

       Μέ τό ἀναγνωσθέν Γράμμα ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης μας ἐκφράζει τὴν ἐξ ἀγαπώσης πατρικῆς καρδίας βαθυτάτη θλίψη Του γιά τήν ἐκδημία τοῦ μακαριστοῦ Καθηγητοῦ, ὁ ὁποῖος πάντοτε ἐξέφραζε ἀπεριόριστο σεβασμό καί ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη πρός τόν ὑπέρτατο θεσμό τοῦ Γένους μας, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖον καί πάντοτε, ὀφείλω νά ὁμολογήσω, πληροφορούμενος ἐπίσκεψη μου στό Φανάρι ἐπικοινωνοῦσε μαζί μου τηλεφωνικῶς καί ἐξέφραζε τό ἐνδιαφέρον του γιά τήν ὑγεία τοῦ Παναγιωτάτου καί τά πράγματα τῆς Μητρός Ἐκκλησίας.

         Ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, ἡ Ἱερά Μητρόπολις Ρόδου, μέ τήν ἀπό τῆς προσκαίρου ζωῆς ἀναχώρηση τοῦ μεταστάντος, στερεῖται ἑνός πιστοῦ καί διαπρεποῦς τέκνου της, τό ὁποῖον πολλά προσέφερε στό γενέθλιο τόπον καί τούς ἀνθρώπους του. Οἱ συμπατριῶτές του ἰδιαίτερα τόν ἐτίμησαν, ἡ δέ ἐν γένει παρουσία του καί τά ἐπιτεύγματά του σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ἐνεργοῦς πολύπλευρης καί πολυποίκιλης δράσης του ἀποτελοῦσαν πάντοτε αἰτία καύχησης καί  καρδιακῆς ἀναφορᾶς γιά τόν διά τόν δικό μας ἄνθρωπο, ἐπιστήμονα καί πολιτικό Δημήτριο Κρεμαστινό. 

       Προσωπικά οὐδέποτε θά λησμονήσω τήν προθυμία ἀνταπόκρισης του στά κατά καιρούς αἰτήματα τῆς ἐλαχιστότητός μου, τά ὁποῖα ἀφοροῦσαν περιπτώσεις ἀσθενῶν συμπατριωτῶν μας, καί ὄχι μόνο. Οὐδέποτε ἐπανῆλθα δεύτερη φορά, μέσα σέ ἐλάχιστο χρονικό διάστημα εἶχαν ὅλα τακτοποηθεῖ καί τό προσωπικό του ἐνδιαφέρον διαρκοῦσε ἐναργές καθ᾿ ὅλη τή διάρκεια τῆς νοσηλείας, ἐνημερώνοντάς με γιά τήν πορεία καί δεχόμενος τίς εὐχαριστίες μου μέ τήν φράση: “Μή μέ εὐχαριστεῖτε, Σεβασμιώτατε, τό χρέος μας κάνουμε”.  Τὸν εὐχαριστοῦμεν γιά ὅσα προσέφερε καί ὑποσχόμεθα ὅτι θά μνημονεύουμε πάντοτε τοῦ ὀνόματός του μέ εὐγνωμοσύνη καὶ πολλές εὐχαριστίες.

         Ἀείμνηστε Καθηγητά

       Κατά τά πρῶτα ἔτη τῆς ἀρχιερατείας μου ἀπευθύνθηκα στό πρόσωπό σας μέ τήν προσφώνηση “Κύριε Ὑπουργέ”. Μετά τό τέλος τῆς ἐκδηλώσεως μέ φωνάξατε καί μοῦ εἴπατε ἰδιαιτέρως· “Σεβασμιώτατε, κατ᾿ ἰδίαν θά ἀπευθύνεσθε στόν ἄνθρωπο καί φίλο Δημήτρη καί δημόσια στόν Καθηγητή. Οἱ τίτλοι αὐτοί, καί μόνο αὐτοί, μέ ἐκφράζουν· ὅλα τά ἄλλα εἶναι ἀπολύτως σχετικά καί μόνο ὡς περίβλημα μέ ἀφοροῦν”. Η τελευταῖα μας ἐπικοινωνία ἔλαβε χώρα μετά τή δημοσίευση τῶν Ὑπουργικῶν Ἀποφάσεων περί ἀναστολῆς τῆς λειτουργίας τῶν Ναῶν μας. Συζητήσαμε τηλεφωνικῶς γιά πολλή ὥρα, ἐξέφρασες τήν ἀγωνία καί τούς προβληματισμούς σου καί κατέληξες λέγοντάς μου μεταξύ ἄλλων τό ἑξῆς: “Φοβᾶμαι Σεβασμιώτατε ὅτι θά ἀσθενήσω. Στό ἰατρεῖο δέν εἶναι εὔκολη ἡ προφύλαξη. Ἀλλά αὐτές τίς ὧρες δέν μπορῶ νά ἐγκαταλείψω τούς ἀσθενεῖς μου, προφυλάσσοντας τόν ἑαυτό μου”. Ἁναφέρομαι στίς δύο αὐτές περιπτώσεις γιατί θεωρῶ ὅτι συνοψίζουν τήν προσωπικότητά σου. Τά ἐπιτεύγματα, ἡ ἀναγνωρισιμότητα, οἱ διακρίσεις, τά ἀξιώματα, οἱ τιμές ἁπλά σέ στόλιζαν, φτιασίδωναν τόν ἄνθρωπο Δημήτρη Κρεμαστικό καί τοῦτο ἀποτελεῖ καί τήν μεγαλύτερη τῆς ζωῆς σου ἐπιτυχία. Ἐκπληρώνοντας τό κοινό τῶν ἀνθρώπων χρέος πορεύου σήμερα τό δρόμο σου στό τέλος τοῦ ὁποίου θά ἀκούσεις τήν μακαρία τοῦ Κυρίου φωνή “ἐφ᾿ ὅσον ἐποίησας ἑνί τούτῳ τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, (τῶν ἀσθενῶν) ἐμοί ἐποίησας”.

        Πενθηφόρος ὁμήγυρις

        Ἀνταποκρινόμενος στήν δοθεῖσα σεπτή Πατριαρχική προτροπή, μεταφέρω πρός τή σύζυγο καί τούς οἰκείους τοῦ μεταστάντος τή συμπάθεια καί τίς συλλυπητήριες προσρήσεις τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τίς δικές μου προσωπικῶς, καθώς καί ἐκεῖνες τῶν ἀδελφῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων Λέρου, Καλύμνου καί Ἀστυπαλαίας κ. Παϊσίου, Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ καί Σύμης κ. Χρυσοστόμου, οἱ ὁποῖοι ἐξαιτίας τῶν ὑφισταμένων μέτρων, παρά τήν θέλησή τους δέν μπόρεσαν νά εἶναι ἀνάμεσα μας, καί ἐκφράζω, μετά τῶν παρισταμένων αδελφῶν Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νουβίας κ. Σάββα καί Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ὀλύμπου κ. Κυρίλλου τήν εὐχή “ὅπως Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν τάξῃ τήν ψυχήν αὐτοῦ ἐν χώρᾳ ζώντων καί ἐν σκηναῖς Δικαίων”.

       Εἴη ἡ μνήμη του, ἀείμνηστε Καθηγητά, αἰωνία καί ἡ κατάπαυση σου μετά τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ρόδου, ὑπέρτιμε καί ἔξαρχε πασῶν τῶν Κυκλάδων Νήσων, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀγαπητέ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Κύριλλε, χάρις εἴη τῇ ὑμετέρᾳ Ἱερότητι καί εἰρήνη παρά Θεοῦ.

Συμμετέχοντες πλήρεις συγκινήσεως τοῦ πένθους τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ τῆς Δωδεκανήσου, προαγόμεθα διά τῶν μετά χεῖρας Πατριαρχικῶν ἡμῶν Γραμμάτων ὅπως ἐκφράσωμεν τῇ ὑμετέρᾳ Ἱερότητι τά συλλυπητήρια τῆς Μητρός Εκκλησίας καί ἡμῶν προσωπικῶς διά τήν κοίμησιν τοῦ ἀναπαυομένου ἀπό τῆς σήμερον εἰς τήν εὐλογημένην Ροδιακήν γῆν ἀξίου τέκνου τῆς νήσου Χάλκης Δημητρίου Κρεμαστινοῦ, ὅστις κατέλιπεν ἀγαθήν καί εὐκλεῆ ἀνάμνησιν, ὡς διατελέσας Ὑπουργός Ὑγείας, Βουλευτής Δωδεκανήσου, ὁμότιμος Καθηγητής Καρδιολογίας τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἀκαδημίας Ἐπιστημῶν καί Τεχνῶν, Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Καρδιολογικῆς Ἑταιρείας καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Κολλεγίου Καρδιολογίας, Διευθυντής Καρδιολογικῶν Κλινικῶν τῶν μεγαλυτέρων Νοσοκομείων τῆς Ἀττικῆς, καί συγγραφεύς πλήθους διδακτικῶν ἐπιστημονικῶν συγγραμμάτων.

Δεόμεθα ἀπό τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κέντρου, καθώς προνοεῖ ἡ Ἐκκλησία, ὑπέρ ἀναπαύσεως ἐν σκηναῖς δικαίων καί ἐν χώρᾳ ζώντων τῆς ψυχῆς τοῦ διακεκριμένου καί εὐσυνειδήτως ἀσκήσαντος τό ὑψηλόν λειτούργημα αὐτοῦ, ἰατροῦ Δημητρίου Κρεμαστινοῦ, ὅστις ὑπῆρξε πανθομολογουμένως ἀφωσιωμένος εἰς τήν θεραπείαν τῶν νοσημάτων καί τήν ἀνακούφισιν τοῦ πόνου τῶν ἀσθενούντων συνανθρώπων αὐτοῦ. Δεόμεθα ἐπίσης ὅπως τήν θλῖψιν τῶν οἰκείων αὐτοῦ καί ὅλων τῶν ἐν Δωδεκανήσῳ προσφιλῶν τέκνων τῆς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως κουφίζῃ ἡ βεβαιότης τῆς κοινῆς Ἀναστάσεως καί τῆς συναντήσεως ἐν τῷ φωτί τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Συλλυπούμενοι ἐκ βάθους καρδίας τῇ ὑμετέρᾳ προσφιλεστάτῃ Ἱερότητι διά τήν ἐκδημίαν τοῦ Δημητρίου Κρεμαστινοῦ, Ἀκαδημαϊκοῦ καί ἀκαταπονήτου ἐρευνητοῦ, ἀνθρώπου προσενεγκόντος ἀξιεπαίνους ὑπηρεσίας εἰς τήν ἰατρικήν ἐπιστήμην καί τήν ἀναβάθμισιν τῶν Ὑπηρεσιῶν Ὑγείας τοῦ συμπλέγματος τῶν Δωδεκανήσων δι’ ἀξιοθαυμάστων ρηξικελεύθων καινοτομιῶν, διακριθέντος δέ τόσον εἰς τό ἐπίπεδον τῶν ἀκαδημαϊκῶν καθηκόντων αὐτοῦ, ὅσον καί ὡς ἀξίου φορέως θεσμικῶν ἀξιωμάτων, εὐχόμεθα ὑμῖν, Ἱερώτατε ἀδελφέ, τῇ ἐριτίμῳ συζύγῳ καί τοῖς λοιποῖς οἰκείοις τοῦ μακαριστοῦ τήν παρά τοῦ θανάτῳ τόν θάνατον πατήσαντος Χριστοῦ παραμυθίαν καί πᾶσαν εὐλογίαν εἰς τόν ὑπόλοιπον βίον σας, ὥστε ἡ ψυχή αὐτοῦ νά χαίρῃ βλέπουσα πάντας ὑμᾶς πορευομένους ἐν ἀγαθότητι, ἀγάπῃ, ὁμοψυχίᾳ καί ὁλοτελεῖ ἁγιασμῷ.

Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐφ᾿ ὑμᾶς τήν Χάριν καί τό ἄπειρον Ἔλεος τοῦ κυριεύοντος τῆς Ζωῆς καί τοῦ Θανάτου Θεοῦ τῶν πατέρων ἡμῶν.

‚βκ´ Μαΐου θ’

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος