Αν χαρακτηρίζω ηλίθια αυτά που λες και μετά σε καλώ να είσαι μαζί μου στην αντιμετώπιση ενός κοινού εχθρού.

Αν σε ονομάζω επικίνδυνο για το μέλλον της χώρας, αλλά σε βάζω μαζί με τους υπερασπιστές της χώρας ενάντια σ’ αυτούς που την επιβουλεύονται.

Αν σε αποκαλώ ανεύθυνο και μετά σου ζητάω να συμπορευτούμε για την αντιμετώπιση του κοινού κινδύνου.

Αν σε θεωρώ συνήγορο αυτών που θέλω να πολεμήσω για το καλό του τόπου μας και των συμπολιτών μας και παρ’ όλα αυτά σε θεωρώ ικανό να συμμαχήσεις μαζί μου.

Αν σε συνυπολογίζω στους αντιπάλους της Δημοκρατίας και όμως απαιτώ από σένα να την υπερασπιστείς μαζί με μένα.

Αν… αν… αν… Αν απαντούσε με πειθώ και δημιουργική φαντασία σε τέτοια “αν” στο γνωστό ποίημά του ο γνωστός Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, προφανώς και θα μπορούσε να είναι Εκπρόσωπος Τύπου σε κάποιο Ελληνικό κόμμα.

Για Νόμπελ Λογοτεχνίας βέβαια, ούτε λόγος, αλλά ο καθένας θέτει τους στόχους που του ταιριάζουν.