Ηλίας Καραβόλιας

Όσοι ζουν στην Αθήνα και στις μεγάλες πόλεις της χώρας έχουν αρχίσει να βλέπουν κίνηση, ζωή, κόσμο στα μαγαζιά. Η σταδιακή επαναφορά της κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας, έστω και με μάσκα, με αποστάσεις, χωρίς χειραψίες και αγκαλιές, θα ανεβάσει την ψυχολογία των κατοίκων στις πόλεις. Η αβεβαιότητα για το μέλλον κάπως θα υποχωρήσει, ο φόβος για τον ιό θα μειωθεί, αρκεί να εφαρμόζουν όλοι τους υγειονομικούς κανόνες.

Όσοι όμως ζούμε στα νησιά έχουμε ήδη αρχίσει να συνειδητοποιούμε ότι το φετινό καλοκαίρι δεν θα είναι όπως τα προηγούμενα. Και ότι η ζωή μας θα αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Η θερμοκρασία είναι σχεδόν καλοκαιρινή αλλά οι τουρίστες απουσιάζουν. Μόνο οικεία πρόσωπα βλέπεις στους δρόμους και ντόπιους ιδιοκτήτες μαγαζιών που προετοιμάζουν με κρύα καρδιά τις βιτρίνες. Οι νησιώτες ζούμε καθημερινά την αβεβαιότητα με πιο έντονο τρόπο απ ότι οι κάτοικοι στην ηπειρωτική Ελλάδα. Μικρά και μεγάλα ξενοδοχεία παραμένουν κλειστά για πολλές ημέρες ακόμη. Ίσως κάποια να μην ανοίξουν καθόλου αν τελικά δεν προσδιοριστεί πότε και πώς θα δέχεται η χώρα τουρίστες.

Παραθέτω ένα γνωστό σε όλους δεδομένο: Υπάρχει σχεδόν πλήρης εξάρτηση (90%) του εισοδήματος για κάθε νησιωτικό νοικοκυριό απο το χρήμα που εισρέει με τις αφίξεις ξένων επισκεπτών. Και επισκέπτες δεν βλέπουμε και δεν ξέρουμε πότε και πόσους θα δούμε. Η νησιωτική Ελλάδα κακά τα ψέμματα ζεί από τα λεφτά των ξένων. Και δεν χρειάζεται να παραθέσουμε ποσοστό του ΑΕΠ για να πούμε το αυτονόητο: Μεγάλο μέρος του χρήματος που γυρνάει σε αυτό τον ευλογημένο τόπο που λέγεται Ελλάδα περνάει πρώτα απο τα νησιά. Η εθνική κατανάλωση είναι πλήρως εξαρτημένη απο τον τουριστικό κλάδο, σχεδόν όσο και απο τους μισθούς δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων της χώρας. Με μια διαφορά για φέτος: οι μισθοί στο Δημόσιο και οι συντάξεις θα συνεχίσουν να καταβάλλονται κανονικά αλλά οι χιλιάδες εργαζόμενοι και επιχειρηματίες σε ξενοδοχεία και άλλες τουριστικές επιχειρήσεις δεν θα δούν λεφτά στα σπιτικά τους αν δεν έλθουν οι τουρίστες. Οι ελπίδες στηρίζονται στο ελληνικό φιλότιμο και στον εσωτερικό τουρισμό αρκεί φυσικά να πέσει το απίθανο κόστος εσωτερικών πτήσεων και ακτοπλοικών εισιτηρίων.

Πολλοί μιλάνε για αλλαγή παραγωγικού μοντέλου στα νησιά και επιστροφή στην αγροτική οικονομία και στον πρωτογενή τομέα. Είναι οι ίδιοι που σε παλιότερες χρονιές πρότειναν εναλλακτικές μορφές τουρισμού και καινοτομίες με εφαρμογές τουριστικών υπηρεσιών στα smartphones. Η αλήθεια είναι οτι συνολικά η οικονομία αυτής της χώρας πρέπει να αλλάξει παραγωγικό μοντέλο. Ας μην ξεχνάμε ότι και στις μεγάλες πόλεις πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων έγιναν συμβαλλόμενοι της AirBnB και άλλων πλατφορμών, αυτή είναι η νέα πραγματικότητα.

Ναι, τα νησιά πρέπει να στραφούν στην πρωτογενή παραγωγή και τις εξαγωγές. Αλλά να μην ξεχνάμε ποιος και πότε επιδοτούσε τους αγρότες να ξεθάψουν τα αμπέλια και τα περιβόλια για να κάνουν ενοικιαζόμενα δωμάτια.Ας μην φοβόμαστε να δούμε κατάματα τα λάθη του παρελθόντος. Τώρα που έστω και προσωρινά καταρρέει το μοντέλο εκμετάλλευσης των δωρεάν πλουτοπαραγωγικών πηγών, του ήλιου και της θάλασσας. Η εικόνα της νησιωτικής Ελλάδας είναι αποκαρδιωτική. Δεν είναι όλοι μεγαλοξενοδόχοι που έχουν αποταμιεύσει κέρδη πολλών ετών. Μιλάμε για χιλιάδες νέους εργαζόμενους που θα μείνουν εκτός απασχόλησης και επίσης χιλιάδες μικρομαγαζάτορες και μικροϊδιοκτήτες που θα πέσουν έξω. Και στις κλειστές νησιωτικές αγορές, η αλυσίδα του χρέους και των οφειλών είναι ταχύτατη. Χωρίς άλλη διέξοδο, ακόμη και αν πληρώνουν το λάθος της μονοκαλλιέργειας του τουριστικού προϊόντος, οι νησιώτες θα ζήσουν με δύσκολες συνθήκες φέτος. Οι υπόλοιποι Έλληνες πρέπει νηφάλια να σκεφτούν ότι αυτή η κατάσταση θα έχει συνέπειες και στα δικά τους εισοδήματα. Εκτός και αν χωριστούμε σε χώρα δυο ταχυτήτων…

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr