Πάνος Μπιτσαξής

•Είμαι από τη φύση μου πολύ επιεικής άνθρωπος. Συγχωρώ εύκολα τα λάθη, την ανοησία, την ανικανότητα, ακόμα και την ιδεοληψία. Ιδίως όταν έχει περάσει καιρός. Ο λόγος είναι απλός.  Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω. Προφανώς κι εγώ εντάσσομαι και δεν εξαιρούμαι από τον κανόνα. Έχω κάνει λάθη, έχω συμβάλει σε λάθη, έχω μετανιώσει για λάθη. Όπως όλοι οι ενεργοί άνθρωποι. Πορεύονται ανάμεσα στο σωστό και το λάθος αναλαμβάνοντας την ευθύνη να κρίνουν πρώτα οι ίδιοι τον εαυτό τους όταν έρθει η στιγμή του λογαριασμού.

•Έτσι Θανάση Καρτερέ, χαλάλι. Σέβομαι τη πορεία ζωής σου. Δεν σου καταλογίζω μερίδιο ούτε στο χάλι, ούτε στο δράμα, ούτε στον ευτελισμό της Αριστεράς. Τη συνεργασία με την Ακροδεξιά, το Βαρουφάκη και το παίγνιο στις πλάτες και στο κόπο των Ελλήνων, τον καθεστωτισμό, την ευνοιοκρατία, την διάχυτη παρακμή που προκαλέσατε, το Μάτι, τη Μάντρα και γενικώς τα εύκολα τα λόγια τα μεγάλα με τα οποία κρύβατε την ανικανότητα σας. Όταν αντιλέγατε ότι και οι άλλοι δεν ήταν καλύτεροι, είχατε δίκιο, δε λέω. Τους άλλους όμως , τον αγαπημένο σας Κώστα Καραμανλή , τον φροντίζατε ως κόρη οφθαλμού η μήπως όχι;  Κατασκευάζατε εχθρούς για να συγκυβερνάτε με τους ψεκασμένους. Λες και όλοι εμείς ευθυνόμασταν προσωπικά για το Τσοχατζόπουλο και το Παπαντωνίου. Διορίζατε αξιωματούχους που πίστευαν ότι ο Σόρος εξαπέλυσε κουνούπια drones για να μας μεταγγίζουνε ηρεμιστικό για το μνημόνιο.

•Πέρασε όμως κάποιος καιρός και νηφάλια πρέπει να ξεχωρίσουμε και όσα καλά επράξατε. Γιατί ουδέν κακό αμιγές καλού. Το θάρρος των Πρεσπών, το μαξιλάρι και το πάπλωμα, το όχι που έγινε ναι κι ας ήταν, κατ’ ανάγκη, όπως τα είχατε κάνει ,  ναι σε όλα, τη περίθαλψη των ανασφάλιστων και αν κάτι ξεχνώ σπολατη. Δεν πειράζει που βάλατε υποθήκη για 100 χρόνια όλη τη δημόσια περιουσία. Όλοι ξέρουμε ότι δεν γινόταν αλλοιώς και πράγματι έχετε το ελαφρυντικό ότι η Αριστερά βρήκε τη κρίση δεν τη προκάλεσε.

•Ένα πράγμα δεν μπορώ ακόμα Θανάση Καρτερέ να καταπιώ. Το άρθρο σου «όταν έκλαψε ο Τσιόδρας». Αν ήταν κάτι που σου αναλογούσε προσωπικά θα το είχα ήδη ξεχάσει και θα σου έλεγα αν σ’ έβλεπα στην Άνδρο η στη Τήλο ότι ήταν ατυχής στιγμή. Δεν ήταν όμως. Είναι μια ολόκληρη σχολή σκέψης από πίσω που αποτελεί διαρκή και ζωτικό κίνδυνο. Ποιο κίνδυνο; Να μείνει η χώρα χωρίς αντιπολίτευση γιατί υπό μια έννοια ήδη είναι. Αν αυτός είναι ο αντίλογος στο Μητσοτάκη χίλιες φορές ο Μητσοτάκης λέει ήδη το 90% των Ελλήνων. Τα βάλατε με έναν επιστήμονα που αντί να ησυχάζει στην ασφάλεια του μισθού και των απολαβών του ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ όλων μας. Που έτρεχε στους καταυλισμούς των Ρομά να εξηγήσει κι ας προπηλακιζόταν. Που μπήκε μέσα στο οίκημα στο Κρανίδι και φρόντισε ο ίδιος το έγκαυμα ενός παιδιού από τη Σομαλία, που μας μίλησε για την αξία της ζωής των ηλικιωμένων, για τη θλίψη του θανάτου, για την αξία της δημόσιας υγείας. Γιατί η επίθεση αυτή αφορούσε μια ομάδα δεκάδων επιστημόνων που προσφέρθηκαν να βοηθήσουν από το μετερίζι της ειδικότητας τους και πήραν και αυτοί την ΕΥΘΥΝΗ. Απέναντι και σε σας που ήσασταν όταν κυβερνούσατε το ιερατείο της ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ. Καραδοκούσατε και καραδοκείτε σαν κόνδορες να τους κατασπαράξετε στο πρώτο λάθος ή την ατυχία λες και είναι Θεοί ποιοι; εσείς οι αλάθητοι.

•Τώρα βέβαια έχετε καταπιεί τη γλώσσα σας. Γιατί μια μέρα πριν βγούμε από τη καραντίνα μετράμε δεκάδες χιλιάδες διασωθέντες. Ίσως κι εσύ ίσως κι εγώ Θανάση Καρτερέ. Πώς το ξέρω; Από την Ιταλία, την Ισπανία κλπ εκτός αν πιστεύετε ότι ανήκουμε σε Αρεία ελληνική φυλή.

•Γράψε λοιπόν ένα άρθρο τώρα «Όταν έκλαψε ο Θανάσης». Ή πες έκανα λάθος ρε παιδιά και άφες αυτοίς. Γιατί περνάμε σε μια δύσκολη περίοδο. Ίσως να βιάστηκαν αλλά και πάλι ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ και το ρίσκο. Απέναντι στην συλλογική απόφαση να νικήσουμε το αόρατο, να κατορθώσουμε το ακατόρθωτο, όπως είπε ο Τσιόδρας απέναντι στο κίνδυνο να χάσουμε τη μάχη στο δεύτερο ημίχρονο δεν ορθώνεται μόνο ο ιός. Έχουμε την τυραννία της μειοψηφίας απέναντι πλέον όχι μόνο στην υγεία αλλά στην εργασία και το εισόδημα εκατομμυρίων Ελλήνων. Από κάθε είδους φρούτο. Τον επιπόλαιο, τον «αρνητή της επιδημίας», αυτόν που πιστεύει ότι όλα έγιναν για να πλουτίσει ο Bill Gates λες και βρέθηκε πρόσφατα σε οικονομική ανάγκη, τον ιδεοληπτικό ιερωμένο και την ιεραρχία με τη μετάληψη,  τον απείθαρχο Ρομά, τους δικαιωματιστές με τι υπερτροφικό εγώ και ένα σωρό άλλους που αύριο θα οδύρονται για την ανεπάρκεια του ΕΣΥ. Στη μάχη αυτή μεταξύ άλλων ζητείται δημιουργική,  ουσιαστική και το κυριότερο υπεύθυνη αντιπολίτευση. Η διάθεση στην ηγεσία της υπάρχει. Αλλά το κόμμα την τραβάει απ’ το μανίκι, Διονύση Σαββόπουλε.

3.5.2020

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr