“…η διαφορά στην απεικόνιση του ανθρώπινου σώματος ανάμεσα σε ζωγράφο και ποιητή είναι ίδια με την απεικόνιση ολόκληρων ή τεμαχισμένων σωμάτων. Γιατί ο ποιητής για να περιγράψει την ομορφιά ή την ασχήμια μιας φιγούρας πρέπει να το κάνει λίγο λίγο, κομματάκι κομματάκι, ενώ ο ζωγράφος το παρουσιάζει ολόκληρο ταυτόχρονα… Αν ο ποιητής γνωρίζει πώς να περιγράψει την όψη των πραγμάτων, ο ζωγράφος μπορεί να τα κάνει έτσι που να φαίνονται ζωντανά, με φως και σκιά που δημιουργούν την πραγματική έκφραση του προσώπου. Άρα ο ποιητής δεν μπορεί να πετύχει με την πένα αυτό που πετυχαίνει ο ζωγράφος με το πινέλο.

…μα δεν θα ζητήσω άλλο παρά για έναν καλό ζωγράφο να παραστήσει τη μανία μιας μάχης και έναν καλό ποιητή να κάνει το ίδιο κι ύστερα να μπουν οι δυο αυτές μάχες μπροστά στο κοινό. Σύντομα θα δεις ποια τραβάει τη μεγαλύτερη προσοχή και πού θα υπάρχει περισσότερη συζήτηση, ποια θα επαινεθεί περισσότερο και ποια θα ικανοποιήσει περισσότερο… γράψε το όνομα του Θεού και βάλε δίπλα μια εικόνα του προσώπου του και θα δεις τι από τα δυο θα αποσπάσει περισσότερο σεβασμό… Ή πάρε την περίπτωση ενός ποιητή που περιγράφει τις ομορφιές μιας κόρης στον αγαπημένο της και ενός ζωγράφου που την ζωγραφίζει και θα δεις προς τα που θα κλίνει η προτίμηση του ερωτευμένου κριτή…”.