Δημήτρης Κατσούλας

 Mediterranean Hotel και Rodos Palace : πολυτέλεια για όλους

Όλα ή σχεδόν όλα διορθώνονται. Ένα άνοιγμα κεφαλιού γι’ αγροτικές διαφορές αποκαθίσταται. Ένας άγριος καυγάς θα έχει κάποια κατάληξη-αρκεί να μη φτάσει κάποιος στον τάφο-τα πνεύματα θα ηρεμήσουν. Μια ληστεία αν γίνει θα εξιχνιαστεί, θα υπάρξει η αντίστοιχη τιμωρία.

Εάν όμως αφαιρεθεί μια ζωή, εκεί δεν υπάρχει γυρισμός.

Έγιναν αναλύσεις από ειδικούς και μη αυτές τις μέρες. Από επιστήμονες, ψυχολόγους και ψυχιάτρους (οι οποίοι γνωρίζουν κάλλιστα το αντικείμενό τους) αλλά ακούστηκαν και άναρθρες έως ακραίες ”απόψεις”. ”Ναι, στις ΗΠΑ ισχύει η θανατική ποινή, να εφαρμοσθεί και δω…”. Ηρεμείστε. Γιατί στις ΗΠΑ που ισχύει η θανατική ποινή δεν οργιάζει καθημερινά το έγκλημα;

Θα απαντήσω ότι εκεί ισχύει η θανατική ποινή, αλλά για ειδικές και εξόχως βαρύνουσες περιπτώσεις. Είναι διαφορετικά τα πράγματα, μη τα συγχέουμε.

Η κοινωνία όμως θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθει να κρατά τον θυμό της και την οργή της και να την εκδηλώνει εκεί που πρέπει.

Ωραία, να τον κόψουμε κομμάτια τον 27χρονο Σάββα. Θέλετε να βράζουμε κάθε μέρα και από ένα κομμάτι του μέχρι να εκτονωθεί η λαϊκή μας οργή;…

Ο Σάββας τελεί υπό το κράτος των ουσιών. Κάποια στιγμή θα συνέλθει. Πιθανότατα ήταν μαστουρωμένος, όταν αποτέλειωσε με ένα χτύπημα το παιδί του.

Όταν το μυαλό του το θολωμένο ξαστερώσει, τότε θά’ρθει η Άννυ, και αυτός θα είναι Ο εφιάλτης του. Τότε πραγματικά θ’ αρχίσει η τιμωρία του και τα ανελέητα ερωτήματα. Αυτά τα πράγματα, δεν αντέχονται.

Βάλτε τον σε ένα κελί όπου θα υπάρχει ένα πράγμα: η φωτογραφία της κόρης του όπου θα τον κοιτά στα μάτια χαμογελώντας, γιατί ήταν ο πατέρας της…