GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Νίκος Βασιλειάδης

Κάποιοι χαρακτήρισαν προφητικό το δημοσίευμά μου από τις αρχές του μήνα με τίτλο : “Ω, επιστήμη! Στο δρόμο προς κάποιο άγνωστο ελιξήριο” , όταν μιλούσα για μια κοινωνία, που με πρόσχημα τον φόβο μιας αρρώστιας έχει σφραγίσει τις πόρτες, έχει μπαζώσει τα παράθυρα, κρατάει μακριά, με νύχια και δόντια, ό,τι κατοικεί εκτός της.

Πριν αλέκτορα φωνήσαι, ήρθαν οι ταραχές στην Ουκρανία όπου εκατοντάδες κάτοικοι του Νόβι Σαντζάρι συγκρούστηκαν χθες, Πέμπτη, με τις δυνάμεις της αστυνομίας, αντιδρώντας στην άφιξη σε κέντρο νοσηλείας του μικρού αυτού χωριού στην κεντρική Ουκρανία, 45 Ουκρανών και 27 ξένων, πολιτών στην πλειονότητά τους χωρών της Λατινικής Αμερικής, όπου θα μπουν σε καραντίνα εξ αιτίας του νέου κορονοϊού Covid-19. Δεν θα μείνω στην πράξη, η πράξη είναι απότοκο μιας νοοτροπίας τρόμου που μας έχουν επιβάλλει και που θα συνεχίσουν να μας επιβάλλουν γιατί…έτσι συμφέρει.

Ναι, Θα σου δοθούν τα πρόσωπα που οφείλεις να μισείς. Τα κίνητρα που πρέπει να μισείς. Τις πράξεις που πρέπει να απεχθάνεσαι. Θα σου δοθεί εγχειρίδιο συμπεριφοράς. Θα σου δοθούν με σαφήνεια τα παραδεκτά όρια της ηθικής. Θα σου δοθούν όλα. Και εσύ φοβισμένος θα τα δεχτείς όλα. Ασπάζεσαι αντανακλαστικά προσπαθώντας να φτιάξεις ένα περιθώριο ασφάλειας. Ένα κουβούκλιο, μια πανοπλία. Χωρίς να φτάνεις όμως ποτέ στην ασφάλεια. Ο χώρος δεν είναι προορισμός. Κι αν είναι εσύ ποτέ δε φτάνεις. Γιατί ό,τι και να κάνεις δεν επαρκεί, κι αυτό είναι εξαιρετικά οδυνηρό. Συνεχίζεις να φοβάσαι. Να είσαι τρομοκρατημένος. Δηλαδή εύκολα ελέγξιμος. Κατευθυνόμενος. Οι αντιλήψεις σου πλάθονται σχηματικά. Άσπρο ή μαύρο. Καλό και κακό. Η ταυτότητα των πραγμάτων, το αναγραφόμενο όνομα, το φαίνεσθαι που «αγόρασες», γίνονται τα πράγματα. Είσαι ολοκληρωτικά χαμένος. Η κατασκευή ενός φόβου, είναι μια τεράστια επιτυχία του συστήματος. Κι έτσι το σύστημα μπορεί να βρει τον απαιτούμενο χώρο για να προπαγανδίσει την ηθική και τις αντιλήψεις του. Τόσο εύκολα μπορεί να σπείρει τον πανικό.

Και ο φόβος είναι ένα από τα πιο αρχέγονα, τα πιο πρωτόλεια συναισθήματα. Φοβάσαι. Κι αυτός ο φόβος προβάλλεται παντού. Στον αδερφό σου. Στο διπλανό σου. Στον όμοιό σου. Στον ξένο. Κάπως έτσι αρχίζεις να διαχωρίζεις τους ανθρώπους. Τα χαρακτηριστικά τους. Το χρώμα ενός ανθρώπου, την αστική του τάξη, το επάγγελμά του, το δημόσιο προφίλ του, όλα. Όλα όσα μπορούν να γίνουν μάσκες. Μάσκες που η αντίληψή σου τις κολλάει στο πρόσωπο των πραγμάτων, παράγοντας δεδομένες, αδιαμφισβήτητες εικόνες. Ζητιάνος, εγκληματίας, αστός, λευκός, μαύρος, τρομοκράτης, μετανάστης, άρρωστος, χριστιανός, αλλόθρησκος . Εικόνες που έφτιαξες με τα δεδομένα χαρακτηριστικά που αγόρασες – σου δόθηκαν όσο ήσουν φοβισμένος. Καλώς ήρθες στον Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr