Κωστής Α. Μακρής 

Αριστερά, δεξιά, σκυλιά και γάτες

― Τι διαβάζεις;

― Ένα βιβλίο.

― Τι βιβλίο;

― Για την Κινεζική Σκέψη…

― Ναι…

― Τι ναι; Θέλεις να σου διαβάσω;

― Ναι…

Από ό,τι κάνουμε, ό,τι τρώμε κι ό,τι διαβάζουμε, θέλει μερίδιο.

Σαν τους αρχαίους θεούς των Ελλήνων. Βόδια ψήνανε οι άνθρωποι; Μερίδιο και οι θεοί. «Θέλω κι εγώ!»

Κι ας ήτανε μόνο κνίσα.

«… Η αριστερά είναι η θέση του αρχηγού. Η αριστερά είναι η τιμητική πλευρά, όπως κι η ανατολή. Η αριστερά, η

ανατολή, ο ανατέλλων ήλιος είναι γιανγκ, όπως ο αρχηγός, ο νότος και ο ουρανός• η δεξιά, η δύση και ο δύων ήλιος

είναι γιν, όπως η γη και ο βορράς, όπως η σύζυγος του αρχηγού, βασίλισσα ή επίκληρη χήρα. Το παλάτι τού πρίγκιπα

διαδόχου βρίσκεται στην ανατολή (άνοιξη) κι αριστερά, η κατοικία τής επίκληρης χήρας στη δύση (φθινόπωρο) και

δεξιά. Η δεξιά είναι γιν και ανήκει στις γυναίκες. Στη δεξιά ανήκουν το φθινόπωρο, οι σοδειές, η τροφή. Η αριστερά

είναι γιανγκ και ανήκει στους άντρες. Στην αριστερά ανήκουν η αρρενωπή και η θρησκευτική δραστηριότητα, που

είναι οι ανώτερες μορφές δράσης. Όπως το γιανγκ, το αριστερό χέρι τοποθετείται πάνω και η παλάμη του καλύπτει τη

ράχη του κάτω χεριού που είναι γιν• το δεξί, που χειρίζεται το ακόντιο [που σκοτώνει] (σημ. ΚΑΜ: παραλείπω τις

λέξεις “που σκοτώνει”), είναι το χέρι του στρατιώτη κι όχι του αρχηγού…»

― Θα μου κάνεις ένα σκυλάκι; Μικρό και μεγάλο…

Η διακοπή έγινε αμέσως μόλις άρχισαν οι πρώτες ιδεολογικές διαφωνίες της με το κείμενο. Δεν έχει κανένα νόημα να την πείσω ότι η μόρφωση και η καλλιέργειά της εξαρτώνται από το αν θα συνεχίσω να της διαβάζω σελίδες από την “Κινεζική σκέψη” του Μαρσέλ Γκρανέ.

― Ένα σκυλί μεγάλο κι ένα μικρό; επιχειρώ να διευκρινήσω.

― Ναι.

Φτιάχνω ένα μεγάλο σκυλί κι ένα μικρό. Δείχνει ικανοποίηση.

― Και γατούλα. Μικρή και μεγάλη.

― Μία γάτα;

― Ναι. Μικρή και μεγάλη.

Κάτι σε κβαντική θεωρία μου φέρνει αυτή η γάτα, η ταυτόχρονα μικρή και μεγάλη αλλά δεν το σχολιάζω και φτιάχνω μια γάτα. Της φάνηκε μεγάλη.

― Και μία μικρή γατούλα…

Αυτό είναι δύο γάτες. Μια μεγάλη, που έχω ήδη φτιάξει και μια μικρή. Βαριέμαι να φτιάξω άλλη γάτα και μου ’ρχεται

να απομακρύνω το χαρτί και να της πω: «Από μακριά φαίνεται μικρή». Αλλά φοβάμαι μην μπλέξω και φτιάχνω κι ένα

μικρό γατί, που ο θεός να το κάνει γατί αλλά το κοινό μου δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό ως προς τη νατουραλιστική

απεικόνιση και αρκείται στα σύμβολα. Άλλωστε θυμάμαι ότι στην Ανάσταση είχε φοβηθεί «πολύ και λίγο» από τα

πυροτεχνήματα.

Πολύ γιατί έκλαιγε και λίγο γιατί μετά το θυμόταν και γελούσε: «Φοβήθηκα πολύ και λίγο. Και έκλαιγα…» λέει και

χαμογελάει.

Με κοιτάζει. Σαν να με ρωτάει: «Τελείωσες;»

Μέσα σε μια έξαρση δημιουργικότητας, φτιάχνω κι ένα σκυλί με μια γάτα να χορεύουν τον κυκλικό χορό του σκύλου

και της γάτας. Πότε αριστερά, πότε δεξιά, πότε πάνω, πότε κάτω. Ανατολή και δύση. Δύση και ανατολή.

― Κι εγώ τώρα…

Το «κι εγώ τώρα» σημαίνει τη δική της επέμβαση πάνω στο χαρτί.

Απλώνει το χέρι να μου πάρει το μολύβι. Της το δίνω.

Η μύτη του μολυβιού, στο δεξί (γιν) χέρι της, κυκλώνει και συνδέει τα μικρά και μεγάλα σκυλιά, τις μικρές και

μεγάλες γάτες με γραμμές συμπαντικής ολοκλήρωσης. Συμφιλιώνει τα σχέδιά μου με τον δικό της τρόπο σκέψης που

μου είναι άγνωστος και ταυτόχρονα θαυμαστός.

Από δεξιά προς τα αριστερά και από τα αριστερά προς τα δεξιά.

Πότε πάνω και πότε κάτω. Πότε γιν πότε γιανγκ.

Τα παρατάει ικανοποιημένη και τρέχει να παίξει με την αδερφή της.

Είναι δύο χρόνων.

Και ζητάει με σθένος τα μερίδιά της από τον κόσμο των “μεγάλων” που είναι πολύ μικροί για να βλέπουν καθαρά

γύρω τους.

Από την ανατολή μέχρι τη δύση κι από τη δύση μέχρι την ανατολή.

Από αριστερά κι από δεξιά.

Εκείνη βλέπει καθαρά γύρω της.

Και αριστερά και δεξιά. Και πάνω και κάτω.

Είναι δύο χρόνων και είναι ολόκληρη.

Και γιν και γιανγκ.

27 Απριλίου 2015

Εικόνα: Συνεργασία Κ.Α.Μ. και Ι.Σ.