Ο Μηνάς Βιντιάδης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας

Η είδηση το πρωί της περασμένης Δευτέρας αφορούσε την αναγγελία θανάτου ενός ανθρώπου που αγαπήθηκε από τον κόσμο:

«Απεβίωσε στις έξι και μισή τα ξημερώματα από καρδιακή ανακοπή και σε ηλικία 63 ετών ο τραγουδοποιός Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Έγινε γνωστό ότι ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας μεταφέρθηκε νεκρός στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ. Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας είχε ιστορικό καρδιοπάθειας και είχε υποβληθεί στο παρελθόν σε επέμβαση bypass. Σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας, το ΕΚΑΒ δέχθηκε κλήση για το περιστατικό στις 04:30 από την κόρη του καλλιτέχνη. Ο τραγουδοποιός έκανε διακοπές στο εξοχικό σπίτι του στην περιοχή Πτελεός Μαγνησίας και μάλιστα στις 6 Σεπτεμβρίου είχε δώσει στον Βόλο την τελευταία του συναυλία μαζί με τον Νίκο Πορτοκάλογλου».

Από τον Βόλο ξεκίνησε, εκεί ήταν γραφτό να ξεκινήσει το τελευταίο του ταξίδι…

Περάσαμε με τον Λαυρέντη μερικές μέρες μαζί στην Κάσο, το καλοκαίρι του 2017, όταν είχε έλθει με την Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης στο νησί μου, για ένα αφιέρωμα στα πολιτικά τραγούδια του μεγάλου συνθέτη.

Ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμασταν εκτός «εργασιακών χώρων» – δίσκοι, συναυλίες, συνεντεύξεις – κι είχα την ευκαιρία, τόσο μετά το αεροδρόμιο στο «Μπλου Μαρέ» πίνοντας καφέ οι δυο μας όσο και μετά τη μαγική βραδιά στην Μπούκα τρώγοντας με τη Μαργαρίτα και τ’ άλλα παιδιά στον «Μύλο», να γνωρίσω την ανθρώπινη πλευρά ενός τραγουδοποιού, ευαίσθητου, γήινου, απλού, μαχητή.

Γράφτηκαν πολλά τις προηγούμενες μέρες για τον Μαχαιρίτσα. Μερικές φράσεις της εξαίρετης συναδέλφου μου Ρούλας Γεωργακοπούλου τα λένε όλα: «Μου έχει κολλήσει στο μυαλό. Ο Μαχαιρίτσας μας διευκόλυνε να γνωρίσουμε την ευάλωτη πλευρά του αρσενικού κόσμου χωρίς τη ματσίλα, την αυθαιρεσία και τη βία της. Τα μπλουζ των αγοριών ήταν πολύ χρήσιμα, πολύ συμφιλιωτικά και ως εκ τούτου βαθιά ερωτικά…».

Θυμάμαι ακόμα τις συζητήσεις μας εκείνο τον Αύγουστο. Ποδόσφαιρο, Αριστερά, έρωτας, μικρές απολαύσεις. Κρατάω για μένα τις αλήθειες που μου έδειξε, όπως όλοι μας τα τραγούδια που μας χάρισε…

Γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1956 στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Από μικρή ηλικία ήρθε σε επαφή με τη μουσική. Αργότερα εργάστηκε χειρωνακτικά στην αποθήκη κάποιας δισκογραφικής εταιρείας, στην οποία κατά σύμπτωση κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ το 1978 με αγγλικό στίχο, με τους «P.L.J. Band», που είχε τίτλο «Gaspar», ένας δίσκος extended play 45 στροφών.

Ακολούθησαν διάφορες δουλειές, ενώ μετά τη στρατιωτική του θητεία αρχίζει να τραγουδάει αντάρτικα με τον Πάνο Τζαβέλα στη «Συντροφιά». Στα 20 του χρόνια δημιούργησε με τον Παύλο Κικριλή και τον Τάκη Βασαλάκη το συγκρότημα P.L.J. Το 1983, οπότε και κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος τους, το συγκρότημα μετονομάζεται σε «Τερμίτες». Το 1989 ξεκίνησε η προσωπική του σταδιοδρομία ως συνθέτη και ερμηνευτή για να μας δώσει δεκάδες τραγούδια που θα τραγουδάμε για την υπόλοιπη ζωή μας.

Δεν μπορώ να γράψω άλλα, μόνο μια φράση: Αντίο, πολεμιστή.

Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ