* Η Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά είναι αναγνώστρια της Πόρτας

Αρκετοί άνθρωποι μικροί, μεγάλοι και ηλικιωμένοι πέφτουν θύματα κακοποίησης, στην οικογένεια, στο σχολείο ,στην κοινωνία, στα ιδρύματα!

Αυτό συμβαίνει γιατί χάσαμε την ανθρωπιά μας! Ως Έλληνες, παρασυρθήκαμε από τις σειρήνες, ξεγελαστήκαμε ,ζητήσαμε τα πολλά και άχρηστα και χάσαμε τα λίγα και ωφέλιμα!

Φωνάζουμε, χρόνια τώρα, και πάλι θα μιλήσω για το λύκειο, για αυτούς τους εφήβους! Πρέπει να τυγχάνουν της προστασίας μας, αλλά πώς!

Ονομάζω “άχρηστες “τις διοικήσεις όταν έστω ένας διευθυντής ή υποδιευθυντής δεν έχει γνώσεις ψυχολογίας, παιδαγωγικής!

Ονομάζω “άχρηστες” τις διοικήσεις όπου δεν υπάρχει έστω μια γυναίκα-τι να σου πει κύριέ μου, το κορίτσι !
Μας ονομάζω “άχρηστους” γιατί δεν είμαστε ικανοί οι περισσότεροι να διαχειριστούμε καταστάσεις και το κακό επιδεινώνεται!

Ονομάζω ‘άχρηστους” κι εκείνους που αντιλαμβάνονται ή εισπράττουν το κακό και δεν φροντίζουν να διορίζουν ψυχολόγους στα λύκεια! Αν στο σχολείο μου υπήρχε ο ειδικός ,όλα τα παραπάνω θα είχαν αρθεί! 

Για να μην τεθώ υπό την αυστηρή κριτική κάποιων ,τονίζω: τα εισαγωγικά εντός των οποίων κλείνω τις λέξεις σημασιολογούν και σηματοδοτούν πολλά πράγματα!

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες και πολλές παράμετροι που ακυρώνουν την ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός εφήβου εντός των σχολικών ορίων!

Μετά όταν γίνει το κακό, λένε :δεν γνωρίζω, δεν άκουσα κάτι, ήταν φρόνιμο παιδί δεν δημιουργούσε πρόβλημα! Ναι, εγώ σας λέω αυτό το φρόνιμο, όμορφο, ταπεινό, δήθεν εφησυχασμένο, μαζεύει-μαζεύει, ώσπου μια μέρα επαναστατεί και γυρεύει τι άλλο ,αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος , «για λόγους ψυχολογικούς»!

Μήπως πάλι δεν σας είπα κάτι σημαντικό!