DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-21:00

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

CATERING-ΣΥΝΕΔΡΙΑ-ΓΑΜΟΙ-ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ-ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ 50, 85133, ΡΟΔΟΣ		2241069007
ΛΕΩΦ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 24, 85104, ΡΟΔΟΣ		2241005085
3Ο ΧΛΜ ΡΟΔΟΥ-ΛΙΝΔΟΥ, 85132, ΡΟΔΟΣ		2241005080
ΒΕΝΕΤΟΚΛΕΩΝ 37, 85132, ΡΟΔΟΣ		2241037957
ΠΗΓΕΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ, 85150, ΡΟΔΟΣ		2241037090

PANE DI CAPO ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

Νίκος Βασιλειάδης

Το «καλοκαιρινό» διήγημα του Νίκου Βασιλειάδη «…μια μπουκίτσα λουκούμι περγαμόντο…» είναι στη διάθεσή των εκλεκτών αναγνωστών του iporta.gr. Εδώ ο πρόλογος

Παραμονή της Αγίας Παρασκευής

Κάθε Ιούλιο, παραμονή της Αγίας Παρασκευής σαν να δινόταν ένα σύνθημα στον συνοικισμό και μόλις ο ήλιος έπαιρνε να σουρουπώνει ομάδες από οικογένειες έπαιρναν τον δρόμο για να πάνε να προσκυνήσουν στην Αγία Παρασκευή στην Αληθινή. Η Αληθινή είναι ένα πανέμορφο χωριουδάκι σε υψόμετρο περίπου 190 μέτρων και έχει εκπληκτική θέα στην Ερμούπολη, την Άνω Σύρο καθώς και τα γύρω νησιά. Έτσι και η μητέρα μου με την γιαγιά μου κινούσαμε νωρίς το απόγευμα για να πάρουμε τον δρόμο προς το εκκλησάκι της Αγίας. Ήταν κάτι σαν μια πρωτότυπη εκδρομή για μένα καθώς στον δρόμο μας συναντούσαμε πολλούς γνωστούς που έκαναν σαν να είχαν να σε δούνε χρόνια αλλά και γιατί μπορούσες κατά την διαδρομή αντιπαλεύοντας τον ήλιο που εκτόξευε την κάψα του αδιάφορος για τον τόπο και τον κάματο των ανθρώπων, να σταματήσεις να ξεκουραστείς και να ξεδιψάσεις αγοράζοντας ένα παγούρι με κρύο γάργαρο νερό από τον Σύριγγα ή να πάρεις γινωμένα σύκα ή λουκούμια.

Βγαίνοντας από τον συνοικισμό διέσχιζες τους μικρούς κηπάκους με τα λαχανικά και έφτανες σε έναν δρόμο με παχύ στρώμα σκόνης, εγώ τον θυμάμαι σαν κατσικόδρομο, ανάμεσα από συκιές και ελιές και ξερολιθιές, φρούρια της γης, που τις αγκάλιαζαν φραγκοσυκιές, αμάραντοι και κάπαρες, θυμάρια και ρίγανες, φυτά αλλά και ζώα που μέσα στο δύσκολο περιβάλλον της πέτρας, μέσα σε ρωγμές και κοιλότητες, σε κενά και σχισματιές, ακόμη και σε πόρους κι οπές, έβρισκαν δροσιά και απάγκιο τα πετρόφιδα οι σκαντζόχοιροι, οι σουσουράδες, οι μέλισσες και οι πασχαλίτσες. Μετά από πολύ περπάτημα, αριστερά μας , στο ύψωμα μόλις που διέκρινες ανάμεσα στις φοινικιές το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Μια σταλαγματιά πράσινου μέσα στο λευκοκίτρινο τοπίο των βράχων και γύρω του καμιά εκατοστή άνθρωποι να φαντάζουν σαν να αιωρούνται καθώς η λάβρα έκανε τον αέρα να κοχλάζει. Το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής έσφυζε από ζωή, παρέες κυρίως από γέροντες και ζαρωμένες γριές που είχαν αναλάβει να το ανοίξουν, να το καθαρίσουν, να ανάψουν τα καντήλια και να ετοιμάσουν τους άρτους για την αρτοκλασία. Φυσικό ήταν στην ηλικία μου να μην πολυενδιαφέρομαι για την αρχιτεκτονική της εκκλησίας αλλά πολύ σύντομα άλλαξα γνώμη, όταν ο θείος μου ο Βαγγέλης μου διηγήθηκε πως παλιά ανήκε στην οικογένεια του πυρπολητή Πιπίνου, του Υδραίου ήρωα της επανάστασης που 1822 κατόρθωσε μαζί με τον Κωνσταντίνο Κανάρη να μπει νύχτα στο στενό μεταξύ Χίου και Τσεσμέ όπου ήταν αγκυροβολημένος ο εχθρικός στόλος και κατόρθωσαν να πυρπολήσουν δύο τούρκικες φρεγάτες.

Αυτόματα το μικρό ξωκκλήσι ανέβηκε στα μάτια μου και άρχισα να φαντάζομαι τον ήρωα πυρπολητή να έρχεται μπαρουτοκαπνισμένος στην Αληθινή να ανάψει ένα κερί στην χάρη Της ευχαριστώντας την για την θαυμάσια όραση που του έδωσε για να μπορεί μέσα στο μαύρο πηχτό σκοτάδι να διακρίνει την τούρκικη φρεγάτα και να της πλευρίσει την βάρκα με την μπαρούτι. Μόλις τελείωνε η αρτοκλασία και ο εσπερινός με τα χέρια γεμάτα από εκείνο το υπέροχα νόστιμο ψωμί με γλυκάνισο και ζάχαρη, παίρναμε τον δρόμο του γυρισμού, γεμάτοι από εικόνες, χορτασμένοι και μισοναρκωμένοι από την ζέστη, περπατώντας ανάμεσα στις μεγάλες ροζιασμένες πέτρες που τις χαράκωνε το ασημένιο φως του φεγγαριού.

(Συνεχίζεται αύριο…) ΕΔΩ  τα δημοσιευμένα κεφάλαια του διηγήματος