Αν υπολογίσετε με χαρτί και με μολύβι τα έξοδα και τα δεδομένα, τι θα επιλέξετε; Εσωτερικό-μπάχαλο ή εξωτερικό – οργάνωση; Αυτό προς το παρόν το δίλημμα καθώς καθυστερούν ακόμα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Βέβαια, αφού λυθεί το νομοθετικό ζήτημα περί ιδιωτικών πανεπιστημίων, θα πρέπει να λυθεί και το θέμα των «γνωριμιών». Ζούμε στην Ελλάδα των γνωριμιών. Όποιος αναλάβει την διδασκαλία στα ιδιωτικά ΑΕΙ, θα είναι ο άξιος ή ο ανιψιός του μπάρμπα από τον Κορώνη; Εδώ, όμως, πάμε σε άλλο ζήτημα, ίσως το πιο θλιβερό σύγχρονο της χώρα. Όχι, το θλιβερότερο δεν είναι η κρίση στην οικονομία, αλλά τα εγκεφαλικά που θα επέλθουν όταν ο Έλληνας αλλάξει νοοτροπία και θαυμάσει τους άξιους. Έτσι, για να απαντήσω στο φιλαράκι μου που, όταν του πρότεινα να στείλει τις δίδυμές του στο εξωτερικό και για να μην ταλαιπωρούνται με την σχολική καθημερινότητα εδώ (γνωστό το ότι ο μαθητής είναι ο πιο σκληρά εργαζόμενος) και διότι ο οικονομικός προϋπολογισμός είναι ίδιος, μού απάντησε: «Δεν θα στείλουμε τα καλύτερα μυαλά στους έξω, θα μείνουν και θα το παλέψουν εδώ». Συμφωνώ, όλα παλεύονται. Αρκεί να το θέλουμε. Και διατηρώ πολλές αμφιβολίες για το αν τελικά θέλουμε να αλλάξουμε τον εχθρό, που είναι η νοοτροπία μας και μόνο.