Δεν ήταν η πρώτη φορά που ήμουν μέλος εφορευτικής επιτροπής.

Ήταν όμως η πρώτη φορά με τρεις κάλπες.

Συνεπώς όσα έκανα τις προηγούμενες φορές έπρεπε να τριπλασιαστούν, συν το γεγονός ότι για τις ευρωεκλογές υπήρχαν σαράντα ψηφοδέλτια.

Λυπάμαι πολύ που θα χρησιμοποιήσω βαρείς και ανοίκειους για μένα χαρακτηρισμούς, αλλά ελπίζω πως με τον τρόπο ”όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος” θα αφυπνίσω έστω και μια συνείδηση.

Έστω και μία θα είναι κέρδος.

Νοιώθω μεγάλη φρίκη και απογοήτευση διότι αυτή χώρα δεν ξέρω πλέον αν σώζεται.

Κατοικείται από γαϊδούρια και βόδια. Ένας χαρακτηρισμός που προσβάλλει τα συμπαθή φιλότιμα τετράποδα.

Κατοικείται από αδιάφορους, ανεύθυνους και ασυνείδητους και αυτό που επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση είναι ότι λειτουργεί και με γραφειοκρατία της δεκαετίας του 1950.

Πώς αλλιώς θα μπορούσα να χαρακτηρίσω όλους αυτούς που ενώ είχαν οριστεί μέλη εφορευτικών επιτροπών δεν παρουσιάστηκαν είτε καθόλου είτε προβάλλοντας αστείες δικαιολογίες.

Στο δικό μας εκλογικό τμήμα εκτός από εμένα ήρθε μόνο μια κυρία που έφυγε μετά από τρεις ώρες.

Σε διπλανό εκλογικό τμήμα η δικαστική αντιπρόσωπος ήταν από την αρχή ως το τέλος της διαδικασίας ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ.

Πώς αλλιώς θα μπορούσα να χαρακτηρίσω όλους αυτούς που ενώ εδώ και πολλές μέρες ”έτρεχε” η απλούστατη εφαρμογή για να βρίσκουμε το τμήμα που ψηφίζουμε, δεν έκαναν τον κόπο να το βρουν.

Που οι περισσότεροι από αυτούς δυστυχώς δεν ήταν ηλικιωμένοι ώστε να είχαν κάποιο ελαφρυντικό αλλά ενήλικες και υποτίθεται ώριμοι και υπεύθυνοι πολίτες.

Ακόμη πιο δυστυχώς επειδή ζητούσαν από εμάς τα ρέστα για την ”αναστάτωση” συχνά με καβγάδες και βρισιές.

Πώς θα μπορούσα να μην αισθάνομαι απογοήτευση αλλά και οργή όταν στους 291 ψηφίσαντες στο τμήμα μας ήταν μόνον ένας(1) 17άρης.

Καθολική η αδιαφορία των νέων.

Πώς θα μπορούσα να αισθάνομαι αισιόδοξος για το μέλλον αυτής της χώρας όταν μετά το πέρας της ψηφοφορίας από τις 19.20 μέχρι τις 05.30, επί δέκα ώρες και δέκα λεπτά τέσσερα άτομα γράφαμε, γράφαμε, γράφαμε και γράφαμε αδιάκοπα με το χέρι σε διάφορα πρωτόκολλα και διασταυρώναμε στοιχεία.

Όταν ρώτησα την δικαστική αντιπρόσωπο γιατί όλη αυτή σε βαθμό υστερίας σχολαστικότητα, δεν μου απάντησε με πολύ όμως νόημα στο βλέμμα.

Αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να τελειώσει μετά την καταμέτρηση και αρίθμηση των ψηφοδελτίων με ένα απλό σκανάρισμά τους και μετάδοση σε έναν κεντρικό υπολογιστή ώστε να γίνει αυτόματα η καταμέτρηση των σταυρών προτίμησης.

Κάποιοι ίσως μου προσάψουν ότι με όλα αυτά  ”τσουβαλιάζω” επικίνδυνα. Το δέχομαι.

Τσουβαλιάζω όμως την αλυσιδωτή αδράνεια όλων ημών των υπολοίπων που ανεχόμαστε αυτή την τραγική εικόνα.

Τραγική αφ’ ενός γιατί η νομοθεσία προβλέπει συνέπειες που δεν επιβάλλονται και για τα μέλη των εφορευτικών επιτροπών που δεν παρουσιάζονται και για όσους δημιουργούν επεισόδια κατά τη διάρκεια της εκλογικής διαδικασίας.

Αφ’ ετέρου διότι η σύγχρονη τεχνολογία προσφέρει τη δυνατότητα για γρήγορη και ασφαλή επεξεργασία στοιχείων πολύ καλύτερα από τα πρησμένα μάτια τεσσάρων ξενυχτισμένων.

Τέλος, αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι τα εκλογικά τμήματα δεν είναι μαγαζιά όπου ο υπάλληλος μπορεί να κάνει κοπάνα και όπου ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.

Το άξεστο ελληναράδικο είναι για τα γήπεδα και τα καφενεία και όχι για την ύψιστη και πιο ιερή στιγμή της δημοκρατίας.

Όσο για την νεολαία, τι να πω και τι να σχολιάσω. Βαθιά λύπη που εμπιστεύεται το μέλλον της στα χέρια και τα μυαλά των μεγαλυτέρων.

Υ.Γ. Άφησα να περάσουν τρεις μέρες μήπως ξεθυμάνει η οργή μου αλλά δεν…

Την προσεχή Κυριακή που θα βρεθώ στην ίδια θέση δεν θα χαριστώ σε κανέναν.