Πώς φτάσαμε όμως ως εδώ;
Γιατί αντί να απολαμβάνουμε τα ματς παρακολουθούμε τη βία να επεκτείνεται, στο πόλο, το βόλεϊ, το χάντμπολ…

Το Ποτάμι έχει παρουσιάσει το σχέδιο του για ένα «New Deal για τον Ελληνικό Αθλητισμό». Τίποτα απ’ όσα προτείναμε δεν έγινε.

Πέντε πράγματα χρειάζονται:
– Ίδρυση ενός Επιχειρησιακού Κέντρου Αντιμετώπισης της βίας, ένα άλλο «ΕΚΑΒ», με σύγχρονη τεχνολογία και εκπαιδευμένους αξιωματικούς και ειδικούς, για άμεσες αποφάσεις και επεμβάσεις.
– Πιστοποίηση των γηπέδων από πλευράς μέτρων και κανόνων ασφαλείας. Αν μία ομάδα, ή μια διοργανώτρια Αρχή, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον Κανονισμό Ασφαλείας, δεν θα πρέπει να επιτρέπεται η διεξαγωγή του αγώνα.
– Οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες – μερίδα των οποίων υποθάλπει τη βία – πρέπει να τεθούν προ των ευθυνών τους. Πρέπει να θεσπιστεί η αστική ευθύνη και να είναι προσωπική και όχι απρόσωπη.
– Το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου δεν μπορεί να καταλήγει σε καταφύγιο εγκληματιών. Αν αυτό δεν είναι δυνατό, μέσα από ένα μνημόνιο με την UEFA και την FIFA, τότε ας μείνει το ποδόσφαιρο μας εντός των συνόρων μέχρι να αλλάξουνε κάποιοι… εγκεφάλους.
– Το μέτρο της απαγόρευσης εισόδου στα γήπεδα προσώπων που έχουν εμπλακεί σε επεισόδια, πρέπει να εφαρμοστεί και να μην μείνει στα χαρτιά.

Λύσεις υπάρχουν λοιπόν. Τόλμη και περιεχόμενο δεν υπάρχει στην πολιτική. Όμως η ομηρία εκατοντάδων χιλιάδων φιλάθλων από τις συμμορίες των χούλιγκανς δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Περιφερειακή ενότητα Νάξου- Αμοργού- Δονούσας- Σχοινούσας- Κουφονησιών- Ηρακλειά

Ρόδου-Τήλου-Σύμης-Χάλκης-Μεγίστης