Ελπίδα Νούσα

Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει ποτέ ακούγοντας μια μελωδία να σας δημιουργείται μια ακατανόητη αγαλλίαση και ευφροσύνη…Ένα τέτοιο άκουσμα, που αποπνέει υπερκόσμια ομορφιά και ο εμπνευστής του δίνει την αφορμή της σημερινής καλημέρας μου!

“Τζων Τάβενερ”

Εβδομήντα ένα χρόνια σήμερα 28 Ιανουαρίου από τη γέννηση του θερμού φιλέλληνα, του άγγλου συνθέτη Τζων Τάβενερ, που αγαπούσε και τιμούσε τη χώρα μας με τα έργα του.

Τη χώρα μας τη γνώρισε μέσω της πρώτης του γυναίκας που ήταν ελληνίδα.

“Ο ελληνικός τόπος με βοηθά να βρίσκω δρόμους”, έλεγε συχνά.

Η ιδιαίτερη μουσική του σχέση με την Ελλάδα ξεκινά από τα βυζαντινά μονοπάτια.

Το 1979 βασισμένος σε τροπάρια και ήχους της βυζαντινής μουσικής , αλλά και του δημοτικού μας τραγουδιού συνθέτει ένα έργο για φλάουτο και πιάνο με τίτλο “Greek interlude”.

Βαθειά θρησκευτική η μουσική του, η σύνθεση διακρίνεται για την διαύγεια της μελωδικής γραμμής και την εσωτερική γαλήνη, που δημιουργεί.

Είχε μελοποιήσει και Άγγελο Σικελιανό, στο έργο “Άγραφον”, το 1995, μια παραγγελία του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής, αλλά είχε επίσης εμπνευστεί από το Γιώργο Σεφέρη και τα “Δεκάξι Χαϊκού” του στη σύνθεσή του “Αιωνιότητα”.

Πολύ γνωστό είναι το “Ασμα για την Αθηνά”, ένα τραγούδι για την ελληνικής καταγωγής ηθοποιό , Αθηνά Χαριάδη, που ζούσε στο Λονδίνο κι ο Τάβενερ είχε ακούσει να απαγγέλει Σαίξπηρ στο Ουεστμίνστερ.

“Η ομορφιά της, εξωτερική και εσωτερική, αντικατοπτρίζει την αγάπη της για το θέατρο, την ποίηση, την μουσική και την ορθόδοξη εκκλησία!”, έλεγε ο συνθέτης.

Το “Ασμα για την Αθηνά”, γράφτηκε στη μνήμη της κοπέλας, όταν σκοτώθηκε σε ατύχημα με ποδήλατο.

Στο έργο αυτό, συνδύασε στίχους από τον ΑΜΛΕΤ, με αποσπάσματα από την ορθόδοξη λειτουργία.

Alleluia. May flights of angels sing thee to thy rest. (ΑΜΛΕΤ πράξη 5η)

Alleluia. Remember me, O Lord, when you come into your kingdom (Ευαγγ.Λουκά)

Alleluia. Give rest, O Lord, to your handmaid, who has fallen asleep.

Alleluia. The Choir of Saints have found the well-spring of life and door of Paradise. (Μνημόσυνη Δεηση)

Alleluia. Life: a shadow and a dream.(ΑΜΛΕΤ πραξη 2η)

Alleluia. Weeping at the grave creates the song: Alleluia. Come, enjoy rewards and crowns I have prepared for you.(Μνημόσυνη Δεηση)

Alleluia.

Πατάει πάνω στο μονοφωνικό “Αλληλούια” και, ακολουθώντας το παράδειγμα της παραδοσιακής βυζαντινής μουσικής, η σύνθεση αναπτύσσεται πάνω σ’ένα συνεχές ισοκράτημα.

Χαρακτηριστικό του είναι ότι έχει μέρη, που σχεδόν δεν ακούγεται και ξεσπά ξαφνικά , σχεδόν εκκωφαντικά!

Διακρίνεται για την διαύγεια της μελωδικής της γραμμής και την εσωτερική γαλήνη, που δημιουργεί.

Ένας ελεγειακός φόρος τιμής σ’έναν άνθρωπο, που στο πρόσωπό του διέκρινε τη λεπτότητα και την ψυχική ευγένεια.

Το έργο εκτελέστηκε και στην κηδεία της πριγκίπισσας Νταϊάνα.