Η Μάρω Κακαβέλα είναι Μηχανολόγος Μηχανικός. Πρώτη φορά Υποψήφια με το ΠΟΤΑΜΙ στις Ευρωεκλογές.

Παρακινούμενη από παγκόσμια κινητοποίηση για την Παναγία των Παρισίων και αφήνοντας το μυαλό μου να παρασυρθεί από το φόβο αλλά και το δέος που μας προκαλεί αλλά και η αδυναμία που αισθανόμαστε μπροστά στον μεγάλο μας αντίπαλο που είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και κατ’ επέκταση η Φύση, έκανα αυτό που μου υπαγόρευσε το ένστικτό μου, άπλωσα το χέρι μου ζητώντας βοήθεια.

Και συνειδητοποίησα βλέποντας το πλήθος στις όχθες του Σηκουάνα ότι οι αριθμοί, τα μαθητικά είναι ο ιστός πάνω στον οποίο κτίζεται το σύμπαν.

Από την απαρχή της γέννησής μας ένα είναι το σύμβολο που μας καθορίζει : το συν.

Γεννιόμαστε για να γίνουμε μοναδιαία αλλά πολυδιάστατα η συνέχεια της γενιάς μας

Συζούμε ως οικογένειες και ως κοινωνίες.

Συναντιόμαστε.

Συναλλασσόμαστε.

Συζητάμε.

Συμπορευόμαστε.

Συναισθανόμαστε.

Συμμετέχουμε.

Αποκτούμε συμμαθητές, συναδέλφους, συντρόφους, συμπολεμιστές στα θέατρα  των όποιων μαχών, συμπάσχοντες στα δράματα ιδιωτικά και δημόσια.

Το συν αποτελεί τον κορμό της ανήλικης και της ενήλικης ζωής μας.

Είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένοι με τον υλικό και τον ψηφιακό κόσμο.

Και υπάρχουν οι μετρημένες φορές που στην ζωή μας αυτό το συν αποκτά τόσο καίρια σημασία. Είναι αυτό το μαζί που μας κάνει να αισθανόμαστε λίγο περισσότερο ασφαλείς μπροστά σε μια φυσική καταστροφή, είναι αυτό που μας θωρακίζει απέναντι στα τέρατα, ανθρώπινα και απάνθρωπα. Είναι λιγοστές οι φορές στην πολιτική μας πραγματικότητα που συγκεντρωνόμαστε για να συναινέσουμε στην ανάδειξη αυτών των λίγων που θα εκφράζουν αυτό το συλλογικό συν, αυτό το συνειδησιακό μαζί, και θα εκφέρουν τους ήχους της φωνής μας.

Οι εκλογές είναι η απόλυτη έκφραση του μαζί, η μετάφραση του ένα + ένα, της συνεννόησης και της σύμπλευσης, της συνένωσης.

Κι αυτός είναι ο κυρίαρχος λόγος που εγώ δεν μπορώ να πάω μόνη μου στις κάλπες, όπως δεν μπορεί το Παρίσι μόνο του να επουλώσει τα τραύματά του, κι η Ελλάδα να λύσει χωρίς βοήθεια το προσφυγικό. Όχι ότι δεν μετράω ως μονάδα αλλά είναι που χρειάζομαι και τον συνάνθρωπο για να μπορέσω να κάνω την διαφορά.

Έχουμε εντυπωμένο στην μνήμη του κυττάρου μας, το θετικό πρόσημο, το συν, την συμπάθεια, την συνήθεια, την συμπόρευση, την ενσυναίσθηση, το απλωμένο χέρι προς τον άλλον.

Το πλην είναι εκείνο που μας πληγώνει, που μας κάνει να φοβόμαστε, να κρυβόμαστε, να δυσπιστούμε, είναι εκείνο που μας στερεί την δύναμή μας.

Γι αυτό σε αυτές τις εκλογές, σ’ αυτήν την συγκυρία,  πρέπει να πάμε μαζί να ψηφίσουμε, ότι κόμμα κι αν η επιλογή μας, γιατί σε τούτο τον τόπο είμαστε όλοι συμπατριώτες και σε τούτη την Ευρώπη είμαστε όλοι συνοδοιπόροι.