Είναι λογικό λοιπόν, να αναζητούμε μία διέξοδο. Ένα διάλυμα. Και καλώς ή κακώς τα Χριστούγεννα πάντοτε είναι ένα καλό διάλυμα. Λίγο τα στολίδια, λίγο τα φώτα και τα χαρούμενα τραγούδια… αλλάζουν το κλίμα και δημιουργούν μία ευφορία. Ευφορία στην καρδιά μας, στα συναισθήματα μας, στο σπίτι μας. Οι δυσκολίες μένουν για λίγο στην άκρη, για μία πολύ μικρή ανάσα. 

 

Φέτος όμως, νιώθω ότι όλα γίνονται πιο γρήγορα. Σαν να υπάρχει μία βιασύνη. Σαν να προσπαθούμε να σπρώξουμε το χρόνο για να έρθει πιο γρήγορα το πνεύμα των Χριστουγέννων. Δεν πειράζει. Αυτό έλλειπε, να πειράζει. 

 

Φέτος λοιπόν, το πνεύμα των Χριστουγέννων ήρθε νωρίτερα. Σήμερα στολίσαμε με τη Μάνια το σπίτι της. Οι Χριστουγεννιάτικες μουσικές διάχυτες και τα στολίδια να αλλάζουν χέρια, μέχρι να βρουν τη θέση τους στο χώρο. Και να… τα λαμπάκια στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο άναψαν. Ααααα….Επιφώνημα χαράς. Επιφώνημα χαράς λες και είναι η πρώτη χαρά στη ζωή σου από τα λαμπάκια του δέντρου. 

 

Φέτος δεν ήταν η πρώτη φορά που στολίσαμε το σπίτι της Μάνιας. Φτιάξαμε και γλυκά, έτσι γιατί το πνεύμα απαιτεί και μυρωδιές. Δεν φτάνουν άλλωστε, μόνο οι μουσικές και τα στολίδια. 

 

Μπορεί σε δέκα χρόνια να μην θυμόμαστε με κάθε λεπτομέρεια αυτή τη στιγμή, αυτή τη μέρα. Το συναίσθημα όμως, θα είναι πάντοτε στην καρδιά μας. Καλά φυλαγμένο σαν επτασφράγιστο μυστικό. 

 

Εύχομαι σε όλο τον κόσμο να ζει τέτοιες στιγμές, γιατί είναι ανεκτίμητες. Και να μην φτάνουν τα δάχτυλα των χεριών για να τις μετρήσουν. 

 

Και μην αργείτε…. Φέτος ας φέρουμε τα Χριστούγεννα όσο πιο νωρίς μπορούμε. Φέτος λοιπόν….