Η στήλη έχει θίξει μια – δυο φορές την ανόητη τακτική των καναλιών να γεμίζουν τα Σαββατοκύριακα με ελληνικές ταινίες που προβάλλονται σχεδόν μια ντουζίνα φορές ετησίως η καθεμιά τους. Κι’ αυτό εκ του πονηρού, αφού πιασάρικες φαρσοκωμωδίες ή κομεντί με Κωνσταντάρα, Βουγιουκλάκη, Βλαχοπούλου κλπ., φέρνουν έσοδα από διαφημίσεις στα ταμεία. Εν πάση περιπτώσει, με την χθεσινή παρέμβαση -σε λογική ώρα- της ΕΡΤ2, να προβάλει το αριστουργηματικό «Κυριακάτικο Ξύπνημα», η κρατική τηλεόραση έδωσε νομίζω την ευκαιρία στους (κυρίως βετεράνους της ζωής) τηλεθεατές να γοητευτούν από μιάμιση ώρα νοσταλγίας και ευαισθησίας απολαμβάνοντας αληθινά ταλαντούχους συντελεστές.

Ο Δημήτρης Χορν με την Ελλη Λαμπέτη, να με συγχωρούν οι νεότεροι ηθοποιοί μας, παραμένει το πιο σημαντικό δίδυμο στην ελληνική φιλμογραφία (κάτι που ισχύει και για το θεατρικό σανίδι). Ο Κακογιάννης, πρωτάρης τόσο στο σενάριο όσο και πίσω από την κινηματογραφική κάμερα, έδωσε στοιχεία του σπουδαίου ταλέντου που θα απλωνόταν τα επόμενα χρόνια. Η Τασσώ Καββαδία και η Σαπφώ Νοταρά, σε χαρακτηριστικούς ρόλους δίδαξαν υποκριτική, ενώ ο μόνος έμπειρος Γιώργος Παππάς, συμπλήρωσε το βασικό καστ με ένα άχαρο ρόλο που τον έφερε σε ιδανικό μέτρο.

Όσο για τα έξοδα αυτής της ταινίας; Νομίζω ότι οι παραγωγοί «Καραγιάννης – Καρατζόπουλος» κατάφεραν να δώσουν στο κοινό μια ταινία απίστευτα χαμηλού κόστους, κάτι που εύκολα το αντιλαμβάνεται ο θεατής αλλά δεν ενοχλείται. Μετά από τόσα χρόνια -μιλάμε για τα μέσα της δεκαετίας του 1950- τόση φρεσκάδα από ταινία του σινεμά είχα καιρό να απολαύσω. Και φυσικά είχα την ευκαιρία -μέσω της ασπρόμαυρης εικόνας- να περιηγηθώ τα στενάκια γύρω από τον Φιλόπαππο αλλά και τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Μια Αθήνας φτωχής, απλής αλλά απίστευτα γοητευτικής.

Γιώργος Αρκουλής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr