Κοινωνία - Ελλάδα - Οικονομία

Ρεκόρ ταχύτητας: εμείς την έχουμε μεγαλύτερη, του Γιάννη Στουραΐτη

Spread the love

Γιάννης Στουραΐτης

b5c927b0f77a27b81fd38b65df5f2fbf_L.jpg

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Μια φορά κι έναν καιρό, ένας, από τους πολλούς, αγράμματος πρόεδρος κάποιου Συλλόγου, σε μία εσπερίδα, μάς είχε ενημερώσει ότι "περαιτέρω πληροφορίες, θα βρείτε στο έκθετο που σας μοιράσαμε..." !!

Έκτοτε αρέσκομαι να χρησιμοποιώ τον παραπάνω όρο όποτε χρειάζεται ν' αναφερθώ σε ένθετα!

Σε ό,τι αφορά δε τα "έκθετα" των εφημερίδων, ο όρος ισχύει και κυριολεκτικά, δεδομένου ότι οι συγγραφείς των κειμένων που φιλοξενούνται σε αυτά, εκτίθενται, εξ ορισμού, με όλη την σημασία της έννοιας!

Πάμε λοιπόν στο "έκθετο" ΒΗΜΑgazino", No 737 / 30-11-2014, του "Βήματος της Κυριακής", στο οποίο διάβασα ένα αφιέρωμα που "μου έκανε κλικ":

Πρόκειται, εν ολίγοις, για την ιστορία της εξέλιξης του Ρεκόρ Ταχύτητος Εδάφους με αυτοκίνητο, (ο θεός να τα κάνει αυτοκίνητα - μιλάμε μάλλον για πυραύλους με ρόδες και φτερά!), το οποίο καταχωρήθηκε αρχικά, το 1898, με την αστρονομική (!) ταχύτητα των 93 km/ώρα, για να φθάσει το 1997 να "γράψει", σπάζοντας το φράγμα του ήχου, με 1.228 km/ώρα και να καταλήξει στην διατύπωση της ρητορικής ερώτησης : "Θα μπορούσαμε, άραγε, να πάμε ένα βήμα πιο μακριά;", με περαιτέρω στόχο να ξεπεράσει και το φράγμα των 1.000 μιλίων/ώρα (1.609 km)!

Η απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα θα δοθεί, σύμφωνα με την αρθρογράφο κα Έρη Βαρδάκη, μέσα στο 2016!

Όλα καλά κι ωραία.

Να παραδεχθώ ότι, έως ένα σημείο, αυτή η προσπάθεια ωφέλησε, ή μπορεί να ωφελήσει την ανθρωπότητα προσφέροντας τεχνογνωσία υπέρ της γρήγορης και ασφαλούς μετακίνησής μας με τα αυτοκίνητά μας, περίπου έτσι όπως έχει γίνει και πιθανώς θα συνεχίσει να γίνεται, με την Φόρμουλα 1.

Μ' άλλα λόγια, μαθαίνουμε από τα ατυχήματα και τις ανθρώπινες απώλειες, και εφαρμόζουμε τα μαθήματα, (από τα παθήματα), στην τεχνολογία που χρησιμοποιείται για την κατασκευή των αυτοκινήτων μας, υπέρ της ανθρωπότητος, ή καλύτερα, υπέρ εκείνης της μερίδας της ανθρωπότητος που έχει την δυνατότητα να διαθέτει αυτοκίνητο και να οδηγεί!

Πέρα από αυτό, όμως, τι;

Ή μάλλον, πέρα από αυτό, πού πρέπει να βάλουμε ένα όριο;

Υπάρχει ποτέ περίπτωση τα αυτοκίνητά μας να τρέξουν με τις υπερηχητικές ταχύτητες που είδαμε πιο πάνω, κι αν ναι, πόσοι και ποιοί από εμάς θα μπορούν να το κάνουν, σε ποιούς δρόμους και με ποιό κόστος;

Όμως, το σημαντικότερο, καθόλου ρητορικό, ερώτημα είναι:

Γιατί;

Πριν πάμε στο Γιατί, ας δούμε λίγο μερικές λεπτομέρειες που αφορούν στο εγχείρημα της κατάρριψης του Ρεκόρ Ταχύτητας Εδάφους:

Το όχημα που έσπασε το φράγμα του ήχου το 1997, το οδήγησε ένας μάχιμος πιλότος της RAF, δηλαδή καμία σχέση με εμάς, τους υπόλοιπους οδηγούς!

Για να υπερβούν τώρα, εντός του 2016, το όριο των 1.000 μιλίων την ώρα, είχαν βάλει στο μάτι μια μηχανή Ρολς-Ρόις των Eurofighter Typhoon της RAF, που κοστίζει 5,69 εκατομμύρια ευρώ, την οποία ζήτησαν από τον λόρδο Ντέισον, υπεύθυνο προμηθειών του υπουργείου άμυνας της Βρετανίας, ο οποίος, αρχικά αρνήθηκε να την δώσει, αλλά μετά, πολύ εύκολα, (και σύντομα), άλλαξε γνώμη με το σκεπτικό ότι άν το εγχείρημα κοινοποιούνταν στα βρετανικά σχολεία, ίσως περισσότερα παιδιά θα στρέφονταν προς την μηχανολογία και τις επιστήμες γενικώς, με αποτέλεσμα ήδη 5.670 γυμνάσια να συμμετέχουν στο εγχείρημα, χωρίς να διευκρινίζεται, όμως, τίνι τρόπω...


Τελικά, η μηχανούλα της Ρολς-Ρόις, απεδείχθη ανεπαρκής για το μεγαλόπνοο πρότζεκτ κι έτσι σχεδιάσθηκε ένα υβριδικό σύστημα που συνδυάζει έναν κινητήρα τζετ με έναν πύραυλο εκτόξευσης ισχύος ισοδύναμης με 180 αυτοκίνητα της Φόρμουλα 1!

Και, δεν μου λέτε, πόσο πάει το μαλλί;

Α, τίποτε, λέει, συγκρινόμενο με αυτά που δαπανούνται στην Φόρμουλα 1 ή/και για την κατασκευή αεροσκαφών!

Δηλαδή;

Ε, να, το συνολικό κόστος του πρότζεκτ φτάνει στα 51,83 εκατομμύρια ευρώ, …μόνο!

Για να μην αναφερθώ καθόλου στον ανταγωνισμό, μιάς και άνοιξε η όρεξη και σε μια ομάδα Αμερικανών, κι έναν Αυστραλό, κι άλλον έναν Αμερικανό, μόνο του, 77 ετών παρακαλώ, διότι πώς, θ’ αφήσουμε τους Εγγλέζους να μονοπωλήσουν την ταχύτητα εδάφους; Σε τα μάς;

Άρα, πολλαπλάσιο το κόστος του "μαλλιού"!


Α! Το σπουδαιότερο!

Πού θα λάβει χώρα η υπερηχητική φιέστα;

Σε μία ξεραμένη λίμνη της Νοτίου Αφρικής.

Έχετε, δε, υπ' όψη σας ότι, σ’ αυτές τις τρελές ταχύτητες, ακόμη κι ένα μικρό πετραδάκι να βρεθεί στην πορεία του μηχανοκίνητου τέρατος, θα τινάξει στον αέρα όλο το εγχείρημα, του πιλότου συμπεριλαμβανομένου!

Τι θα κάνουν γι αυτό;

Πολύ απλό:

Θα βάλουν τους κατοίκους της περιοχής, (έναντι ευτελούς αμοιβής, λέω εγώ, τώρα, με το φτωχό μου το μυαλό), να καθαρίσουν, παρακαλώ, την λίμνη από κάθε ίχνος δυνητικώς θανατηφόρου χαλικιού, τουτέστιν, να απομακρύνουν 6.000 τόνους πέτρας από την πίστα της οιονεί λίμνης!


Τι ακριβώς "μού έκανε κλικ" από όλη αυτήν την παράλογη ιστορία:

Είναι αδύνατο να φύγει από το μυαλό μου, από την μία, η εικόνα των καλοθρεμμένων, κοκκινομάγουλων, γραβατωμένων Βρετανών μαθητών 5.670 γυμνασίων, που απασχολούνται, υπό την σκιά της πολεμικής μηχανής της Ρολς-Ρόις, στον βωμό της προόδου της μηχανολογίας και των λοιπών επιστημών, και από την άλλη, η εικόνα των λιπόσαρκων, ρακένδυτων Αφρικανών ειλώτων που κοψομεσιάζονται για να καθαρίσουν την λίμνη από τις πέτρες, ετοιμάζοντας το γλέντι που, προκλητικά και αβασάνιστα, στήνεται μπροστά στα, άλλοτε έκπληκτα κι άλλοτε αδιάφορα, μάτια μας.

Μου είναι αδύνατο να καταπιώ αμάσητη όλην αυτή την ανισότητα και αδικία.

Ντρέπομαι που, ανήκοντας στο ανθρώπινο είδος, παρακολουθώ αυτό το παρανοϊκό, ανόσιο και ανούσιο εγχείρημα, την στιγμή που γύρω μας επικρατεί η δυστυχία, σαν αποτέλεσμα της πολυπλόκαμης οικονομικής κρίσης η οποία εξαπλώνεται, εν είδει επιδημίας, και εξαθλιώνει τους λαούς παγκοσμίως.

Ξανάρχομαι λοιπόν στο Γιατί.

Η μοναδική έντιμη απάντηση που σας έχω, είναι η εξής:

Μάλλον για να διεκδικήσουν την μάταιη δόξα του τίτλου "Ε.Τ.Ε.Μ.Α.Τ.Α." (Εμείς Την Έχουμε Μεγαλύτερη Από Τους Άλλους), τίτλος που ελάχιστη αξία μπορεί να έχει για τους ταπεινούς, αγαπησιάρηδες, ευαίσθητους εραστές, αλλά που φαίνεται πως έχει τεράστια σημασία για τους, απανταχού αδίστακτους, πάσης φύσεως, με την ευρεία έννοια του όρου, βιαστές…

SHARE
RELATED POSTS
«Τα δύσκολα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ κοινωνικής συμβίωσης»: 80ο, της Μαρίας Γεωργαλά
Ο πιο υπάκουος υπήκοος, του Νότη Μαυρουδή
Η Παραγωγή μετά τον Covid, του Ηλία Καραβόλια 

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.