“Θυμάμαι που όταν ήμουν παιδί μισοπίστευα και έπαιζα στα σοβαρά με νεράιδες. Ποιός παράδεισος μπορεί να είναι πιο αληθινός απο το να κρατηθεί ο κόσμος της παιδικής φαντασίας, σφυριλατημένος και ισορροπημένος απο τη γνώση και τον κοινό νου… Είναι ευχής έργο που δεν μ’εστειλαν ποτέ σχολείο. Θα είχα χάσει μέρος της αυθεντικότητας μου.”
–Beatrix Potter.
Την γνωρίζετε την Beatrix Potter που πέθανε σαν σήμερα που γράφω, 22 Δεκεμβρίου 1943; Εαν όχι κακώς, πολύ κακώς. Τι σας νοιάζει εσάς; Μπορεί και τίποτα, αν και θά’πρεπε. Εμένα όμως που, αν θέλετε το πιστεύετε, ΄όχι μόνο υπήρξα κάποτε παιδί αλλά εχτός απ’ αυτό δηλώνω και εικονογράφος βιβλίων – άσε που έχω γράψει και κάνα δυο- με ενδιαφέρει πολύ. Γιατί η Βεατρίκη Πότερ είναι από τις μεγαλύτερες συγγραφείς και εικονογράφους παιδικών βιβλίων, ένα είδος συνάδελφος να πούμε (χεχε, πλάκα κάνω).
Μεγαλωμένη κοντά στη φύση, με λίγους φίλους εκτός από αμέτρητα ζώα και ζωάκια που τα παρατηρούσε και τα ζωγράφιζε. Μορφώθηκε στο σπίτι απο ιδιωτικούς δασκάλους και απόχτησε ευρεία μόρφωση.
Την αγαπώ την Βικτωριανή αυτήν κυρία, την οικολόγο και φυσιολάτρη, για τις εξαίσιες ακουαρέλες και τις ιστορίες της … “Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τέσσερα λαγουδάκια που τα λέγανε Φλόπσυ, Μόπσυ, Μπαμπακόουρο και Πέτρο…” Την αγαπώ και γιατί αφιέρωσε την ζωή της στην σωτηρία και διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος σε σημείο που κάποτε σταμάτησε να γράφει. Κι ακόμα την αγαπώ για το χιούμορ που την κάνει να μοιάζει παιδί:
“Κυριακή, 27 Ιανουαρίου 1884. Πριν καμιά βδομάδα ήταν και μια άλλη ιστορία στην εφημερίδα. Ενας κύριος είχε μια γάτα που τις έμαθε να κάθεται στο τραπέζι για φαγητό, όπου και συμπεριφερόταν πολύ καλά. Συνήθιζε να βάζει στο πιάτο της γάτας όλα τα αποφάγια του. Μια μέρα, η ψιψίνα δεν ήταν στην ώρα της. Εμφανίστηκε με δυό ποντικούς και έβαλε τον ένα στο πιάτο του αφεντικού της και τον άλλον στο δικό της”.
― Beatrix Potter, Το ημερολόγιο της Βεατρίκης Πότερ
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
