Δεν ξέρω αλλά με έβαλε σε μεγάλες σκέψεις αυτή η όχι και ανέλπιστη για όσους γνωρίζουν, χείρα βοηθείας τους Αλέξη προς την κα Μέρκελ με την διμερή συμφωνία με τη Γερμανία που θα περιορίσει τις «δευτερογενείς μετακινήσεις» προσφύγων που φτάνουν στην Ελλάδα και συνεχίζουν το ταξίδι τους βόρεια προς τη Γερμανία.

Ξαφνικά μου θύμισε το βιβλίο του Τζων Λε Καρρέ, η μικρή τυμπανίστρια, που κατά μία διαβολική σύμπτωση ο Αλέξης και οι συν αυτώ έδωσαν μάχη με το Κεντρικό αρχαιολογικό Συμβούλιο για να γίνουν τα γυρίσματα της τηλεοπτικής της μεταφοράς στην Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Είναι ένα παράξενο συναίσθημα που σε τριγυρίζει για όσους βλέπεις να κινούνται από συναισθηματικά κίνητρα γενικής φύσεως υπέρ των οποιονδήποτε “θυμάτων” γενικώς χωρίς να μπορείς να διαβλέψεις άλλα κρυφά μεγάλα ή μικρά κίνητρα πίσω από αυτές τις πράξεις.

Να θυμίσω την ιστορία εν συντομία: Μια γενικώς ενοχική Αγγλίδα ( και ποια αγγλίδα δεν είναι, θα μου πείτε) εμπλέκεται με μια οργάνωση Παλαιστινίων, για να βοηθήσει αυτόν τον πάσχοντα λαό. Στην πραγματικότητα όμως εμπλέκεται σε κάποια ομάδα των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, που την χρησιμοποιούν ως δόλωμα για να εκτελέσουν έναν υψηλό στέλεχος της Παλαιστινιακής αντίστασης. Ο μύθος θέλει να πει πως η ιστορική πραγματικότητα είναι πλέον πολύ σύνθετη για τις απλές συναισθηματικές αντιδράσεις ενός απλού θεατή και πως η ψυχολογία μπορεί πολύ εύκολα να γίνει ένα χρήσιμο εργαλείο στη διαμόρφωση μιας εικόνας ώστε να κατευθύνει μια γνώμη. Το καλό και το κακό εμπλέκονται χωρίς σαφή και ξεκάθαρα όρια ανάμεσά τους και είναι δυνατόν να κατευθυνθούν από επαγγελματίες της ψυχής και των τροπών της. Το μαύρο- άσπρο στην πραγματικότητα καταρρίπτεται και γελοιοποιείται γιαυτό αναλαμβάνει ρόλο η πιο σκληρή προπαγάνδα, αυτή της συναισθηματικής χειραγώγησης. Από την μια, αυτό που πρέπει να διαφυλαχτεί δημοσίως, το έγκυρο του ασπρόμαυρου κόσμου των καλών και των κακών και από την άλλη η κρυφή συναλλαγή με τον διάβολο και η ανταλλαγή της ψυχής με δώρο την νεότητα.

Εμείς είμαστε οι “καλοί” και προστατεύουμε ποιους και από τί; Τις απελπισμένες ανθρώπινες ψυχές ή την κα Μέρκελ; Όσοι γνωρίζουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η ιστορία τρέμουν σαν τον διάολο τέτοια φαινόμενα. Ανάβουν κόκκινα λαμπάκια. Ρατσισμοί, ολοκαυτώματα, συλλογικές υστερίες ελλοχεύουν με δεδομένη αυτή την αναγνώριση της αδυναμίας μας να συναντήσουμε σε πραγματικό επίπεδο τον κόσμο της απλότητας και των συνακόλουθων οραμάτων μιας παντελούς εξάλειψης του κακού από τον κόσμο. Όσο και αν οι ερεθισμοί των ενοχών και των καλών προθέσεων τίθενται σε λειτουργία και σύρονται σχεδόν με βίαιο τρόπο στη θέση του καλού που αποδοκιμάζει το κακό και προσπαθεί να αποκαταστήσει έστω και με απώλειες την τάξη δεν παύουν στην πραγματικότητα, στην ουσία τους να είναι πολύ απλά τα θύματα ψευδών και χαλκευμένων ειδήσεων.

Για να έχει κάποια πρακτική σημασία το άρθρο, και για να μην παρεξηγηθώ, δέχομαι το αποτέλεσμα της Συνόδου με μια μεγάλη τουλάχιστον επιφύλαξη, η οποία πριν την έκφραση της καλοσύνης μας κάθε φορά είναι αναγκαία. Το άσπρο της αλληλεγγύης μας σε θύματα, ανθρώπινες ψυχές είναι καλό. Αυτό το μαύρο, το τετελεσμένο δηλαδή μιας χώρας σε «αποθήκη ψυχών» μακριά από το καθαρό και αμόλυντο Βερολίνο είναι που με φοβίζει.

Νίκος Βασιλειάδης

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr