Αλεξάνδρα Καρακοπούλου-Τσίσσερ

Κακός χαμός έχει γίνει μετά την «υπερψήφιση» του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, για την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, από την Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης βούιξαν, οι εκκλησία πήρε «φωτιά» και οι πολίτες χωρίστηκαν σε καλούς και κακούς Χριστιανούς. Αφήστε δε τους τριτοκοσμικούς, λίαν επιεικώς απαράδεκτους τίτλους εφημερίδων, τα υβριστικά σχόλια στο φατσοβιβλίο και τα τηλεοπτικά «ξεκατινιάσματα»… ποιος θα μου το έλεγε πως θα ζήσουμε τέτοιες «βιβλικές» στιγμές εν έτη 2017 (σχεδόν 2018).

Ο κόσμος δεν είναι όπως τον είχαμε φανταστεί, οι περισσότεροι. Η επιφάνεια έχει επικρατήσει επί της ουσίας, οι υπαρξιακοί προβληματισμοί έχουν αυξηθεί όπως και τα αντικαταθλιπτικά. Στεναχωριέμαι. Όπου και να κοιτάξεις, θα βρεις ανθρώπους που μισούν τους συνανθρώπους τους, με έναν τόσο απαξιωτικό και κακό τρόπο, με όρεξη για τσακωμό και επικράτηση, λες και είναι όλη μας η ζωή ένας αγώνας μάχης.

Δεν έχω καταλάβει ακόμη τον λόγο για τον οποίο ορισμένοι άνθρωποι δεν εννοούν να καταλάβουν, πως η ζωή είναι απλά ένα δώρο, τόσο πολύτιμο και τόσο «φευγαλέο», που το μόνο που μένει να κάνεις είναι να χαρείς την κάθε σου στιγμή, με τους ανθρώπους που διαλέγεις δίπλα σου.

Ξέρω τι θα πείτε, «το ανθρώπινο στοιχείο είναι αυτό που κάνει την διαφορά» και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σας. Όμως ξεχνάμε όλοι μας κάτι πολύ σημαντικό, κάτι που δεν «φαίνεται» με το γυμνό μάτι, κάτι που μας κάνει και ξεχωρίζουμε ο ένας από τον άλλο ριζικά.. την ψυχή.

Ο μοναδικός, πραγματικά ξεχωριστός αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας, ένας από τους τρεις μεγάλους που έθεσαν τα φιλοσοφικά θεμέλια του Δυτικού Πολιτισμού, έλεγε πως «το σώμα είναι ο ναός της ψυχής». Αφού περιπλανιόταν η ψυχή μας λοιπόν στους ουράνιους τόπους και γνωρίσαμε τις ιδέες, γεννηθήκαμε, μέσα στο σώμα αυτό που μας δόθηκε. Κατά την στιγμή της γέννησής μας όμως, ξεχάσαμε τις ιδέες και η ψυχή μας άρχισε να τροφοδοτείται με αντίγραφα των «ιδεών»… ο Πλάτωνας έγραψε πως ο άνθρωπος προσπαθεί να ισορροπήσει σε αυτόν τον διχασμένο «πλατωνικό» κόσμο και έλκεται από τον κόσμο των αισθήσεων, έναν κόσμο ευμετάβλητο, παρορμητικό και ατελή. Όσο όμως και να μάχεται, ο άνθρωπος θα έχει κάτι σταθερό και αιώνιο μέσα του που «συγγενεύει» με τον κόσμο των ιδεών και αυτό είναι η ψυχή του.

Ναι, ασπάζομαι 100 % τις «αρχαίες» απόψεις του Πλάτωνα, αυτούς τους στοχασμούς που είναι τόσο ανατριχιαστικά διαχρονικοί. Αρνούμαι να βάλω την σκέψη μου σε ένα κοινωνικό και θρησκευτικό καλούπι. Η ψυχή δεν έχει φύλο.

Ο έρωτας και η ολοκλήρωση δεν έχουν περιορισμούς. Πως να πιέσεις έναν άνθρωπο να νιώσει καλά με την εικόνα του, όταν δεν είναι αυτό που νιώθει πραγματικά. Πως μπορείς να καταστρέψεις ζωές που δεν σου ανήκουν, δεν τις γνωρίζεις, δεν τις βλέπεις.

Όλος αυτός ο χρόνος που πάει «χαμένος» σε ρατσιστικά διαδικτυακά σχόλια, θα μπορούσε να μετατραπεί σε θετική ενέργεια και να διοχετευθεί τελικά σε ουσιαστικές λύσεις σημαντικών κοινωνικών προβλημάτων.

Όταν θα καταλάβουμε πως άνδρες και γυναίκες είναι ισότιμοι, όταν θα αρχίσουμε να σεβόμαστε απόλυτα και τα δυο φύλα σε όλα τα επίπεδα, τότε η προσέγγισή μας θα γίνει δίκαιη και θα σταματήσουμε να «ρίχνουμε» το φταίξιμο στον έναν και στον άλλον, χωρίς πρώτα να έχουμε κάνει την αυτοκριτική μας.

«Ωσπερ σώμα στερηθέν ψυχής πίπτει, ούτε καί πόλις, μή όντων νόμων καταλύεται.»
(Αριστοτέλης)

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr