* Ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι επικεφαλής

της πολιτικής κίνησης “ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ”

και βουλευτής Θεσσαλονίκης

Για να δούμε τι λέει η ιστορία για τα κομμουνιστικά καθεστώτα (γιατί για τα εγκλήματα του Χίτλερ δεν υπάρχουν διχογνωμίες)…

Το μαοϊκό καθεστώς, με την κολεκτιβοποίηση της αγροτικής παραγωγής και τη βίαιη εκβιομηχάνιση, προκάλεσε το μεγάλο λιμό, με θύματα δεκάδες εκατομμύρια. Oι Ερυθροί Χμερ στην Καμπότζη έδιωξαν τους ανθρώπους από τις πόλεις προκειμένου να γίνει πράξη ο αγροτικός σοσιαλισμός (2 εκατομμύρια θύματα). Η Τσεχοσλοβακία και η Ρουμανία του Τσαουσέσκου στείρωναν τις γυναίκες των μειονοτήτων (πχ. Ρομά) και οι Ανατολικογερμανοί του Χόνεκερ πυροβολούσαν όσους τολμούσαν να πλησιάσουν το Τείχος. Οι Σοβιετικοί έκαναν 900.000 εκτοπίσεις (κυρίως μειονοτικών – ανάμεσά τους και Έλληνες) ενώ εκατομμύρια «αντιφρονούντες» κατέληξαν στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.

Τα κομμουνιστικά καθεστώτα, λοιπόν, είναι υπεύθυνα για τεράστια εγκλήματα και για εκατομμύρια νεκρούς – δεν υπάρχει πια σοβαρή ιστορική αμφισβήτηση. Ένας μεγάλος ιστορικός, o Μαρσέλ Γκωσέ, έχει χαρακτηρίσει και το ναζιστικό και το κομμουνιστικό καθεστώς του Μεσοπολέμου ολοκληρωτικά, κοσμικές θρησκείες της εποχής τους.

Επομένως ναζισμός και κομμουνισμός είναι ίδιοι; Όχι. Και δεν είναι μόνο που ο ναζισμός γέννησε το Ολοκαύτωμα, το απόλυτο κακό – και η Σοβιετική Ένωση τελικά βοήθησε να συντριβεί το ναζιστικό τέρας… Είναι κυρίως ότι κομμουνισμός και ναζισμός είχαν διαφορετικούς στόχους. Οι πρώτοι κομμουνιστές πίστευαν στην ισότητα και στην εξάλειψη της εκμετάλλευσης. Οι ναζιστές και τότε και τώρα πιστεύουν στην φυλετική υπεροχή και στην εξόντωση των αδύναμων.

Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, το παρελθόν χωρίς παραμορφωτικά κάτοπτρα. Ας συμβαδίσουμε με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή σκέψη. Μην εργαλειοποιούμε την Ιστορία για ταπεινές πολιτικές σκοπιμότητες.

Και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ας το πάρουν απόφαση. Οι μνημονιακές κωλοτούμπες τους και η συμπόρευσή τους με ακροδεξιούς δεν ξεχνιούνται επειδή υπερασπίζονται τον πατερούλη Στάλιν.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr