* H Μαρία Γεωργαλά είναι 
Σύμβουλος Καριέρας – Κοινωνιολόγος
Msc Επικοινωνίας και Πληροφορίας
Global Career Development Facilitator (GCDF)

Αγώνας και αγωνία. Απίστευτο χαρμάνι των ημερών μέχρι τις 14 Ιουλίου, ημέρα τερματισμού για τα μηχανογραφικά. Περίπου 105.000 όνειρα παιδιών και γονέων μπαίνουν σε σειρά προτεραιότητας, παίρνουν υπόσταση ή καταργούνται μετά από αγωνιώδεις συζητήσεις, όπως ανέφερα και στο άρθρο μου Με αφορμή… τα τόσα δάκρυα για τις πανελλήνιες.

Και συνήθως μετά από ένα «ωχ! επιτέλους, ας τελειώνουμε», προβαίνουν στην οριστική υποβολή του μηχανογραφικού.

Έχουμε πληροφορηθεί για τις σχολές, έχουμε πάρει γνωστούς και αγνώστους που τα παιδιά τους σπουδάζουν στην τάδε σχολή και είναι πολύ καλή ή και όχι:

«Μη πας εκεί. Έχει δυό τρεις δύσκολους που δεν τους περνάς με τίποτα…»

«Δεν έχει υποδομή η σχολή, στοιβάζονται στα εργαστήρια…»

»Διάβασα ότι στο rank των παγκόσμιων αξιολογήσεων, πήρε αυτό το πανεπιστήμιο την τάδε θέση…»

«Κατάφερε το lobby των… … να καπελώσει όλους τους υπόλοιπους που είναι στη ίδια επαγγελματική κατηγορία.»

Και άλλες τόσες συζητήσεις, που καταλήγουν συνήθως στο «ας βάλουμε κάτι, αλλά να τελειώνουμε επιτέλους, να πάμε διακοπές».

― Που φαντάζεσαι τον εαυτό σου καλύτερα;

― Σε ξαπλώστρα αυτή τη στιγμή και σε τίποτα άλλο για καιρό.

Με ότι όμως και αν αποφασίσει, ένα νέο παιδί να ασχοληθεί, αυτό που μετράει για να μπορέσει να κάνει αποτελεσματικές εκπαιδευτικές και επαγγελματικές μεταβάσεις στην Κοινωνία της Γνώσης είναι κάτι, που δεν θα το μάθει σε καμιά εκπαιδευτική βαθμίδα έτσι όπως είναι διαμορφωμένες.

Αυτό που μετράει, και το έχουμε όλοι βιώσει στο πετσί μας είτε αναλύοντας τις τάσεις στην αγορά εργασίας είτε ενθυμούμενοι τις προσωπικές μας ιστορίες, είναι οι δεξιότητες ζωής (life skills) ή, άλλως, οι ήπιες δεξιότητες (soft skills ) ή ακόμη καλύτερα όπως κυνικά λέει ένας φίλος, οι δεξιότητες δρόμου (street skills).

Στην Κοινωνία της Γνώσης, στην οποία, μέχρι νεωτέρας, συγκατοικούμε, η εξειδικευμένη γνώση μετατρέπεται γρήγορα σε παρωχημένη γνώση.

Απαιτούνται πλέον, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, επιστημονικές μέθοδοι και στρατηγικές για τη διαχείριση αυτής της γνώσης.

Ζούμε σε κοινωνίες που αλλάζει ο τρόπος της μάθησης.

Το Μαθαίνω να μαθαίνω απαιτεί δεξιότητες γνώσης, αντίληψης, λήψης απόφασης επίλυσης προβλημάτων, κριτική σκέψη.

Το Μαθαίνω να είμαι απαιτεί δεξιότητες εσωτερικού ελέγχου, διαχείρισης συναισθημάτων, διαχείρισης άγχους.

Το Μαθαίνω να ζω μαζί, απαιτεί διαπροσωπική επικοινωνία, διαπραγμάτευση, δεξιότητα άρνησης, ενσυναίσθηση, ομαδική δουλειά, δεξιότητα διαμεσολάβησης.

Αυτό που μετράει λοιπόν περισσότερο είναι η δεξιότητα του ανθρώπου να δημιουργεί και να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά τις γνώσεις πάνω σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη βάση.

Για να αναπτύξει πλήρως αυτή του την δεξιότητα, πρέπει να θέλει και να είναι σε θέση να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, να γίνει δηλαδή ενεργός πολίτης.

Η Σχολή Δεξιοτήτων Ζωής λοιπόν, ίσως θα έπρεπε να ενσωματωθεί σε όλα τα πεδία του μηχανογραφικού, ως προϋπόθεση φοίτησης για όλες τις υπόλοιπες σχολές, ανεξαρτήτως επιστημονικής κατεύθυνσης.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr