Ο αγαπητός μας Κύριος Λιμήτσιος το έκανε πάλι το θαύμα του! Μας «μάζεψε» όλους εκεί, ημέρα Τετάρτη, στο θέατρο Brett, για να παρακολουθήσουμε την καινούργια παράσταση της πρώτης ελληνικής θεατρικής ομάδας στην Βιέννη, zur Sonne ( προς τον Ήλιο ) με τίτλο «η μεγάλη οθόνη στο σανίδι του θεάτρου» ( ελευθ. μτφρ. ). Ναι, καλά καταλάβατε… ένα αφιέρωμα στις πιο μεγάλες στιγμές της ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου, με μπόλικο τραγούδι, χορό και πολύ γέλιο μέσα από τις πιο κλασικές ατάκες, τόσο γνωστές και αγαπητές σε όλους μας.

Η αεικίνητη Ρένα Βλαχοπούλου στην «Παριζιάνα», η μοναδική Γεωργία Βασιλειάδου στην «Θεία από το Σικάγο», η Αλίκη μας, ο Δημήτρης μας, η Τζένη μας, ο Θανάσης μας και όλοι αυτοί οι «κλασικοί» μικροί μεγάλοι θεοί του καλλιτεχνικού μας «Πάνθεον» ήταν χθες εκεί, μαζί μας. Όλος ο θίασος βάλθηκε να μας «τρελάνει». Μέσα από τις εναλλαγές των σκηνών, της μουσικής, του τραγουδιού και της καταπληκτικής αφήγησης με την φωνή της μοναδικής Όλγας Καίσαρη, ταξιδέψαμε σε εποχές ανέμελες, γεμάτες κέφι για ζωή και νομίζω πως κανείς μας δεν έμεινε αμέτοχος και ασυγκίνητος.

Τι να πρωτοθυμηθούμε Θεέ μου, από αυτή την μοναδική, χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Νομίζω πως μεγαλώνοντας συνειδητοποιούμε τελικά την αξία όλων αυτών που πάλεψαν, δημιούργησαν και έφτιαξαν κάτι τόσο μεγάλο και διαχρονικό, που ούτε οι ίδιοι δεν θα φανταζόντουσαν πως χρόνια μετά θα ήταν τόσο επίκαιρα, τόσο σημαντικά για την ζωή μας και την ψυχική μας ανάταση.

Ο εξαίρετος Κύριος Αναστάσιος Στρίκος με τους φίλους του, έντυσε μουσικά αυτή την παράσταση και με πολύ σεβασμό αλλά και χιούμορ έδωσε το δικό του στίγμα σε αυτά τα «μεγαλουργήματα» των Ελλήνων συνθετών της εποχής. Όταν ακούστηκαν «τα παιδιά του Πειραιά» και οι τρεις χορευτές με τις όμορφες στολές τους, όλοι υπό την διεύθυνση του Κυρίου Λάμπη Σαχπατζίδη, χόρεψαν χασαποσέρβικο, η καρδούλα μας χτύπησε ελληνικά και τα ρυθμικά παλαμάκια έκαναν ακόμη πιο έντονα τα συναισθήματα στην αίθουσα που είχε γεμίσει από χαρά και περηφάνια.

Και αυτό ήταν απλά μια από τις πολλές μοναδικές στιγμές της βραδιάς. Δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω και την υπέροχη Ξανθή Τοκμακίδου, που με το μελωδικό της τραγούδι και το σκέρτσο της παριστάνοντας το «μοντέλο» Σούζη στην «Παριζιάνα» καθώς προβάρει το φόρεμα της ( πριν την κλασική ατάκα «Σούζη τρώς!»), μας έκανε όλους να γελάσουμε με την καρδιά μας και να συγκινηθούμε καθώς τραγούδησε το πανέμορφο τραγούδι του Μίμη Πλέσσα «Η Αθήνα την νύχτα» από την ταινία «Κορίτσια για φίλημα» ( 1964 ), ένα τραγούδι που πρωτοερμήνευσε η Ρένα Βλαχοπούλου.

Όλοι τους ήταν καταπληκτικοί χθες. Δεν θέλω να αδικήσω πραγματικά κανένα από τα παιδιά, που ξέρω πως δούλεψαν σκληρά για να «στήσουν» όλο αυτό, κλέβοντας χρόνο από τις καθημερινές τους ενασχολήσεις… θέλει ψυχή και τόλμη ένα τέτοιο εγχείρημα!

Ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν σε όλους εσάς, στους χορευτές, στους μουσικούς, στα φώτα και τον ήχο, στον Κύριο Νίκο Καραστέργιο που έγραψε τα κείμενα, στον Κύριο Θοδωρή Λιμήτσιο που το σκηνοθέτησε, έπαιξε ( καταπληκτικά ) και διευθύνει αυτή την «ζηλευτή» θεατρική ομάδα, στην Όλγα μας, που μας ταξιδεύει με την φωνή της και δεν μας αφήνει ποτέ «μετέωρους» μουσικά, στην Χριστίνα, στην Σαντίνα, στην Ειρήνη, στην Δανάη, στην Ινώ ( που την ξεχωρίσαμε! ), στην Ξανθή, στην Φένια, στην Μαρία, στον Βασίλη και στον Χρήστο…. σε όλους τους αφανείς «ήρωες»… Μπράβο, μπράβο, μπράβο.

Συνεχίστε να μας εκπλήσσετε έτσι θετικά και εμείς θα είμαστε στο πλάι σας…

Αλεξάνδρα Καρακοπούλου-Τσίσσερ