* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών

Χύθηκαν καταπάνω μου
βάρβαροι στρατοί των μηδιζόντων

Δ.Καραμβάλης, Το ξέφωτο της μνήμης

Το επικούρειον “το λίγο ποτέ δεν λείπει” έχει διαψευσθεί από “το λίγο ως ελάχιστο πολιτικό μυαλό” της πλειοψηφίας των αρχόντων, καθώς ο πολύς φανατισμός τους και η πολλή τύφλωσή τους δεν αφήνουν περιθώρια ούτε καν για “λίγη καλή Διακυβέρνηση” [αν τέτοια ποσοτική στάθμιση θα μπορούσε να γίνει].

Στη σημερινή συγκυρία μας χρειάζεται περισσότερη αλήθεια, περισσότερη εντιμότητα, περισσότερη προσφορά, περισσότερη συνέπεια, περισσότερη ανιδιοτέλεια, περισσότερη σεμνότητα, ίσως και περισσότερη [αιδήμων] σιωπή.

Μας αναλογούν περισσότερη πολιτική Δημοκρατία, περισσότερες ατομικές ελευθερίες, περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη.

Φαίνεται όμως ότι δεν χρωστάμε μόνο στους δανειστές. Χρωστάμε και “της Μιχαλούς” γιατί ο τρόπος που χειριζόμαστε το θέμα του χρέους όχι μόνον αντιβαίνει στο Εθνικό μας Χρέος απέναντι στην Ιστορία αλλά και εμφανίζεται σαν ταινία τρόμου όπου οι πρωταγωνιστές είναι αφελείς και φοβισμένοι.

Τα ιδεολογικά ταμεία στέρεψαν, οι φύλακες των ιερών τσιτάτων λάκισαν και οι πονηροί λογιστές ρίχνουν το λάθος στους “άλλους”.

Πείτε μου, πραγματικά, από πού μπορεί να έρθει η σωτηρία και ποιος άλλος εκτός από τον καθένα μας πρόκειται να πληρώσει το “λογαριασμό” το αρνητικό ισοζύγιο του “περισσότερη ευθύνη-λιγότερη δημαγωγία”;

ΥΓ.: “Όταν χτυπάει η καμπάνα
ακούω πως είναι ραγισμένη” [Παναγιώτης Καραβασίλης, Αυτόγραφο]

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr