Αλέξανδρος Μπέμπης  

Σαν σήμερα πριν εφτά χρόνια έπαψε το Καστελόριζο να είναι μόνο μια-ηρωική-κουκκίδα στον χάρτη…

Βλέποντας πλέον όσα έγιναν από την απόσταση του χρόνου, να πούμε κατ’ αρχήν ότι κατέρρευσε το αφήγημα ότι ο ΓΑΠ έφερε το ΔΝΤ.

Όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, τίποτε από όλα όσα έγιναν δεν θα γινόταν, αν δεν είχε τον σχεδιασμό και την έγκριση-κυρίως-της Γερμανίας.

Ο τρόπος που λειτουργήσαμε σαν κοινωνία, σαν πολίτες και σαν πολιτικοί, επιβεβαίωσε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο το έγκλημα που συντελέστηκε τις προηγούμενες δεκαετίες.

Οι Έλληνες στο μεγαλύτερο ποσοστό μετατράπηκαν από φιλότιμοι, εργατικοί και νοικοκυραίοι, σε μαλθακοί. Και στο μυαλό και στο σώμα.

Συντελέστηκε η μεγαλύτερη αλλοίωση, αλλοτρίωση και εκμαυλισμός συνειδήσεων στην ιστορία και η τραγικότερη ιδιοτελής αντιστροφή αλληλεγγύης των γενεών.

Η πρακτική της λούφας και της ήσσονος προσπάθειας κυριάρχησε στον υπέρογκο και παχύδερμο στις κινήσεις δημόσιο τομέα, συμπαρασύροντας σε μεγάλο ποσοστό και τον ιδιωτικό.

Διάχυτη η απαίτηση όλοι να πληρώνονται από το κράτος και τους κουτόφραγκους, χωρίς δική μας υποχρέωση να προσφέρουμε.

Ήρθε και το εμετικό στη σύλληψή του ”όλοι μαζί τα φάγαμε”, που ολοκλήρωσε τη συνταγή της πλήρους υποταγής και αδράνειας.

Η μη αναστρέψιμη οικονομική υποταγή, έπρεπε να συνεπικουρείται και από την ανάλογης βαρύτητας ψυχολογική ισοπέδωση.

Αφεθήκαμε στη τύχη μας χωρίς την παραμικρή διάθεση, να αναλάβουμε ατομικές και συλλογικές ευθύνες και δράσεις.

Κορυφαίο πολιτικό εγκληματικό λάθος αυτής της επταετίας, ήταν η αντιμνημονιακή παντιέρα που σήκωσε ο Σαμαράς.

Μας οδήγησε με χαρακτηριστικά υστερίας σε διαδοχικές αχρείαστες εκλογές, καλλιεργώντας το έδαφος για να φυτρώσουν και να αναπτυχθούν ο λαϊκισμός και οι βρικόλακες του παρελθόντος.

Είχε επίσης σαν συνέπεια να υποπέσει η Αριστερά στο δεύτερο μέσα σε 70 χρόνια ιστορικό λάθος, όταν αρνήθηκε τη συμμετοχή της σε κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας, μετά τις εκλογές του Μάη 2012.

Αν τότε ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε σε μια τέτοια κυβέρνηση, θα μπορούσε να υπερασπιστεί από μέσα με μεγαλύτερη ευκολία τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων, διότι και οι δανειστές θα μας έβλεπαν με διαφορετικό μάτι.

Η νέα αρχή θα γινόταν κάπου εκεί γύρω στο 2014.

Με λίγα λόγια, ένας αδρανοποιημένος λαός και μια ανίκανη και ανιστόρητη πολιτική ηγεσία, έχουν τη χώρα να σέρνεται ακόμη.

Εφτά χρόνια φαγούρας χωρίς να έχουμε πλέον δικά μας νύχια για να ξυθούμε.

Αεροδρόμια, λιμάνια, σιδηρόδρομοι, ενεργειακές πηγές, ακόμη και ο τουρισμός, όλα σε ξένα χέρια ή υποθηκευμένα.

That ‘s all folks.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr